چرایی این نوشته قابل تأمل است چراکه سینما و ورزش هر دو بر آگاهی عمومی تأثیرگذارند و هر دو می‌توانند احساسات را برانگیزند. در واقع، قهرمانان ورزشی با داستان‌های پیروزی خود، الهام‌قسمت تعداد بسیاری از افراد جامعه می باشند و این داستان‌ها نه‌تنها در میدان ورزش، بلکه در سینما نیز قابل روایت می باشند.

برخی از ورزشکاران بااستعداد، به دنیای سینما پا گذاشته‌اند و از آنجا که در رشته‌های خود شناخته‌شده و محبوب بودند، توانسته‌اند در سینما نیز جلب دقت کنند. از بین این چهره‌ها، پژمان جمشیدی توانست به پیروزی‌های نسبی دست اشکار کند، اما محمدعلی فردین ازجمله موفق‌ترین مثال‌های ورزشی سینما است. پژمان جمشیدی، با ورود به دنیای بازیگری، توانسته است پیروزی‌هایی را کسب کرده و در عین حال، از شهرت و محبوبیت خود در ورزش به گفتن یک پشتیبان منفعت‌برداری کند.

اگرچه گمان پیروزی در دنیای سینما برای قهرمانان ورزشی وجود دارد، اما این مسیر خالی از چالش نیز نیست. تعداد بسیاری از ورزشکاران بعد از ورود به سینما نتوانسته‌اند پیروزی قابل توجهی کسب کنند. در واقع، بازیگری یک هنر متفاوت است که نیاز به آموزش و توانایی‌های اختصاصی‌ای دارد. به همین علت، زیاد تر ورزشکارانی که به این عرصه پا می‌گذارند، به علت عدم داشتن توانایی‌های ملزوم، در معرض ناکامی قرار می‌گیرند.

در سال‌های تازه چهره‌های ورزشی همچون خداداد عزیزی، زنده‌یاد علی انصاریان، فیروز کریمی، امیر علی‌اکبری، هادی ساعی، علیرضا لرستانی، بهروز رهبری‌فر و تعداد بسیاری از چهره‌های ورزشی دیگر روی پرده نقره‌ای سینما رفته‌اند.

محمدعلی فردین نیز به گفتن یکی از نخستین قهرمانان ورزشی که به وضوح موفق به ورود به عرصه سینما شده، در یاد‌ها باقی مانده است. او توانست با بازی‌های خود، زیبایی‌های سینما را به تماشاچیان اراعه دهد و به یکی از ستارگان محبوب تبدیل شود. در واقع، پیروزی محمدعلی فردین به گفتن یک ورزشکار و بازیگر، الگویی برای ورزشکاران جوان‌تر شده و مشخص می کند که اگر توانایی و اراده وجود داشته باشد، می‌توان در هر دو عرصه درخشش داشت.

محمدعلی فردین، نامی که در تاریخ ورزش و سینمای ایران به گفتن یک چهره درخشان و برجسته به ثبت رسیده است، با سابقه‌ای درخشان در کشتی ابتدا به گفتن یک ورزشکار حرفه‌ای شناخته شد و سپس با ورود به دنیای سینما، به گفتن ستاره‌ای بی‌نظیر در این عرصه نیز درخشید.

پیشینه ورزشی او که شامل کسب مدال نقره قهرمانی جهان در وزن ۷۳ کیلوگرم در سال ۱۹۵۴ در توکیو می‌شود، نشان‌دهنده توانمندیهای منحصر‌به‌فرد او در کشتی است. او در این رشته به گفتن یک کشتی‌گیر فنی و باصلابت، هم‌دوره‌ای برای غلامرضا تختی، نماد ملی‌گرایی و استقامت در عرصه ورزش ایران می بود.

با وجود این که فردین می‌توانست با ادامه فعالیتش در کشتی، مدال‌های بیشتری را به دست آورد، تصمیم به ورود به سینما گرفت و این تصمیم به شدت علتشکل‌گیری یک دوران تازه در عرصه هنر ایران شد. پیروزی او در سینما با فیلم «گنج قارون» اغاز شد و این فیلم به او امکان داد تا به گفتن یکی از چهره‌های برجسته سینما به شهرت برسد. فردین نه‌تنها به گفتن یک بازیگر حرفه‌ای، بلکه به گفتن یک کارآفرین در صنعت سینما نیز فعال شد و با تأسیس یک شرکت سینمایی، به تشکیل آثار باکیفیتی پرداخت که تأثیر بسزایی بر جامعه هنری ایران داشت.

علاوه بر پیروزی‌های مالی، فردین با فعالیت‌های خیریه‌ای خود نیز شناخته می‌شود. او به خوبی توانسته می بود بین پیروزی‌های مالی و مسئولیت‌های اجتماعی توازن برقرار کند و به همین علت، نه‌تنها به گفتن یک ستاره سینما، بلکه به گفتن یک نماد انسانی و اجتماعی نیز نقل شد.

این ویژگی‌ها علتشد که او نه‌تنها الگوی موفقی باشد، بلکه یک شیوه زندگی مبتنی بر احترام و نوع‌دوستی را نیز اراعه دهد. امروزه، بعد از گذشت نزدیک به ۲۵ سال از درگذشت او، آثار و نام فردین به‌گفتن یک چهره فراموش‌نشدنی در سینمای ایران هم چنان زنده است. او به گفتن یک سوپراستار واقعی در این عرصه شناخته می‌شود و هیچ‌یک از بازیگران معاصر نمی توانند به گرد پای او برسند.

در نهایت، می‌توان او گفت قهرمانان ورزشی که داخل دنیای سینما خواهد شد، نماد همزیستی فرهنگ‌های متفاوت می باشند. این چهره‌ها به گفتن قسمت مهمی از فرهنگ جامعه، نشان‌دهنده توانمندی‌های انسانی در همه حوزه‌ها می باشند. با این حال، هرچند که برخی از آنها موفق خواهد شد در سینما ماندگار شوند، اما برخی دیگر تنها طعم ورود به این عرصه را می‌چشند.

در این بین، پیروزی‌هایی که افرادی همانند پژمان جمشیدی و محمدعلی فردین به دست آوردند، قابل تحسین است و به یادمان می‌آورد که ستاره شدن در هر عرصه‌ای، نیازمند تلاش، تمرین، قوت و خلاقیت است.