دانشمندان دو ماده شیمیایی کشف کرده‌اند که توسط مغز ساخته خواهد شد و می‌توانند بر سختی خون تأثیر بگذارند.

به نقل از آی‌ای، آنها بر این باورند که دو ماده شیمیایی ساخته شده توسط مغز، از جمله هورمون عشق یا همان اکسی توسین، زیاد تر نقش مهمی در افزایش سختی خون بعد از دوره‌های مکرر افت سطوح اکسیژن دارند. آنها این چنین اعتقاد دارند که افتخواب زیاد تر با بیماری‌ها مرتبط است و این بیماری‌ها نیز با خطرات قلبی همراه می باشند.

یک مطالعه تازه ثابت کرده است که مواد شیمیایی مغز نقش حیاتی در این عکس العمل زنجیره‌ای ایفا می‌کنند که می‌تواند به درمان‌های تازه نیز پشتیبانی کند.

دانشمندان نقش ساقه مغز را در کنترل سختی خون از طریق هورمون‌های عصبی مهم بازدید می‌کنند. در بین این اکسی توسین به علت ایفای نقش حیاتی در تأثیر بر سختی خون، دلبستگی و پیوند اجتماعی مشهور است.

از نظر دیگر، هورمون دیگر هورمون آزاد کننده کورتیکوتروپین(CRH) نقش مهمی در جواب به استرس، تأثیر بر حرکت و این چنین التهاب ایفا می‌کند.

این مطالعه که در مجله فیزیولوژی انتشار شده است، با مقصد بازدید چگونگی پشتیبانی این دو هورمون عصبی به ساقه مغز، که ساختاری در پایین مغز است و بر عملکردهایی همانند کنترل سختی خون تأثیر می‌گذارد، انجام گرفت. آنها بر این باورند که بیمارانی که کم خوابی دارند، با مشکلات تنفسی روبه رو خواهد شد و در نتیجه بدن آنها از اکسیژن محروم شده و در حالت هیپوکسیک یا کم اکسیژن قرار می‌گیرد.

دکتر دیوید کلاین(David Kline)، استاد کالج دامپزشکی دانشگاه میسوری که بر این مطالعه نظارت داشت، معتقد می بود که هنگامی بدن افت اکسیژن اشکار می‌کند، حالتی به نام هیپوکسی علتایجاد واکنشی در ما می‌شود که می‌خواهیم تنفس خود را افزایش دهیم که سطح اکسیژن ما را بالا می‌برد. این چنین علتمی‌شود که سختی خون ما بالا برود تا خون اکسیژن‌دار به جایی که باید برود، برسد.

این مطالعه تاثییر مواد شیمیایی مغز بر سختی خون در شرایط کم اکسیژنی را مشخص می کند.

این یک حقیقت شناخته شده است که هم اکسی‌توسین و هم هورمون آزاد کننده کورتیکوتروپین می‌توانند به تحول سختی خون پشتیبانی کنند. ویژگی‌های بی همتا آنها محققان را بر آن داشت تا آزمایش‌های خود را با موش‌های آزمایشگاهی انجام بدهند. آنها موش‌ها را به دو گروه تقسیم کردند. یکی شامل نگهداری آنها در سطح اکسیژن طبیعی و فرد دیگر در شرایط کم اکسیژن.

آنها این آزمایش را به زمان ۱۰ روز انجام دادند و بعد از آن، دانشمندان مثالهایی از ساقه مغز موش‌ها را جمع‌آوری کردند. دانشمندان این چنین می‌خواستند فعالیت نورون آنها را با منفعت گیری از راه حلهای گوناگون تجزیه و تحلیل کنند.

اشکار شد که هر دوی این مواد شیمیایی تأثیر بسیاری بر فعالیت ساقه مغز موش‌های کم اکسیژن گذاشته‌اند. آنها با موش‌هایی که در سطح اکسیژن طبیعی نگهداری می‌شدند قیاس می‌شدند. آنها این چنین فهمید افزایش تعداد گیرنده‌ها در ساقه مغز شدند.

بر پایه این یافته‌ها، کلاین کشف کرد که ترشح مواد شیمیایی بعد از دوره‌های هیپوکسی، افزایش یافته و سختی خون نیز بالاتر رفته است. آنها این چنین مناطقی را که مواد شیمیایی در آنها تاثییر افزایشی داشتند، آشکار کردند.

کلاین می‌گوید: من فکر می‌کنم همه این تحقیقات اساسی واقعا ما را به راه‌های جدیدی می‌برد که می‌توانند توسط پزشکان و شرکت‌های دارویی در نظر گرفته شوند. با این حال، او این چنین پیشنهاد کرد که تا این مدت راه درازی برای ترکیب یافته‌های آنها در یک رویکرد درمانی برای بیماران انسانی وجود دارد.