نان، قوت مهم تعداد بسیاری از خانواده‌ها، امروز دارد  به کالایی لوکس بدل می شود. بر پایه گزارش روزگذشته خبرگزاری ایرنا، قیمت نان سنگگ که باید مطابق نرخ مصوب اتحادیه با خمیر ۶۰۰ گرمی ۷ هزار و ۶۰۰ تومان اراعه شود، در بازار واقعی تهران از ۱۰ هزار تومان کمتر نیست و حتی در برخی نانوایی‌ها با بهانه «دو رو خشخاشی» تا ۵۰ هزار تومان هم به فروش می‌رسد.

حساب و کتاب ساده‌ای که سنگینی‌اش به چشم می‌آید

اگر یک خانواده کارگری تنها روزانه یک عدد نان سنگگ خریداری کند و آن را در سفره خود بگذارد، هزینه ماهانه‌شان برای نان به طور متوسط به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان می‌رسد. این یعنی نزدیک به ۱۵ درصد از حقوق کارگر تنها خرج «نان خالی» خواهد شد؛ بدون در نظر گرفتن هزینه‌های دیگر همانند اجاره خانه، گوشت، برنج، حمل‌ونقل یا پوشاک.

سفره‌ای که نیمه‌راه خالی می‌شود

کارگران هنگامی از معیشتشان می‌گویند، روایت‌هایشان زیاد تر تکرار یکدیگر است:

«حقوقمان سپس از ۱۰ تا ۱۵ روز همه می‌شود. از نیمه ماه به سپس دیگر نمی‌دانیم سفره را با چه پر کنیم.»

این روایت تلخ، نه یک استثنا بلکه حقیقت زندگی تعداد بسیاری از کارگران است. آن‌ها اکنون در برابر انتخاب‌های سخت قرار دارند؛ حذف گوشت و لبنیات از سفره، افت مصرف برنج و میوه، و حتی محدود کردن خرید نان.

در حالی که آمارهای رسمی حداقل حقوق را بیشتر از ۱۰ میلیون تومان اظهار می‌کنند، حقیقت میدانی از سفره‌های کوچک‌شده و روزهای نیمه‌همه حکایت دارد. نان، که باید مظهر سادگی و برکت باشد، امروز آینه همه‌نمای فاصله عمیق بین دخل و خرج کارگران شده است.