کالیپر ترمز بخشی از سیستم ترمز دیسکی است که در تعداد بسیاری از خودروها، به خصوص در ترمزهای جلویی منفعت گیری می‌شود. این کالیپرها دارای پیستون‌های ترمز می باشند و ماموریت آنها متوقف کردن چرخ‌های ماشین با تشکیل اصطکاک با دیسک(روتور) ترمز است. درون هر کالیپر، جفتی از صفحات فلزی قرار دارد که به گفتن لنت ترمز شناخته می‌شود.

راننده پدال ترمز را سختی می‌دهد و مایع هیدرولیک از خطوط لوله ترمز به داخل کالیپر رانده می‌شود، پیستون‌ها را منبسط می‌کند و لنت‌های ترمز را به سمت دیسک سختی می‌دهد، چرخش دیسک متصل به توپی را افت می‌دهد و در نتیجه شدت چرخ را افت می‌دهد.

سیستم‌های فرد دیگر همانند ترمزهای هوایی، ترمزهای نواری، روش فلینت استونز و غیره نیز وجود دارند که از ابتدای صنعت خودروسازی به وجود آمده‌اند. مفهوم کلی تقریباً همیشه یکسان است؛‌ منفعت گیری از اصطکاک برای افت شدت.

به نقل از نیواطلس، اکنون مرسدس بنز یک مفهوم قدیمی را با آنچه «ترمز از پیشرانه»(in-drive brakes) برای خودروهای الکتریکی می‌نامد، اختراع جدیدی اراعه کرده است.

این سیستم که در قسمت تحقیق و گسترش این شرکت در سیندلفینگن آلمان گسترش می‌یابد، ترمزها را در آرایشی که زیاد همانند به ترمز گیربکس عمل می‌کند، به طور مستقیم در پیشرانه ادغام می‌کند.

این سیستم همانند به صفحه کلاچ است، اما ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد. ضمن این که هیچ کالیپری نیز وجود ندارد و در عوض، یک لنت ترمز دایره‌ای که مستقیماً به شفت خروجی موتور الکتریکی متصل است روی یک حلقه ثابت خنک‌ شونده با آب سختی داده می‌شود که همه انها در یک سیستم بسته قرار دارند.

به حرف های مرسدس، این سیستم «ترمز از پیشرانه» در طول عمر ماشین نیاز به سرویس ندارد و به طور بالقوه هزاران دلاری را که طبق معمول برای تعمیر و معاوضه سیستم ترمز هزینه می‌شود، صرفه‌جویی می‌کند. حتی باقی مانده لنت و گرد و غبار در یک محفظه داخلی کوچک جمع می‌شود که نیازی به تخلیه ندارد.

باقی مانده سیستم ترمز به اختصاصی در مناطق شهری با ترافیک زیاد، یکی از عوامل مهم آلودگی است.

موتورهای خودروهای برقی ذاتاً زمان رها شدن پدال گاز به گفتن یک ترمز عمل می‌کنند، چون این توانایی را دارند که برق را مجدد به باتری‌ها بازگردانند و شدت ماشین را در این فرآیند افت دهند. با این حال، تا این مدت یک سیستم ترمز واقعی مورد نیاز است.

سیستم «ترمز از پیشرانه» تا این مدت در حال آزمایش است و مرسدس معتقد است که استهلاک ترمز وجود ندارد، چرا که این سیستم با آب خنک می‌شود.

با دقت به این که سیستم «ترمز از پیشرانه» همه قطعات را از چرخ‌ها دور می‌کند، وزن ماشین به مقدار قابل توجهی افت می‌یابد و علتمی‌شود ماشین هم کنترل بهتری داشته باشد و هم توانایی سواری را بهبود بخشد. این چنین می‌توان چرخ‌ها را بدون وجود سیستم ترمز در هر چرخ، از نظر آیرودینامیکی کارآمدتر ساخت.

سیستم ترمزی که نیازی به تعمیر و معاوضه ندارد، جهت صرفه‌جویی در زمان و هزینه صاحب ماشین می‌شود. این چنین یکپارچه سازی اجزاء علتصرفه‌جویی در هزینه تشکیل کنندگان و مواد ملزوم می‌شود و تأثیر کمتری بر روی کره زمین می‌گذارد.

در حالی که مرسدس بر روی طراحی مجدد سیستم‌های ترمز سنتی برای خودروهای الکتریکی خود تمرکز می‌کند، دیگر شرکت‌ها در حال بازنگری در کل معماری خودروهای الکتریکی می باشند. به گفتن مثال شرکت REE با جابجایی همه چیز از زیر کاپوت به پشت چرخ‌ها، رویکرد جالبی را در پیش گرفته است. در این سیستم، موتورها، پیشرانه، فرمان، سیستم تعلیق و ترمزها همه انها در پشت چرخ‌ها قرار گرفته‌اند و یک پلتفرم ماژولار را تشکیل می‌کنند که می‌توان روی آن هر چیزی را ساخت، از کامیون‌های مخصوص تحویل بسته‌ها گرفته تا خودروهای اسپرت و حتی ون‌های کمپر.

این که آیا ترمزهای تازه مرسدس بنز به استانداردی نوین تبدیل خواهد شد یا به گفتن یک ترقی درجه یک برای خریداران ثروتمند خودروهای برقی لوکس در نظر گرفته خواهد شد را تنها زمان اشکار خواهد کرد.