با این حال، کارشناسان اعتقاد دارند که گمان رسیدن به این سن زیاد کم است، چون نرخ رشد امید به زندگی کند شده است.

پژوهش‌ها نشان خواهند داد که علیرغم پیشرفت‌های دیدنی پزشکی در قرن نوزدهم و نیمه اول قرن بیستم، به نظر می‌رسد که به محدودیت‌های طبیعی طول عمر انسان نزدیک شده‌ایم.

در دهه ۱۹۹۰ برخی از پیش‌بینی‌ها اظهار می‌کردند که زیاد تر کودکانی که امروز به دنیا می‌آیند، تا صد سالگی عمر خواهند کرد.

اما بازدید‌ها نشان داده‌اند که کودکانی که در سال‌های تازه به دنیا آمده‌اند، اگر دختر باشند تنها ۵.۳ درصد شانس دارند که جشن تولد صد سالگی خود را جشن بگیرند و این گمان برای پسران حتی کمتر است و به ۱.۸ درصد می‌رسد.

دانشمندانی از دانشگاه ایلینوی در شیکاگو داده‌های مربوط به مرگ‌ومیر در مناطق مختلفی همچون هنگ کنگ، استرالیا، فرانسه و اسپانیا را بازدید کرده‌اند.

مطابق بازدید آن ها، میانگین جهانی امید به زندگی از ۴۸ سال در سال ۱۹۰۰ به ۶۷ سال در سال ۱۹۵۰ و سپس به ۷۶ سال در اغاز هزاره سوم افزایش یافته است. با این حال، تا سال ۲۰۲۱، این عدد تنها به ۷۷ سال رسیده است.

اگر روال افزایش عمر هم چنان به شکل نمایی ادامه اشکار می‌کرد، انتظار می‌رفت که این عدد اکنون نزدیک به ۸۳ سال باشد.

آمار‌های اراعه شده توسط دفتر ملی آمار بریتانیا مشخص می کند که امید به زندگی در این سرزمین از سال ۱۸۴۱ به شکل قابل توجهی افزایش یافته است.

در آن زمان، انتظار می‌رفت که پسران تنها ۴۰.۲ سال زندگی کند و این عدد برای دختران ۴۲.۳ سال می بود.

این مقدار تا سال ۱۹۵۰ به ۶۶.۱ سال برای مردان و ۷۰.۶ سال برای زنان رسید و تا سال ۲۰۰۰ به ۷۵.۶ سال برای مردان و ۸۰.۴ سال برای زنان افزایش یافت.

اما بر پایه آمار‌های تازه، کودکی که در سال ۲۰۲۲ به دنیا آمده باشد، اگر پسر باشد به گمان زیادً تا ۷۸.۹ سالگی و اگر دختر باشد تا ۸۲.۸ سالگی زندگی خواهد کرد که نشان از افت شدت رشد امید به زندگی دارد.

تحلیل‌های تازه این چنین نشان دادند که مردم هنگ کنگ بیشترین شانس رسیدن به صد سالگی را دارند. به طوری که از بین کودکان هنگ کنگی که در سال ۲۰۱۹ به دنیا آمده‌اند، ۱۲.۸ درصد از دختران و ۴.۴ درصد از پسران به صد سالگی خواهند رسید.

این گروه پژوهشی این چنین پافشاری کرده‌اند که هیچ نشانه‌ای از تکرار رشد نمایی امید به زندگی در قرن بیست و یکم وجود ندارد و نظر کرده اند که تمرکز اکنون باید بر افزایش سال‌های سالم زندگی باشد.

پروفسور استوارت اولشانسکی که رهبری این مطالعه را برعهده داشته، حرف های است:

اکثر افرادی که امروزه تا سنین بالا زندگی می‌کنند، از وقتی منفعت گیری می‌کنند که به واسطه پیشرفت‌های پزشکی به آنها داده شده است.

اما این مداخلات پزشکی در حالی که سرعتشان افزایش یافته، تنها چند سال به عمر افراد اضافه کرده‌اند که این مشخص می کند دوران افزایش سریع امید به زندگی به آخر رسیده است.

اکنون باید روی اقداماتی متمرکز شویم که روال پیری را کند کرده و زمان زمان زندگی سالم را افزایش دهند.

زمان زمان زندگی سالم، معیار نسبتاً جدیدی است که تعداد سال‌هایی که فرد در سلامت زندگی می‌کند را اندازه می‌گیرد.

در سال ۱۹۹۰، پروفسور اولشانسکی مقاله‌ای انتشار کرد که در آن فرمود انسان‌ها به سقف طول عمر، یعنی نزدیک به ۸۵ سال، نزدیک شده و زیاد تر دستاورد‌های مهم در این عرصه قبلاً حاصل شده‌اند.

این پژوهش‌ها در مجله Nature Aging انتشار شده‌اند.