جلال تهرانی، این روزها با اجرای «بونکر» سالن مجموعه تئاتر «لبخند» را افتتاح کرده تا بعد از زمان‌ها، غیبت از سالن‌های نمایش عمومی را آخر بدهد. گرچه او در این او مباحثه می‌گوید در این سال‌ها با هنرجویان خود در «مکتب تهران» اجراهایی داشته اما «بونکر» با بازیگران حرفه‌ای سینما و تئاتر ایران، حمیدرضا آذرنگ و سارا رسول‌زاده در حال اجرا است.

حمیدرضا آذرنگ از تئاتر «بونکر » سخن بگویید کرد:

شما در سینما و تئاتر توانایی کار کردن با کارگردان‌های متغیری را داشته‌اید. چه چیزی علتشد داخل پروژه «بونکر» جلال تهرانی شوید؟

روال رایج در سینما این چنین است که بازیگر با قصه قرارداد می‌بندد. یعنی با هر سطح سلیقه و تفکری که دارد، قصه را می‌خواند و اگر موردپسند می بود، مرحله های بعدی که او مباحثه با کارگردان و تهیه‌کننده‌ و… است، اغاز می‌شود. اما در تئاتر، مقداری این روال متفاوت است. اسم جلال تهرانی و کارهایی که قلم زده و مسیری که در تئاتر‌ رقم زده، کافی است تا به نظر او برای بازی در کار او، با اشتیاق جواب مثبت بدهی. فردی که صاحب اندیشه است و بخشی از نتایج درخشان آن در کارهایش یا در «مکتب تهران» ظهور و ابراز دارد. آنقدر وضع تئاتر ما آشفته و بی‌سروسامان است که وجود افرادی چون آقای تهرانی مورد قیمت است و من هم دوست داشتم به سهم خود در شکل‌گیری این چنین آثاری نقش داشته باشم. چون حس می‌کنم سردمداران فرهنگ و هنر سرزمین، اساسا این چنین دغدغه‌هایی ندارند و خودمان باید به فکر احیای هنر این سرزمین باشیم.

اشکار هست که از حالت جاری تئاتر ایران راضی نیستید.

بله، همین‌طور است. واقعا معتقدم نفس جریان اصیل و با اندیشه تئاتر سرزمین به شمارش افتاده است. شما حالت تئاتر امروز را با دهه ۷۰ و اغاز دهه ۸۰ قیاس کنید؛ متاسفانه نتیجه خوبی نمی‌گیرید. نه فقط در تئاتر، بلکه بلندای سینما و ادبیات و هنر ما به‌ طور کلی، مختصر و مختصر‌تر شده است.

بیایید تصنعی هم شده مقداری امیدوارانه‌تر او مباحثه را جستوجو کنیم.

اتفاقا در این سخن بگویید‌های من میل مطلق به زندگی وجود دارد. جستوجو امید می‌گردم. اگر مقداری از آن را بیابم، تلاش می‌کنم بزرگش کنم و امید را گسترش بدهم. اساسا همین که هنگامی درمورد تئاتر و هنر کشورمان سخن بگویید می‌کنم، بغض می‌کنم؛ یعنی امیدوارم. یعنی مانده‌ام تا برای هنر این سرزمین کاری بکنم. من کمترین در عالم هنر ایران، اما از تلاش نایستاده‌ام. کارهایی همانند «بونکر» هم می‌تواند همانند یک تلنگر باشد، برای کار و امید زیاد تر.

«بونکر» کجای کارهای جلال تهرانی قرار می‌گیرد؟

این کار در ادامه کارهای قبلی ایشان است با همان ارتفاعی که از ایشان سراغ دارید. فکر می‌کنم «بونکر» تکمیل‌کننده آثار قبلی و پیش‌برنده آثار بعدی جلال تهرانی باشد. به همین علت امیدوارم این نوع نگاه به تئاتر ادامه یابد و ناظر کارهای بعدی ایشان باشیم.

از کار کردن با این تیم راضی هستید؟ چون در او مباحثه با خود جلال تهرانی قرار شد درمورد فرآیند تمرین زیاد تر از شما بپرسیم.

بله حتما؛ مدل تمرین‌های آقای تهرانی زیاد لذت‌قسمت می بود. من به ‌طور کلی از همکاری با هر فردی و هر تیمی که که فهمیدن و اندیشه را قدر بشناسد، خوشحال می‌شوم. چون مسیر رشد خود را در آنجا می‌بینم، همانند شکوفه زدن حتی در کویر. در همه این سال‌ها فرصتی پیش نیامده می بود که در کنار جلال تهرانی گرامی قرار بگیرم و هنگامی این اتفاق رقم خورد و در جریان تمرین‌ها قرار گرفتم، اتفاق فوق الاده می بود. چون وجود کنار فهمیدن، درخشان است.

فکر می‌کنید از کار استقبال خواهد شد؟

نمی‌دانم؛ با دقت به شرایطی که از تئاتر امروز ایران گفتم که یقیناً نیاز به یک او گفت‌وگوی جدا گانه فرد دیگر دارد و هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست. در قبل این گونه نبوده است. یک تئاتر آزاد داشتیم و یک تئاتر حرفه‌ای. اصلا تصمیم قضاوت و یا توهین به تئاتر آزاد را ندارم. هیچ کدام هم بر فرد دیگر ارجحیتی ندارند. دو تئاتر می باشند با دو مخاطب متفاوت و دو کارکرد گوناگون. یکی جستوجو فضای شاد و تشکیل نشاط و فرح در جامعه است و برای عموم مردم کاربرد دارد، فرد دیگر به جستوجو ترقی فرهنگ و هنر سرزمین می بود.

بین این دو هم دیواری وجود داشت که متاسفانه اکنون این دیوار فرو ریخته است و تاسف زیاد تر این که آوار دیوار به سمت تئاتر حرفه‌ای ریخته است و عملا چیز چندانی از آن باقی نمانده. من یک سوال ساده از شما می‌پرسم؛ این طبیعی است که در سایت‌های فروش بلیت تئاتر حرفه‌ای، قید شود که از آوردن چیپس و پفک و تخمه خودداری کنید؟