همه گل رز را دوست دارند اما اگر گل‌ها خارهای تیز نداشتند، به گمان زیاد آنها را زیاد تر دوست خواهیم داشت.

به نقل از نیواطلس، دانشمندان راهی را برای پرورش گل رُز بدون خار اشکار کرده‌اند که می‌تواند به برداشت آسانتر گل‌ها پشتیبانی کند.

درست است که اکنون برخی از انواع گل رُز به طور طبیعی بدون خار می باشند اما این نوشته درمورد زیاد تر آنها صدق نمی‌کند. علاوه بر این، گیاهان زراعی همانند تمشک و بادمجان و برخی از انواع گوجه‌فرنگی، سیب‌زمینی و برنج نیز دارای خار می باشند و این کار، برداشت میوه آنها را پرزحمت و زمان‌بر می‌کند.

با در نظر گرفتن این مشکل، دانشمندان «آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر»(CSHL) در آمریکا و «دانشگاه فنی والنسیا»(UPV) در اسپانیا پژوهش خود را با بازدید بادمجان اغاز کردند. این گروه پژوهشی به سرپرستی پروفسور «زاخاری لیپمن»(Zachary Lippman) و «جیمز ساترلی»(James Satterlee) از آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر کشف کردند که ابراز جهش‌های خاصی در ژن موسوم به «LOG» علتمی‌شود گیاهان از تشکیل خار جلوگیری کنند.

ژن LOG پیشتر برای تسهیل تشکیل برخی از هورمون‌های گیاهی شناخته شده می بود. دانشمندان برای پی بردن به جواب این سوال که آیا ژن LOG امکان پذیر مسئول تشکیل خار در گیاهان دیگر نیز باشد، با همکاران خود در کشورهایی همانند فرانسه، کانادا، آلمان و انگلستان تماس گرفتند.

دانشمندان بعد از بازدید نتیجه پژوهش‌های قبل و انجام دادن پژوهش‌ تازه دریافتند که LOG با رشد خار در نزدیک به ۲۰ گونه گیاه مرتبط است. انگار این یک مورد تکامل همگرا می بود چون همه گیاهان با یکدیگر مرتبط نبودند و برخی از آنها با میلیون‌ها سال فاصله از گونه‌های دیگر تکامل یافتند.

یکی از دانشمندان «موسسه ملی تحقیقات زراعی»(INRAE) در فرانسه با منفعت گیری از روش ویرایش ژن کریسپر برای خاموش کردن ژن LOG توانست رشد خار را در گل رز به طور قابل توجهی افت دهد. در همین حال، پژوهشگران «دانشگاه کرنل»(Cornell University) در آمریکا، خارهای یک گیاه میوه‌دار استرالیایی را موسوم به «سولانوم سنترال»(Solanum centrale) یا «کشمش صحرا» از بین بردند.

علاوه بر این، به نظر نمی‌رسد که خاموش کردن این ژن هیچ تاثییر مخربی روی گیاهان داشته باشد. پروفسور «جیمی پروهنس»(Jaime Prohens) استاد دانشگاه فنی والنسیا او گفت: از بین بردن خارها، برداشت محصولات را تسهیل می‌کند، خطر صدمه رسیدن به کارگران را افت می‌دهد و خسارات ناشی از خارها را بعد از برداشت پایین می‌آورد. علاوه بر این، به دست آوردن گل‌های بدون خار می‌تواند به پذیرفتن و مصرف زیاد تر توسط مصرف‌کنندگان بیانجامد.

این پژوهش در مجله «Science» به چاپ رسید.