این گونه، که با انسان مدرن مرتبط است، اولین بار در سال ۲۰۰۳ در غار لیانگ بوا در جزیره فلورس اندونزی کشف شد، و نامش را از این مکان گرفته است.

یافته‌های باستان‌شناسان نشان داده است این انسان‌های کوچک‌مغز تا همین ۵۰ هزار سال پیش در این جزیره زندگی می‌کردند، هنگامی گونه ما، انسان خردمند (Homo sapiens)، زمان‌ها می بود در استرالیا در جنوب مستقر شده می بود.

بر پایه فسیل‌های اولیه، افراد این گونه تا نزدیک به سه فوت و شش اینچ (نزدیک به ۱۱۰ سانتیمتر) قد می‌کشیدند و مغز کوچک و دندان‌هایی بزرگ نسبت به جثه کوچکشان داشتند. با این حال، خاستگاه این گونه با دقت به کمیابی فسیل‌هایشان، هم چنان معما باقی مانده است.

ابتدا فکر می‌شد که انسان فلورسی نواده مختصر‌قامتی از جمعیت‌های آسیایی نخستین انسان راست‌قامت (Homo erectus) باشد، طوری که جد انسان امروزی محسوب می‌شود.

برخی پژوهشگران گمان‌ می‌کردند که «هابیت‌های فلورس» بازمانده‌های به‌جامانده از یک گونه انسانی کوچک‌جثه کهن‌تر از اجداد انسان از آفریقا باشند که قدمتش حتی به پیش از دوره انسان راست‌قامت بازمی‌گردد.

پژوهشگران پیش‌تر در محوطه‌ای موسوم به ماتا منگ، در ۷۵ کیلومتری شرق غار لیانگ بوا در جزیره فلورس، فسیل‌های قدیمی فرد دیگر از جمله تکه‌ای از فک و شش دندان یافته بودند که قدمتشان به نزدیک به ۷۰۰ هزار سال پیش بازمی‌گشت.

به نظر می‌رسید فسیل‌های طوری تا این مدت کشف‌نشده و متعلق به سه فرد باشد که فک‌ها و دندان‌هایشان حتی از انسان فلورسی نیز کوچک‌تر می بود. بر این مبنا، پژوهشگران معتقد بودند که جثه کوچک انسان فلورسی به گمان زیاد در اغاز تاریخ این گونه تکامل اشکار کرده است.

اکنون، دانشمندان سه فسیل دیگر در ماتا منگ یافته‌اند، که قدمتشان به نزدیک به ۷۰۰ هزار سال پیش بازمی‌گردد، از جمله یک استخوان کوچک هومروس که متعلق به فردی بزرگسال، و بخشی از نیمه پایین تکه بالای بازو است.

آن‌ها بر پایه این استخوان‌ها برآورد کرده‌اند که قد یک انسان فلورسی بالغ فقط نزدیک به ۱۰۰ سانتیمتر بوده است، که نزدیک به ۶ سانتیمتر مختصر‌تر قد از اسکلت «هابیت» به‌دست‌آمده از لیانگ بوا است.

آدام بروم، یکی از نویسندگان این پژوهش از دانشگاه گریفیث استرالیا، او گفت: «این استخوان هومروس ۷۰۰ هزار ساله که متعلق به انسانی بالغ است نه تنها از استخوان انسان فلورسی مختصر‌تر است، بلکه کوچک‌ترین استخوان بالای بازویی است که تا بحال در پیشینه فسیلی انسان‌تباران در سراسر جهان شناخته شده است.»

«این نمونه زیاد نادر فرضیه ما را تایید می‌کند که اجداد انسان فلورسی جثه بسیار کوچکی داشتند. با وجود این، اکنون از ابعاد کوچک این استخوان دست اشکار است که اجداد اولیه هابیت حتی از آنچه پیش‌تر فکر می‌کردیم کوچک‌تر بودند.»

نتایج تجزیه و تحلیل زیاد تر حاکی از آن می بود که فسیل‌های ماتا منگ به گمان زیاد «اجداد مستقیم» و «طوری قدیمی‌تر» از انسان فلورسی بودند، اما با دندان‌هایی که مشخصه اختصاصی‌اش نسبت به نوادگانشان کمتر می بود.

استخوان بازوی کوچکی که در پژوهش تازه بازدید شد مشخص می کند که افت شدید اندازه جثه در اغاز تاریخچه «هابیت‌های» فلورس رخ داده می بود.

دکتر بروم او گفت: «فسیل‌های تازه شواهدی محکم‌اند مبنی بر این که داستان هابیت در واقع هنگامی اغاز شد که گروهی از انسان‌تباران اولیه آسیایی موسوم به انسان راست‌قامت به‌نحوی در این جزیره دورافتاده اندونزیایی جدا افتادند، احتمالا یک میلیون سال قبل، و به‌مرور زمان اندازه جثه‌شان دچار افت قابل‌احتیاط شد.»