اگرچه سلول‌های سرطانی می‌توانند نسبت به هیدروکسی کلروکین مقاوم شوند، یافته‌های تازه راه را برای درمان‌های ترکیبی موثرتر باز می‌کند. به عبارت ساده، محققان کشف کرده‌اند که چطور می‌توان این داروی همه کاره را با دیگر درمان‌ها ترکیب کرد که هرگونه ضعف ممکنی که هیدروکسی کلروکین دارد را پوشش دهند.

به نقل از اس‌اف، ‌ در حالی که دانشمندان در حال رقابت برای یافتن سلاح‌های تازه در جنگ با سرطان می باشند، برخی از آنها نگاهی تازه به داروهای قدیمی می‌اندازند که امکان پذیر پتانسیل منفعت گیری نشده‌ای برای مبارزه با سرطان داشته باشند. یکی از این داروها هیدروکسی کلروکین است که در دعوا به سلول‌های سرطانی می‌تواند نویدبخش باشد.

به رغم اثربخشی هیدروکسی کلروکین در قطع این راه حیاتی برای سرطان، آزمایشات بالینی ناامیدکننده بوده است، به طوری که سلول‌های سرطانی زیاد تر راه‌هایی برای تسلط بر اثرات این دارو اشکار کرده‌اند. اکنون، محققان مرکز سرطان هولینگز در دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی اعتقاد دارند که کلید این مقاومت را کشف کرده‌اند و آن چیزی نبوده است که آنها انتظارش را داشتند.

دکتر جو دلانی(Joe Delaney)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: ما فکر می‌کردیم تعامل مهم هیدروکسی کلروکین با سرطان با فرآیند اتوفاژی یا خودخواری است، اما در عوض به نظر می‌رسد که فرآیندهای غیرمرتبط با اتوفاژی امکان پذیر برای سلول‌های سرطانی برای زنده ماندن از این درمان با اهمیت ترین باشند.

اتوفاژی فرآیند بازیافت سلولی است. این یافته شگفت‌انگیز زمان‌های جدیدی را برای جفت کردن هیدروکسی کلروکین با داروهای فرد دیگر که این مکانیسم‌های مقاومت تازه شناسایی شده را مقصد قرار خواهند داد، باز می‌کند و به طور بالقوه درمان را مؤثرتر و طویل‌تر می‌کند.

رویکردی دو جانبه برای کشف مقاومت

برای فهمیدن این که چطور سلول‌های سرطانی از هیدروکسی کلروکین فرار می‌کنند، دلانی و تیمش رویکردی جامع را در پیش گرفتند و از دو روش گوناگون غربالگری کل ژنوم برای مشاهده نحوه سازگاری سلول‌ها در روبه رو مداوم با دارو منفعت گیری کردند.

دیلینی خاطرنشان می‌کند: تحت نظر گرفتن پروتئین‌های منفرد، می‌تواند برای درمان سرطان زیاد موثر باشد. با این حال، هرچه درمان خاص‌تر شود، گمان ابراز مقاومت زیاد تر است.

این محقق ادامه می‌دهد: با منفعت گیری از دو روش کاملا متفاوت، ما توانستیم بازیگران زیستی واقعی در سیستم را شناسایی کنیم.

محققان به جای این که فقط بازدید کنند کدام ژن‌ها روشن یا خاموش شده‌اند، توانستند تغییرات آبشاری را ببینند که در کل مسیرهای سلولی اتفاق می‌افتد. این نشان داد که سلول‌های سرطانی به هیچ وجه فرآیندهای بازیافت خود را تحول نمی‌دهند و در عوض، آنها تقسیم سلولی، متابولیسم و ‌مکانیسم‌های حمل و جابه‌جایی خود را برای زنده ماندن از هجوم هیدروکسی کلروکین تحول خواهند داد.

هموار کردن راه برای درمان‌های ترکیبی

این یافته‌ها عرصه را برای گسترش درمان‌های ترکیبی تازه فراهم می‌کند که می‌تواند قوت هیدروکسی کلروکین را تحکیم کند. محققان امیدوارند با ترکیب کردن آن با داروهایی که تقسیم سلولی، متابولیسم یا مسیرهای حمل و جابه‌جایی را مقصد قرار خواهند داد که سلول‌های سرطانی به آنها متکی می باشند، از تشکیل مقاومت جلوگیری کنند.

علاوه بر این، محققان بر این باورند که انواع خاصی از سرطان که از پیش دارای نقص در یکی از این مسیرها می باشند، می‌توانند به طور خاص در برابر درمان با هیدروکسی کلروکین صدمه پذیر باشند. بالعکس، بیمارانی که دچار این نقایص نیستند را امکان پذیر بتوان با درمان‌های دیگر با مقاومت کمتر درمان کرد.

دیلینی در آخر می‌گوید: ما مطمئنا می‌خواهیم بفهمیم کدام بیماران بیشترین سود را برای دریافت بهترین نتیجه از این آزمایش‌ها خواهند داشت.

همانطور که جستجو برای درمان‌های موثر سرطان ادامه دارد، داروهایی همانند هیدروکسی کلروکین به گفتن یک راه امیدوارکننده شناخته خواهد شد. با کشف راه حلهای غیرمنتظره‌ی سلول‌های سرطانی در سازگاری با دارو، اکنون محققان برای تسلط بر این دشمن فراری مجهزتر شده‌اند.