کلیشه‌های خاصی در رابطه مقدار سخن بگویید‌کردن زنان و مردان وجود دارد، اما علم در این مورد چه می‌گوید؟ مطالعه‌ی تازه و جامعی مشخص می کند که زنان در زیاد تر دوره‌ی میانسالی زندگی خود زیاد تر از مردان سخن بگویید می‌کنند.

به نقل از ساینس‌آلرت، مطالعه‌ی تازه نشان داد که زنان در بازه‌ی سنی ۲۵ تا ۶۴ سال، روزانه به‌طور میانگین ۳٬۲۷۵ کلمه زیاد تر از مردان سخن بگویید می‌کنند که معادل ۲۰ دقیقه مکالمه‌ی زیاد تر در روز است. در دیگر گروه‌های سنی، اختلاف قابل‌توجهی مشاهده نشد.

کالین تیدول، روانشناس بالینی از دانشگاه آریزونا، می‌گوید: «یک فکرِ بین‌فرهنگی قوی وجود دارد که زنان زیاد زیاد تر از مردان سخن بگویید می‌کنند. ما می‌خواستیم ببینیم که آیا این فکر وقتی که به طور تجربی مورد آزمایش قرار می‌گیرد صحیح است یا خیر.»

زنان در بازه‌ی سنی ۲۵ تا ۶۴ سال، زیاد تر از مردان سخن بگویید می‌کنند

برخی از محققان مطالعه‌ی تازه، در مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۷ شرکت داشتند که نشان داد زنان و مردان تقریباً به یک اندازه، یعنی درحدود ۱۶هزار کلمه در روز سخن بگویید می‌کنند. اما در تحقیق تازه، داده‌های گسترده‌تری بازدید شدند که شامل ۲٬۱۹۷ شرکت‌کننده از چهار سرزمین، ۱۴ سال جمع‌آوری داده‌ها و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها بر پایه گروه‌های سنی گوناگون می بود.

قطعات کوتاهی از مکالمات به‌طور اتفاقی، با منفعت گیری از دستگاه ضبط الکترونیکی اختصاصی‌ای که شرکت‌کنندگان در طول زندگی روزمره‌ی خود می‌پوشیدند، ضبط و جمع‌آوری شد. در کل، ۶۳۱٬۰۳۰ کلیپ‌های صوتی ضبط‌شده از محیط، منفعت گیری و از طریق مدل‌های آماری پردازش شد.

داده‌های تازه جزئیاتی را نشان داد که مطالعه‌ی سال ۲۰۰۷ از آن‌ها غافل شده می بود؛ از جمله این که زنان در اغاز جوانی تا میانسالی زیاد تر از مردان سخن بگویید می‌کنند. اما این داده‌ها علت تعداد کلمات زیاد تر زنان را اشکار نمی‌کنند. بااین‌حال، محققان گمان می‌زنند که یکی از عوامل می‌تواند سخن بگویید‌کردن مادران با فرزندانشان باشد؛ چراکه در تعداد بسیاری از نقش‌های جنسیتی، زنان زیاد تر مسئولیت مراقبت از کودکان را بر مسئولیت دارند.

این نمودار مشخص می کند که زنان (قرمز) و مردان (آبی) روزانه چند کلمه سخن بگویید می‌کنند. محور عمودی تعداد تخمینی کلمات حرف های‌شده در روز را نمایش می‌دهد، و محور افقی مقدار پراکندگی افراد در این بازه‌ها را اشکار می‌کند. خط‌چین‌های افقی میانگین تعداد کلمات حرف های‌شده برای هر گروه را نشان خواهند داد. در این مطالعه، ۸۷۴ مرد و ۱٬۳۲۳ زن شرکت کرده‌اند.

ماتیاس مل، روانشناس از دانشگاه آریزونا، می‌گوید: «اگر عوامل زیستی همانند هورمون‌ها علت مهم این تفاوت بودند، این اختلاف باید در جوانان نیز مشاهده می‌شد. این چنین اگر تغییرات اجتماعی و فرهنگی عامل مهم بودند، انتظار داشتیم که با افزایش سن، تفاوت بیشتری بین [تعداد کلمات] زنان و مردان مشاهده شود. اما هیچ‌یک از این الگوها در داده‌ها دیده نشد.» در نتیجه، این دو عامل، یعنی عوامل زیستی و تغییرات اجتماعی بین نسل‌ها، نمی توانند به‌تنهایی علت تفاوت در مقدار سخن بگویید کردن زنان و مردان باشند.

بین مردان و زنان در سنین گوناگون تفاوت بسیاری وجود داشت و تعداد بسیاری از افراد شرکت‌کننده با هنجارهای آماری مطابقت نداشتند. برخی افراد از هر دو جنس پرحرف بودند و برخی دیگر زیاد کم‌سخن. برای مثال، کم‌سخن‌ترین فرد در این تحقیق یک مرد می بود که فقط ۶۲ کلمه در روز سخن بگویید می‌کرد. در روبه رو، پرحرف‌ترین شرکت‌کننده نیز یک مرد می بود که روزانه ۱۲۴٬۱۳۴ کلمه سخن می‌زد؛ یعنی اگر این فرد روزانه ۸ ساعت می‌خوابید، در باقی ساعات بیداری، به‌طور متوسط در هر دقیقه نزدیک به ۱۳۰ کلمه سخن بگویید می‌کرد.

این چنین داده‌ها نشان دادند که مقدار مکالمات افراد، بدون دقت به سن و جنسیت، به‌مرور زمان افت یافته است. محققان این افت را به افزایش منفعت گیری از صفحه‌های نمایش همانند تلفنهای هوشمند و کامپیوتر نسبت خواهند داد.

حتی با وجود این که مطالعه‌ی تازه از تحقیق سال ۲۰۰۷ زیاد گسترده‌تر است، محققان می‌گویند هم چنان ابهامات بیشتری در نتایج وجود دارد. برای مثال، اشکار شد که زنان در اغاز تا میانه‌ی بزرگسالی، روزانه بین ۱٬۵۰۰ تا ۳٬۶۰۰ کلمه زیاد تر از مردان سخن بگویید می‌کنند این مقدار دامنه‌ی گسترده‌ای دارد؛ در حداقل حالت، زنان روزانه فقط نزدیک به ۱۰ دقیقه زیاد تر از مردان سخن بگویید می‌کنند، اما در حداکثر حالت، این اختلاف به ۲۳ دقیقه در روز می‌رسد. برای بازدید دقیق‌تر این نتایج و جدا‌کردن عوامل گوناگون اثرگذار به‌جز جنسیت و جدا کردن زنان از مردان، مثالهای زیاد بزرگ‌تری موردنیاز است.

در تحقیقات آینده، تیم محققان تصمیم دارد عادات او مباحثه و ربط آن با سلامت کلی را با دقت بیشتری بازدید کند. مل می‌گوید: «شواهد زیاد محکمی نشان خواهند داد که تعامل های اجتماعی به اندازه‌ی فعالیت بدنی و خواب برای سلامت مهم است. این هم نوعی حرکت مرتبط با سلامت محسوب می‌شود.»

تحقیق در مجله‌ی شخصیت و روان‌شناسی اجتماعی انتشار شده است.