مستند تازه «نانت برستین» روایت‌گر نیمه ابتدایی زندگی الیزابت تیلور است. نانت برستین پیش از این از زندگی هیلاری کلینتون هم مستندی ساخت.

ماده خام مستند تیلور نوارهایی است که به تازگی در آرشیو ریچارد مریمن روزنامه نگار اشکار شده است. این نوارها شامل ۴۰ ساعت مصاحبه صوتی مریمن با تیلور است که به بهانه تحقیق او برای یک کتاب ضبط شده می بود. مریمن این مصاحبه‌ها را در سال ۱۹۶۴ گرفت. هنگامی که تیلور ۳۲ ساله و در اوج شهرت و بدنامی می بود. او  در آن سال‌ها از اکران «کلئوپاترا» گران‌ترین فیلم آن زمان‌ها عبور کرده می بود.

رابطه  تیلور با همبازی‌اش «ریچارد برتون» در کلئوپاترا یکی از پرحاشیه‌ترین داستان‌های هالیوود است که همه رسانه ها و پاپاراتزی‌های آن دوره را درگیری کرد. حتی می‌توان ادعا کرد عصر پاپاراتزی از زمان زندگی این بازیگر اغاز شد.

تصمیم‌های گستاخانه الیزابت طوری می بود که حتی پاپ را وادار کرد به رابطه پرحاشیه تیلور و ریچارد عکس العمل نشان دهد. ایتالیایی‌های متعصب او را به مرگ تهدید کردند اما در نهایت مرعوب شکوه و زیبایی‌اش شدند و از گناهانش گذشتند. داستان زندگی تیلور به قدری قصه و فراز و نشیب دارد که ده‌ها مستند نمی‌تواند گره از رازها و پیچیدگی‌های زندگی‌اش باز کند. زندگی  این‌ سوپر استار از هر داستان هالیوودی‌ای هالیوودی‌تر است.

تیلور از دوازده سالگی داخل صنعت سینمای هالیوود شد و زیاد سریع تبدیل به ستاره‌ای پول‌ساز شد که باید نقش زنان بی‌نقص و قشنگ را اراعه می‌کرد. در حالیکه  کودکی بدون اراده می بود که همیشه در نمایش به سر می‌برد .حتی سناریوی زندگی واقعی تیلور توسط کمپانی نوشته می‌شد و باید کاری را می‌کرد که آنها می‌خواستند.

مرزهای روان تیلور برای نداشتن زندگی نرمال به هم ریخته ماند. او هیچگاه موفق نشد یک زندگی طبیعی توانایی کند و حتی ازدواج‌های متعددش فقط برای علاقه‌اش به پوشیدن لباس عروس و مراسم می بود.

الیزابت تیلور برای ازدواج‌های متعددش همیشه تیتر اخبار می بود و گویا فردی می بود که می‌توانست برای رسانه‌ها خبر تشکیل کند.

در واقع یکی از اولین سلبریتی های می بود که مورد دقت رسانه‌های زرد قرار گرفت. عکاس‌ها ساعت‌ها جلوی در خانه‌اش می‌ماندند و هر شات از او می‌توانست فروش فیلم‌هایش را ضمانت کند. همین نوشته محوریت مستند نوارهای گمشده است. روایت زندگی تیلور از زبان خودش هنگامی که داخل صنعت سینما شد تا پرحاشیه‌ترین ازدواجش. یعنی ازدواج با ریچارد برتون.

دهه‌های باقی‌مانده از زندگی او بعد از آخر نوارها در چند دقیقه آخر فیلم فشرده می‌شود. به این علت اشاره‌ای به دچار شدن تیلور با اعتیاد و بستری شدنش در کلینیک ترک اعتیاد کلینیک بتی فورد نمی‌شود. نوارها این تکه از زندگی‌اش را پوشش نمی‌دهند.

ازدواج‌های بعدی تیلور سفرهایش، دوستی با «مایکل جکسون» و فعالیت‌های دلسوزانه‌اش برای تحقیق درمورد بیماری ایدز، در روزهایی که این بیماری تا این مدت ننگ وحشتناکی به حساب می‌آید، قسمت‌های فرد دیگر از زندگی تیلور است که در روایت نانت برستین نیامده و از این جهت مستند نمی‌تواند اطلاعات کاملی از زندگی تیلور بدهد. برای دانستن اطلاعات کامل از زندگی تیلور کافی نیست. این چنین خلق و خوی پریشان، خودخواهی‌های رفتاری او  که توسط رسانه‌های آن زمان اغراق هم می‌شد در نوارهای گمشده بازدید نمی‌شود.

نانت برستین، صدای تازه اشکار شده تیلور-مریمن را با فیلم‌های آرشیوی ترکیب می‌کند و تصویری از دهه‌های ۱۹۴۰ و ۵۰ بورلی هیلز و هالیوود ارایه می‌دهد.  رویدادهای تبلیغاتی، فیلم‌ها، عکس‌های سریع خانوادگی، و بریده‌های روزنامه و مجلات، مواد خام مهم مستند می باشند.

صحنه‌هایی از زندگی تیلور با دوستان نزدیکش «رادی مک‌داو»، «مونتگومری کلیفت» و «جیمز دین» در صحنه‌های فیلم زندگی نمایشی‌ای می بود که توسط «مترو گلدن مایر» تنظیم می‌شد تا مخاطبان را تحت تاثییر قرار دهد و فروش فیلم‌ها را بالا ببرد. حتی قرار ملاقات‌ها و ارتباطات تیلور توسط کمپانی تنظیم می‌شد. تیلور در این صداها اعتراف می‌کند از این که با او همانند یک عروسک حرکت می‌شد، غمگین می بود و نمی‌خواست فقط یک ستاره بی‌مغز باشد. او علیه این عکس طغیان کرد و سپس از ازدواجش با ریچارد در مسیر فرد دیگر قرار گرفت.

هنگامی در «چه فردی از ویرجینیا ولف می‌ترسد؟» بازی کرد فقط ۳۲ سال داشت اما نقش زنی ۵۰ ساله را اجرا کرد تا از زیبایی‌اش فاصله بگیرد. تصمیماتی از این دست علتشد استعدادش به گفتن بازیگر مورد قبول اهالی سینما واقع شود.

مستند نوارهای گمشده تلاش می‌کند تا با روایت داستان از زبان خود تیلور، تغییراتی بر برخی از اغراق‌ها و شایعاتی که در رابطه او انتشار شده می بود، تشکیل کند. به گفتن مثال، مستند مشخص می کند که چطور رسانه‌ها با بزرگ‌نمایی برخی از رفتارهای خودخواهانه تیلور، تصویری اغراق‌شده از او به گفتن زنی خودشیفته و بی‌رحم اراعه دادند.

الیزابت تیلور زنی پیچیده و چندوجهی می بود که زندگی‌اش پر از فرازونشیب می بود. مستند نوارهای گمشده، با اراعه تصویری صمیمی و صادقانه از این ستاره افسانه‌ای، پشتیبانی می‌کند، عمق شخصیت تا حدودی شکافته شود. این مستند مشخص می کند که تیلور نه تنها یک نماد زیبایی، بلکه یک زن قوی و جدا گانه می بود که برای شکستن قید و بندهای جامعه و صنعت سینما تلاش کرد.