نزدیک به پنج سال پیش، زوونیمیر ورسلیا، دکترای علوم اعصاب از دانشکده پزشکی ییل، و همکارانش با انجام یک آزمایش پیشگامانه، جامعه پزشکی را شوکه کردند. آنها مغز یک خوک کشتارگاهی را از سرش خارج کرده و به زمان چهار ساعت در دمای اتاق از اکسیژن محروم کردند. سپس، آنها این مغز خوک را به دستگاه احیای خود متصل کردند و آن را – تا حدودی – احیا کردند.

امکان باز گرداندن مغز مرده به زندگی

 شبکه رگ های خونی مغز زنده، خون غنی از اکسیژن و مواد مغذی را از طریق شریان ها و مویرگ ها به مغز منتقل می کند. از این رو، محققان از دستگاه خود به نام BrainEx برای پمپاژ ترکیبی از مواد نگهدارنده و داروها به داخل مغز خوک مرده منفعت گیری کردند و مسیرهایی را مقصد قرار دادند که طبق معمولً به علت از دست دادن اکسیژن صدمه می بینند.

این ترکیب حاوی جایگزینی برای خون متشکل از مولکول های متعادل کننده سطح pH سلول ها، داروهای پیشگیری کننده از عکس العمل بیشتر از حد ایمنی و آنتی بیوتیک ها می بود.

چندین اتفاق قابل دقت رقم خورد: قشر خاکستری به رنگ صورتی درآمد. سلول های مغز تشکیل پروتئین را از سر گرفتند. نورون ها اغاز به نشان دادن نشانه هایی از فعالیت متابولیکی همانند سلول های زنده کردند. مغز بار دیگر در حال انجام عملکردهای پایه سلولی می بود، اما هوشیار نبوده است – محققان انتظار این چنین چیزی را نداشتند – و نمی توان آن را «زنده» نامید.

دکتر لنس بکر، متخصص احیا، ایست قلبی و مراقبت های اختصاصی، در نوامبر ۲۰۲۴ به مجله نیوساینتیست او گفت: “این نتیجه در تضاد با همه چیزهایی است که فکر می کردیم در رابطه مرگ می دانیم.” او همین طور گفت: “ما در یک لحظه تحول پارادایم واقعی قرار داریم چون در حال بازتعریف زندگی و مرگ هستیم.”

بعد از آزمایش آن روی خوک ها، ورسلیا و همکارانش اکنون در حال مطالعه مغزهای اهدایی انسان با دستگاه BrainEx  می باشند. این عملیاتی ظریف تر از آزمایش های روی خوک است و پیامدهای اخلاقی جدی را به همراه دارد.

برای نسخه خوکی این آزمایش، محققان مطمعن حاصل کردند که هیچ فعالیت مغزی مرتبط با ادراک رخ نمی دهد. آن ها مطابق مقاله سال ۲۰۱۹ خود که در مجله نیچر انتشار شد، داروهای آرامبخشی را در فرمول خود گنجاندند که از فعالیت الکتریکی جلوگیری می کرد و آزمایش را بعد از شش ساعت آخر دادند. ورسلیا به نیوساینتیست او گفت: “ما ناچار بودیم روش های جدیدی را گسترش دهیم تا یقین شویم هیچ فعالیت الکتریکی به روشی سازمان یافته رخ نمی دهد که امکان پذیر هر نوع هوشیاری را نشان دهد.”

هنگامی که با مغز انسان ارتباط دارید، جلوگیری از ادراک به دقت بیشتری نیاز دارد. مطابق حرف های هانک گریلی، کارشناس حقوقی زیست پزشکی در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا، اگر مغز یک فرد در این چنین آزمایشی به سمت هوشیاری حرکت کند، پیامدهای آن مشکل ساز خواهد می بود. او به نیوساینتیست او گفت: “این از نظر اخلاقی، قانونی و علمی پر از نکات پیچیده است.”

ورسلیا به این نشریه او گفت که او و همکارانش هیچ قصدی برای اتصال فردی در زمان مرگ به دستگاه BrainEx خود ندارند. اما آنچه آن ها تا بحال پیدا کرده اند، گامی مهم در جهت اثبات این است که مرگ مغزی امکان دارد به اندازه آنچه قبلاً فکر می شد، آخر همه چیز نباشد و امید تازه ای را برای نجات بیمارانی به وجود اورده است که بین مرگ و زندگی قرار دارند.

در همین حال، محققان در نگه داری فعالیت سلولی مغزها تا ۲۴ ساعت موفق بوده اند که امکان آزمایش درمان هایی را برای بیماری های عصبی فراهم می کند. آن ها امیدوارند به بیماران مبتلا به بیماری هایی همانند آلزایمر و پارکینسون پشتیبانی کنند.