شنیدن مهارتی است که اکثر ما آن را بدیهی می‌دانیم، اما تحقیقات مشخص می کند که بزرگسالان باید به ابراز تغییرات در شنوایی خود دقت کنند، چون مشکلات شنوایی می‌تواند با ابتلا به بیماری زوال عقل در سنین بالاتر مرتبط باشد.

به نقل از اس‌ای، محققان می‌گویند در یک مطالعه که روی بیشتر از ۸۰ هزار بزرگسال بالای ۶۰ سال انجام پذیرفته، افرادی که در محیط‌های پر سر و صدا در شنیدن گفتار دیگران مشکل داشتند، زیاد تر در معرض خطر زوال عقل می باشند.

زوال عقل اصطلاحی جامع برای تعریف شرایطی است که با از دست دادن حافظه و مشکل در گفتار و دیگر توانایی‌های تفکر اشکار می‌شود.

اما یک مسئله مثبت نیز وجود دارد. این مطالعه به شواهدی اضافه کرد که نشان خواهند داد مشکلات شنوایی امکان پذیر فقط یکی از علائم زوال عقل نباشد، بلکه در واقع یک عامل خطرزای زوال عقل باشد که به گمان زیادً می‌تواند به افراد، خانواده‌های آنها یا پزشکان را از اغاز این بیماری قبل از اغاز هرگونه علائم دیگر هشدار دهد.

توماس لیتل‌جانز(Thomas Littlejohns) اپیدمیولوژیست و نویسنده این مطالعه از دانشگاه آکسفورد او گفت: علاقه خاصی به اختلال شنوایی وجود داشته است و این که آیا این نشانه می‌تواند خطر زوال عقل را افزایش دهد؟ نتایج مقدماتی مشخص می کند که اختلال شنوایی می‌تواند یک مقصد امیدوارکننده برای پیشگیری از زوال عقل باشد.

در سال ۲۰۱۷، افت شنوایی همراه با سیگار کشیدن و عدم تحرک بدنی به گفتن یکی از ۹ عامل خطر مهم و قابل اصلاح زوال عقل در فهرست عوامل خطرناک ابتلا به زوال عقل قرار گرفت. آن گزارش در سال ۲۰۲۰ به‌روزرسانی شد تا سه عامل خطر دیگر را نیز شامل شود که مجموع آن را به ۱۲ عامل رساند.

اکنون در سال ۲۰۲۴ در سومین به‌روزرسانی، دو عامل دیگر نیز اضافه شده است که اکنون مجموعاً ۱۴ عامل خطر قابل تحول را شامل می‌شود.

کلمه کلیدی در اینجا، «قابل تحول» است. این عوامل خطر عناصری از سبک زندگی و سلامت عمومی ما می باشند که می‌توان آنها را بهبود بخشید و این کار می‌تواند سلامت کلی ما را تحکیم کند و گمان ابتلا به بیماری را افت دهد.

در این گزارش‌ها تخمین زده شده است که از بین آن عوامل خطر ابتلا به زوال عقل، کم‌شنوایی می‌تواند با اهمیت ترین باشد، به طوری که افرادی که کم‌شنوایی درمان نشده در میانسالی دارند تا پنج برابر زیاد تر گمان دارد به زوال عقل مبتلا شوند.

محققان دانشگاه آکسفورد برای بازدید این نوشته از زیست‌بانک بریتانیا(Biobank UK) منفعت گیری کردند که یک پایگاه داده تحقیقاتی برای بازدید ربط بین ژنتیک، عوامل محیطی و نتایج سلامت در قسمت بزرگی از جمعیت بریتانیا است.

خطر زوال عقل برای گروهی متشکل از ۸۲ هزار زن و مرد ۶۰ ساله یا زیاد تر که زوال عقل نداشتند و شنوایی‌شان در ابتدای مطالعه برسی شده می بود، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

شرکت کنندگان از لحاظ شنوایی گفتار در یک محیط پر سر و صدا مورد آزمایش قرار گرفتند.

بعد از گذشت ۱۱ سال اشکار شد که ۱۲۸۵ شرکت کننده از بین این ۸۲ هزار نفر دچار زوال عقل شدند.

لیتل‌جانز می‌گوید: شرکت کنندگانی که شنوایی بدتری داشتند، خطر ابتلا به زوال عقل در آنها تقریباً دو برابر افرادی می بود که شنوایی خوبی داشتند.

دلنشین اینجاست که نزدیک به نیمی از افراد شرکت‌کننده در این مطالعه که شنوایی کافی در محیط‌های پر سر و صدا نداشتند و تقریباً ۴۲ درصد از افرادی که در آزمایش کارکرد ضعیفی داشتند، هنگامی از آنها خواسته شد که آن را گزارش کنند، فهمید اختلال شنوایی خود نبودند.

محققان این چنین بازدید کردند که آیا اختلالات شنوایی افراد واقعاً با عوامل فرد دیگر که بر خطر زوال عقل تأثیر می‌گذارند، همانند انزوای اجتماعی و افسردگی مرتبط است یا خیر. هر دوی این عوامل می‌توانند در صورت ابراز مشکل در شنوایی تشکیل شوند.

لیتل‌جانز می‌گوید: ما شواهد مقداری در این مورد اشکار کردیم.

لیتل‌جانز و همکارانش برای حصول مطمعن، قیاس‌هایی در داده‌ها انجام دادند تا ببینند که آیا کارکرد شنوایی افراد تحت گفتن چیزی که «علت معکوس» نامیده می‌شود، واقعاً تحت تأثیر زوال عقل نهفته و ناشناخته قرار گرفته است یا خیر.

اما خطر ابتلا به زوال عقل که با مشکلات شنوایی نشان داده می‌شود، در قیاس با شرکت کنندگان در مطالعه که سریعتر(بعد از ۳ سال) و دیرتر (سپس از ۹ سال) به زوال عقل مبتلا شدند، بدتر نبوده است و تقریباً یکسان می بود.

این اولین مطالعه‌ای نیست که ارتباطی بین کم‌شنوایی و زوال عقل اشکار می‌کند، اما تیم تحقیقاتی در این مطالعه خبرداد که این اولین مطالعه‌ای است که خطر زوال عقل و توانایی شنوایی افراد را در محیط‌های پر سر و صدا بازدید می‌کند.

به طور شبیه، مطالعات طویل و گسترده در استرالیا و تایوان نیز نشان داده است افرادی که کم‌شنوا می باشند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به زوال عقل می باشند. با این حال، این مطالعات بر داده‌های خود گزارش‌ شده از شرکت‌کنندگان در مطالعه یا اسبق پزشکیِ نشان‌ دهنده افت شنوایی متکی بودند.

کیتی استابز(Katy Stubbs) عصب شناس موسسه تحقیقاتی آلزایمر در بریتانیا درمورد مطالعه دانشگاه آکسفورد می‌گوید: مطالعات بزرگی همانند این، ابزار قدرتمندی برای شناسایی عوامل ژنتیکی، سلامتی و شیوه زندگی مرتبط با بیماری‌هایی همانند زوال عقل می باشند، اما جدا کردن علت و معلول در این نوع تحقیقات همیشه دشوار است.

محققان می‌گویند بهترین مطالعات اپیدمیولوژیک به جستوجو یافتن ربط بین عوامل محیطی، سلامتی و بیماری در سطح جمعیت می باشند.

لیتل‌جانز می‌گوید: برای داشته باشید که با این نوع طراحی مطالعه نمی‌توانید علیت را استنباط کنید، اما این نوشته به ادبیات علمی حاضر که صدمه شنوایی می‌تواند یک مقصد قابل تحول برای افت خطر ابتلا به زوال عقل باشد، می‌افزاید.

این چنین این پژوهش مشخص می کند که محافظت از گوش‌هایمان در برابر صدمه‌های شنوایی و پشتیبانی به شنیدن بهتر افراد با سمعک به طور بالقوه می‌تواند به افت این عامل خطر بالقوه ابتلا به زوال عقل که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان دچار کرده است، پشتیبانی کند.

این مطالعه در مجله Alzheimer’s & Dementia انتشار شده است.