پاتریک اسمیت، خلبان، در این باره می‌گوید: «کابین‌ها قبل از هر پرواز تمیز خواهد شد. اما هنگامی پرواز بعدی بلافاصله باید انجام شود و شما فقط ۱۵ یا ۲۰ دقیقه زمان برای نظافت زمان دارید، درآوردن کفش‌ها با دقت به مشکلاتی که تشکیل می‌کند یک جور بی‌مبالاتی است.»

حتی در سال‌های بعد از شیوع بیماری همه‌گیر کووید-۱۹، وقتی که همه ما بیشتر از هر زمان فرد دیگر از عمل های بهداشتی و اهمیت آلودگی اشیاء آگاه بوده‌ایم، هیچ تضمینی وجود نداشت که خطوط هوایی تمیزکاری مورد انتظار را انجام بدهند. در واقع این نظافت بین پروازها می‌تواند تنها در حد بیرون ریختن زباله‌ها و پاک کردن دستگیره‌های در باشد و نه چیزی زیاد تر.

اگر یک هواپیما بیشتر از هشت ساعت توقف داشته باشد، آن زمان شرکت هواپیمایی یک نظافت اساسی را انجام می‌دهد. در جریان این کار بالشتک‌های صندلی‌ها برداشته خواهد شد، صندلی‌ها با جاروبرقی تمیز خواهد شد و موکت سراسر کابین با شامپو شستشو داده می‌شود.

اما این چنین نظافت‌های کاملی زیاد تر کم می باشند. گمان بیشتری وجود دارد که هواپیمایی که سوار می‌شوید، در بهترین حالت، از طریق پاشیدن قطرات ضدعفونی‌کننده باردار الکترواستاتیکی در سراسر کابین ضدعفونی شده باشد.

جاشوا رابرتسون، مدیر اجرایی یک شرکت تگزاسی به اسم «امیتز» که سمپاش‌های ریز الکترواستاتیکی برای خطوط هوایی یونایتد و آلاسکا تشکیل می‌کند، به نشریه نیویورک تایمز می‌گوید: «این مقداری همانند مالیدن یک بادکنک به موهای‌تان و سپس چسباندن آن به دیوار است. هر مولکولی که از آن نازل خارج می‌شود همانند آهن‌ربا به سطوح جذب می‌شود.»

برای انجام این چنین کاری یک نظافتچی تجهیزبه یک کوله‌پشتی پر از مواد ضدعفونی کننده و یک نازل اسپری داخل کابین شده و همه گوشه‌های آن، به خصوص دستگیره‌ها و بازوهای صندلی‌ها، را تمیز می‌کند. اگر زمان اجازه دهد، که زیاد تر این چنین هنگامی اشکار نمی‌شود، امکان پذیر موکت کف نیز با جاروبرقی تمیز شود.

بدیهی است که این چنین پروسه‌ای به اندازه یک نظافت کامل سختگیرانه نیست، اما قطعا چیز مقداری هم نیست. به این علت که خطوط هوایی به‌جای راحتی یا ایمنی مسافران، طبق معمول به علت حاشیه سود خود می باشند و هر ثانیه اضافی برایشان اهمیت دارد.

در این روش نظافت پاششی مکان‌ها به طور نقطه ای تمیز خواهد شد، اما لزوما ضد عفونی نمی‌شوند. اگر هواپیما نیاز به برگشت سریع‌تری داشته باشد، امکان پذیر حتی همین مرحله حذف شود.

بدتر از همه این است که هواپیماها در میانه پرواز الزامی به تمیز کردن کابین (و حتی دستشویی‌ها) ندارند.

دیوید کراوس، مالک شرکت «اس‌وای‌کوئست» آمریکا که محصولات تمیزکننده مورد منفعت گیری در هواپیماها را تشکیل می‌کند، می‌گوید: «افرادی که تصمیم می‌گیرند بدون کفش در هواپیما راه بروند امکان پذیر باکتری‌ها و ویروس‌هایی را جمع‌آوری کنند که می‌تواند بر سلامت آن‌ها تأثیر منفی بگذارد. به همین ترتیب، نگرانی از ابتلا به عفونت قارچی نیز همیشه وجود دارد.»

احتمالا علت فرد دیگر را نیز بتوان به علت بهداشتی بالا اضافه کرد و آن همان جمله معروف است که می‌گوید «حادثه خبر نمی‌کند». بدین معنی که اگرچه کارشناسان می‌گویند گمان سانحه و حادثه در سفرهای هوایی کمتر از سفرهای ریلی، جاده‌ای و دریایی است اما با این حال، «حادثه خبر نمی‌کند» و احتمالا بهتر است که کفش را در داخل هواپیما برای لحظه خروج و تخلیه اضطراری همیشه به پا داشت.

همه این‌ها اساساً به یک معنی است: در هواپیما کفش‌های خود را درنیاورید.