به گزارش وبگاه سای‌تِک‌دِیلی، تبدیل دی‌اکسیدکربن (CO₂) به مواد شیمیایی مورد قیمت، یک راهبرد شوق‌انگیز برای افت انتشار کردن دی‌اکسیدکربن و افت تغییرات اقلیمی است.

طراحی فوتوکاتالیست‌هایی (کاتالیزورهایی که در وجود نور فعال خواهد شد) که انرژی نور را برای تسهیل تبدیل دی‌اکسیدکربن مهار می‌کنند، در عرصه علم مواد کاربردی هدفی مهم محسوب می‌شود.

انواع مختلفی از فوتوکاتالیست‌ها وجود دارند؛ اما پلیمرهای کوئوردیناسیونی (CPs) گزینه زیاد جذابی می باشند. این مواد ناهمگن می‌توانند عملکردهای جذب نور و کاتالیزورهای افت دی‌اکسیدکربن را به طور هم‌زمان تلفیق کنند؛ علاوه بر این، می‌توان پلیمرهای کوئوردیناسیونی را از تعداد بسیاری فلزات و این چنین مولکول‌های آلی سنتز کرد، که علتمی‌شود آن‌ها به طور گسترده در سطح صنعتی کاربردپذیر باشند.

در سال ۲۰۲۲ میلادی، پروفسور کازوهیکو مائدا (Kazuhiko Maeda) و همکارانش در مؤسسه علوم توکیو در ژاپن، گزارشی از یک پلیمر کوئوردیناسیونی بدون فلز گرانبها به نام KGF-۹ (کِی‌جی‌اِف- ناین) اراعه کردند که به گفتن یک فوتوکاتالیست جدا گانه برای تبدیل دی‌اکسیدکربن به فرمات عمل می‌کرد. KGF-۹ انتخاب زیاد خوبی می بود؛ اما فعالیت فوتوکاتالیستی آن نسبتاً کم می بود.

اکنون مائدا و گروهش، گزارش پژوهش تازه خود را به تازگی در مجله اَدونسد فانکشِنال متریالز (Advanced Functional Materials) انتشار کرده‌اند که مشخص می کند کارکرد KGF-۹ را با یک روش سنتز جانشین، به مقدار بسیاری بهبود بخشیده‌اند.

روش آن‌ها، یک روش سالووتِرمال (روشی برای تشکیل ترکیبات شیمیایی) به پشتیبانی امواج مایکروویو می بود که شامل گرم‌کردن یک محلول در یک ظرف مُهر و موم‌ شده با منفعت گیری از امواج مایکروویو است.