رابعه مدنی در متنی خطاب به کارگردان و تهیه‌کننده فیلم «بی بدن» نوشت:

«شما همسن‌ و سال نوه‌های من هستید و هنگامی که برای بازی در فیلم «بی‌بدن» به گروه شما پیوستم و در آن شب‌های سرد با وجود کهولت سن در کنار شما قرار گرفتم. خوشحال بودم که در فیلمی با سازندگانی خلاق کار می‌کنم و فکر نمی‌کردم‌ که پسرانی جوان به سن‌ و سال نوه‌هایم، این‌گونه حرکت کنند و در مراسم افتتاحیه فیلم‌، مادربزرگ ‌را فراموش کنند و اسم او را که بازی‌اش آغازگر فیلم است، در تیتراژ رول آخر و در جایگاه «دیگر بازیگران» بگذارند. با خودم‌ گفتم سرتان شلوغ است و فراموش کرده‌اید.

زمان جشنواره فجر از طریق پسرم به خانم تقوی که رابط گروه شما می بود، برای‌تان مطلب دادم، اما حتی زحمت یک تماس هم به خود ندادید.

پسرانم! این‌مادر بزرگی که از شما گله های می‌کند، در فیلم‌های سینمایی و سریال‌های بسیاری بازی کرده و همیشه جایگاه خود را داشته است. در اینجا هم دلیلم برای مطرح نوشته، فقط یادآوری ادب و حرمت‌ نگه داشتن است و اگر سریعتر گله های‌ام را رسانه‌ای نکردم به این علت می بود که دوست نداشتم خدای ناکرده حاشیه‌ای برای فیلم «بی بدن» بسازم که علتضرر و زیان برای شما بشود.

خوشحالم‌ که فیلم‌تان موفق بوده و ان‌شاءالله که باز هم فیلم بسازید و یادتان بماند که شأن بازیگران را نگه داری کنید. موفق باشید.»

فیلم سینمایی «بی‌بدن» به کارگردانی مرتضی علیزاده، تهیه‌کنندگی سیدمصطفی احمدی و نویسندگی فیلمنامه کاظم دانشی اکران شد و در گیشه، به فروش نزدیک به ۴۷ میلیارد تومانی دست یافت.

این فیلم جنایی، از یک پرونده قضایی مهم الهام گرفته شده می بود. داستان فیلم با تغییراتی به یک پرونده معروف جنایی دهه ۹۰ اشاره دارد؛ پرونده قتل غزاله شکور به دست آرمان عبدالعالی که چندین بار تا مرحله اجرای حکم رفت و برگشت و یکی از پیچیده‌ترین پرونده‌های چند سال تازه ایران می بود.