اگر شما نیز از آن دسته افرادی هستید که با شنیدن اسم “کارتون” یا “انیمیشن” ناخواسته جهانی رنگارنگ و بی غم و غصه را متصور می‌شوید، باید بدانید آدام الیوت، کارگردان مشهور استرالیایی، سال‌ها در تلاش است تا نگاه شما به انیمیشن را تحول دهد.

او در تاثییر قبلی خود یعنی انیمیشن “مری و مکس” توانست تا حد بسیاری این نگاه عام به انیمیشن را تحول دهد و اکنون بعد از گذشت ۱۵ سال از اکران “مری و مکس” این بار با ” خاطرات یک حلزون” بازگشته است تا بتواند کار نیمه همه خود را همه کند. اما او برای این ساختارشکنی از چه ترفند‌هایی منفعت گیری می‌کند؟

در ادامه این نوشته با بازدید این دو انیمیشن با ما همراه باشید.

اصلاً به کودکان نظر نمی‌شود!

آنچه که بدون هیچ شکی باید از آن یقین باشیم این است که آدام الیوت اگرچه یک انیمیشن ساز است اما به هیچ گفتن سخن زدن با کودکان را بلد نیست! امکان پذیر با دیدن سبک آثار او که به آن استاپ موشن حرف های می‌شود، یاد آثار کودکانه‌ای همانند “فرار مرغی” یا “بره ناقلا” بیفتید اما باید بدانید محتوای آثار الیوت به هیچ گفتن همانند به آثار هم سبک او نیست. او این کاراکترهای خمیری شکل متحرک را برای بزرگسالان به حرکت درمی‌آورد. آن‌ هم نه هر بزرگسالی‌.

جهان آثار او چه در “مری و مکس” و چه چه در “خاطرات یک حلزون” به قدری غم زده و تاریک است که احتمالا حتی شما نیز به گفتن یه بزرگسال توان تماشایش را نداشته باشید.بعد اگر روزی برای کودکی به جستوجو انیمیشن بودید، نام آثار آدام الیوت را برای داشته باشید تا هیچ زمان نزدیکشان نشوید!

چیزهایی که کمتر فردی جرعت گفتنش را دارد

حقیقت مدام تلخ بوده و هست. انقدر تلخ که احتمالا در تعداد بسیاری از موارد میل به شنیدنش نداشته باشیم. اما این فرار از حقیقت برای الیوت یک خط قرمز بزرگ است. او تلاش می‌کند با گستاخی همه، حقایق تلخ زندگی را به صورتتان بکوبد. در “مری و مکس” این گستاخی در همه دیالوگ‌های داستان قابل مشاهده است. این که ربط با جهان چه مقدار می‌تواند دشوار باشد و تحمل این سختی چه مقدار بی جهت و بی ثمر خواهد می بود. این که تنهایی هر روز در جهان مدرن زیاد تر می‌شود و در نهایت درمانی برای آن نیست.

باید او گفت در “خاطرات یک حلزون” لحن این حقیقت گویی کمتر که نه چه بسا زیاد تر هم شده! این بار الیوت، بدون رحم به هیچ مخاطبی داستانش را طوری روایت می‌کند که احتمالا هیچ زمان دوست نداشتید بشنوید. فردی تا به حال حس طرد شدن یا مسخره شدن برای متفاوت بودن را نداشته است؟ اما ایا فردی جرعت شنیدن مجدد آن را دارد؟

شگفت اما ساده

داستان کاراکترهای آثار آدام الیوت، شگفت اما ساده می باشند. به گفتن مثال در زندگی عادی، چند نفر همانند مکس دیده‌اید که انقدر به تنهایی خود وفادار باشد؟ یا چند گریس را می‌بینید که به راحتی خود را از جامعه جدا کرده است؟

داستان کاراکترهای آثار الیوت اگرچه عجیبی می باشند اما به ساده‌ترین روش ممکن روایت خواهد شد. به قدری ساده که احتمالا برای شما آشنا بنظر برسند. آشنا نه از این جهت که تا به حال شخصی را همانند به این کاراکترها دیده‌اید، آشنا از جهت آنکه احتمالا قبل‌ها همه این احساسات را در وجود خود حس کرده‌اید اما هیچ زمان به آن‌ها دقت نکرده‌اید. یک هم ذات پنداری ناخواسته که هم ترسناک و هم تسکین دهنده است.

قهرمانی وجود ندارد

به گفتن یک مخاطب با شنیدن هر داستانی به جستوجو قهرمانی می‌گردیم که شرایط را تحول دهد و یا حتی شده ذره‌ای آن را بهتر کند اما در آثار الیوت به هیچ گفتن از این خبرها نیست! در آثار او هیچ کاراکتری نمی‌تواند شرایط را تحول ندهد‌.نه برای این که نمی‌تواند بلکه برای این که شرایط اصلا قابل تحول نیست. درست است که کاراکترهای داستان‌های الیوت آن اراده‌ی پولادین و انگیزه‌ی والا را هم ندارند اما مطلب واقعی این است که اگر هم داشتند بازم هم نمی‌توانستند چیزی را تحول دهند و این این مسئله تلخ‌ترین مسئله در این پویا نمایی‌های سیاه است.

برای دوست نداشتن آماده باشید!

در نهایت باید بدانید که ساخته‌های آدام الیوت احتمالا به مذاق همه خوش نیاید و این مسئله با دقت به فضای تاریک حاکم بر داستان کاملا طبیعی است. اگر با این آثار ربط برقرار کردید یا زیاد سالم هستید یا تاریکی وجود خود را پذیرفته‌اید. در غیر این صورت احتمالا از دیدن آثار الیوت وحشت کنید و دیگر نتوانید با خودتان کنار بیایید.