در بخشی از یادداشت مهرگان آمده است: حامد صفایی یک توانایی خارق العاده هنری هدر رفته می بود. نه کار کردن با کیارستمی نه دوستی با علی مصفا نه همکاری با مانی حقیقی موفق نشد جلوی این هدر شدن را بگیرد.

از روزی که پا در دفترمان گذاشت کیفیت کار‌های ما چندین پله بالاتر رفت، اما یک روز رفت و دیگر نیامد. او از زمین و زمان شاکی می بود که حق داشت. او همه ما‌ها را در حالت خودش تقصیر کار می‌دانست که من می‌گویم حق داشت. او اکنون این جهان را ترک کرد و راحت شد! که برای همین هم احتمالا حق داشت. من از حامد صفایی آموختم و بر گردنم حق معلمی دارد! سال قبل از او برای مدیریت هنری فیلم موزه دعوت کردم قرار هم گذاشتیم نیم ساعت مانده به دیدار او گفت نمی‌آید نیامد و دیگر نیامد.

حامد صفایی می‌توانست یک فیلمساز بشود، اما به شکل اعتراضی رفت دستفروش شد و …

روحش شاد و یادش گرامی.