درمورد این شخص، ذهن مردم پر است از انواع سوال‌های بدون جواب که سکوت مسئولین وابسته و یا توجیهات غیرموجه آنان نگرانی‌ها را زیاد تر می‌کند. 

یک سوال اینست که چرا یک مفسد اقتصادی که به اعدام و رد مال محکوم شده می بود، فقط با پذیرفتن رد مال از اعدام رهائی یافته است؟ حکم این می بود که علاوه بر رد مال، اعدام هم بشود ولی با این توجیه شگفت که چون پذیرفته اموال به غارت برده را بعد بدهد، حکم اعدام لغو شده است! 

سوال دیگر اینست که برخلاف ادعای برگرداندن اموال، بانک مرکزی می‌گوید بابک زنجانی یک میلیارد و ۹۶۷ میلیون یورو به سیستم مالی سرزمین بدهکار است و غیر از ۱۵ میلیون دلار هیچ پرداختی نداشته است. با اینحال چطور او توانسته از حکم اعدام خلاصی یابد و از زندان نیز خارج شود؟ 

مهم‌تر این که یک مفسد اقتصادی با اینهمه بدهی به سیستم مالی سرزمین می‌گوید من آماده‌ام ۵۰ میلیارد دلار پشت دست سرزمین بگذارم و خود را صاحب بزرگ‌ترین شرکت تاکسیرانی و ریلی و باربری می‌داند. 

او در حالی که محکوم و صاحب سنگین‌ترین پرونده فساد اقتصادی است چطور توانسته به شدت اینهمه ثروت به دست بیاورد؟ سوال اساسی‌تر اینست که در کشوری که دچار بحران اقتصادی است و در آن ده‌ها میلیون نفر زیر خط فقر بسر می‌برند، چطور یک مفسد اقتصادی که در مسیر زندان و تجارتخانه در رفت و آمد است می‌تواند به اینهمه امکانات دست یابد، با محافظان و اطرافیان و تشریفات داخل نمایشگاه شود و مورد استقبال رسمی قرار گیرد و در مصاحبه‌ها خود را طلبکار نشان دهد. 

حضرات مسئولان برای عبور از این سوال‌ها به هر توجیهی متوسل شوند نمی توانند افکار عمومی را قانع کنند. این مانورهای قوت یک مفسد بزرگ اقتصادی به معنی ادامه جریان فساد در جامعه‌ایست که مردم آن بشدت فساد گزیده‌اند و در آرزوی مبارزه بی‌امان با فساد می باشند.