یک پژوهش ۱۱ ساله نشان داده است که افت شنوایی با افزایش خطر ابتلا به نارسایی قلبی مرتبط است. محققان می‌گویند روان‌پریشی و انزوای اجتماعی مرتبط با اختلالات شنوایی نقش کلیدی در ابراز بیماری‌های قلبی دارند.

بر پایه گزارش The Independent، تا بحال هیچ مطالعه جامعی درمورد ربط بین افت شنوایی و افزایش خطر ابتلا به نارسایی قلبی انجام نشده است. محققان دانشگاه پزشکی جنوب چین نیز در پژوهش تازه خود این شکاف را پر کرده‌اند. آنها در این پژوهش داده‌های ۱۶۴ هزار و ۴۳۱ نفر را به زمان ۱۱ سال بازدید کردند.

ربط بین اختلالات شنوایی و نارسایی قلبی

بر پایه مقاله منتشرشده در ژورنال Heart، محققان داده‌های ۱۶۴ هزار و ۴۳۱ نفر را بازدید کردند؛ هیچ‌کدام در ابتدا نارسایی قلبی نداشت. میانگین سنی شرکت‌کنندگان نیز ۵۶ سال و تقریباً ۵۵ درصد از آنها زن بودند. برای سنجش قوت شنوایی این افراد از آزمون اعتبارسنجی سه‌گانه و اغاز دریافت گفتار (SRT) منفعت گیری شد. شرکت‌کنندگانی که از سمعک منفعت گیری نمی‌کردند، بر پایه عملکردشان در این آزمون‌ها به سه گروه طبقه‌بندی شدند: طبیعی (۸۸ درصد)، ناکافی (۱۰.۵ درصد) و ضعیف (۱.۵ درصد).

از سویی انزوای اجتماعی این افراد بر پایه تعداد افرادی که در خانه با او زندگی می‌کنند، تعداد دفعات ملاقات با دوستان یا خانواده و فعالیت‌های اجتماعی برسی شد. افرادی که امتیاز ۲ یا ۳ داشتند به گفتن منزوی طبقه‌بندی شدند. این چنین روان‌پریشی و روان‌رنجوری این افراد بازدید شد.

طی یک دوره پیگیری تقریباً ۱۱ ساله ۴ هزار و ۴۴۹ نفر به نارسایی قلبی مبتلا شدند. محققان دریافتند افرادی که اغاز دریافت گفتار بالاتری داشتند (یعنی برای فهمیدن کلمات باید با صدای بلندتری با آنها سخن بگویید شود) زیاد تر به نارسایی قلبی مبتلا شدند. محققان می‌گویند: «در قیاس با افراد با شنوایی طبیعی، شرکت‌کنندگان با شنوایی ناکافی، شنوایی ضعیف یا که از سمعک منفعت گیری می‌کردند، زیاد تر در معرض خطر نارسایی قلبی بودند.»

محققان این چنین دریافتند که سطوح بالای SRT با روان‌پریشی، انزوای اجتماعی و روان‌رنجوری ربط داشت. به حرف های محققان، عوامل روانشناختی نقش میانجی مهمی در ربط بین اختلالات شنوایی و بیماری‌های قلبی ایفا می‌کنند.