این کشف تازه به شناخت بهتر بیماری‌هایی همانند اختلال اضطراب بعد از سانحه (پی‌تی‌اس‌دی) که در آن خاطرات علتعذاب افراد مبتلا خواهد شد، پشتیبانی می‌کند. 

 به‌گزارش یو‌پی‌آی، دنیز کای، محقق ارشد این پژوهش و استادیار علوم اعصاب در دانشکده پزشکی ایکان نیویورک، می‌‌گوید: «ما در فهمیدن بهتر چگونگی کارکرد و فرایندهای حافظه در زندگی روزمره قدم بزرگی برداشته‌ایم؛ جایی که خاطرات مدام به‌روزرسانی خواهد شد تا بتوانیم در این جهان پویا و متغیر زندگی کنیم.»

محققان برای مطالعه این فرایند، حرکت موش‌ها را زمان روبه رو با ازمایش ها تازه بازدید و هم‌زمان فعالیت قسمت هیپوکامپوس مغز آن‌ها را رصد کردند. هیپوکامپوس بخشی از مغز است که مسئول حافظه و یادگیری است.

مطابق نتایج، مغز بعد از هر اتفاقات با برآورد مجدد توانایی، خاطره را تثبیت و ماندگار می‌کند. یعنی همان توانایی‌ای را که اتفاق افتاده است، مجدد مرور و اطلاعات مربوط به آن اتفاقات خاص را مجدد فعال می‌کند تا آن را بهتر در حافظه ذخیره کند.

این چنین بعد از یک توانایی منفی، مغز امکان پذیر نه‌تنها همان حادثه بلکه دیگر خاطرات شبیه از روزهای قبل را هم مرور کند تا آن‌ها را با هم مرتبط و بهتر در حافظه ذخیره کند.

کای می‌گوید: «دیدگاه قدیمی این می بود که خاطرات بعد از تشکیل، تحول نمی‌کنند و ثابت می‌همانند. به این صورت که در زمان یک توانایی تازه، مجموعه‌ای از اتصالات نورونی در مغز تشکیل خواهد شد و این اتصالات به طور پایدار ذخیره می‌همانند و ما در صورت نیاز می‌توانیم آن‌ها را بازیابی و یادآوری کنیم.»

به حرف های او، آزمایش روی موش‌ها از ناکامل بودن این نظریه قدیمی خبر می‌دهد، چون نمی‌تواند توضیح دهد مغز چطور هم‌زمان می‌تواند خاطرات را ذخیره کند و در عین حال آن‌ها را با اطلاعات تازه و مرتبط به‌روز کند. برای این که بتوانیم هم بر پایه اطلاعات جدیدی که به‌طور مداوم به دست می‌آوریم و هم با تکیه بر توانایی‌ها و اطلاعات قبلی، تصمیم بگیریم، ترکیب پایداری و انعطاف‌پذیری در نورون‌ها برای ما الزامی است.

در این قسمت از مطالعه، موش‌ها یک توانایی منفی همانند دریافت شوک به پا را توانایی کردند. محققان گزارش کردند که این توانایی منفی نه‌تنها علتفعال‌سازی مجدد خاطره منفی شد، بلکه خاطره‌ای غیرتهدیدآمیز که چند روز قبل شکل گرفته می بود، نیز فعال شد.

به حرف های کای، هنگامی موش‌ها بعد از یک توانایی زیاد منفی استراحت می‌کردند، هم‌زمان مجموعه نورون‌ها توانایی و خاطره بی‌خطر قبل را مجدد فعال و بدین ترتیب این دو نوع خاطره را با هم ادغام کردند. ما به این اتفاق «عکس العمل هم‌زمان مجموعه‌ها» می‌گوییم و اکنون می‌دانیم که این فرایند علتپیوند طویل مدت خاطرات در مغز می‌شود.

برخلاف مطالعات قبلی که نشان می‌داد خواب به حافظه پشتیبانی می‌کند، محققان دریافتند که این پیوندهای حافظه زیاد تر وقتی که موش‌ها بیدار بودند، رخ خواهند داد نه وقتی که خواب بودند.

این تحقیق این چنین نشان داد گمان این که ازمایش ها بد با خاطرات قبل مرتبط شوند، زیاد تر است و رویدادهای منفی شدیدتر زیاد تر گمان دارد به پیوند و ادغام خاطرات قبل منجر شوند. به این صورت که رویدادهای منفی علتخواهد شد مغز خاطرات قبل را بازبینی و آن‌ها را با توانایی تازه ترکیب کند.