در این بین، دستمزدی که در روز‌های پایانی اسفند سال قبل بدون امضای نمایندگان کارگری و با قهر و عتاب آن‌ها با استناد به تغییرات ضد کارگریِ دولت احمدی‌نژاد، از طریقِ رای گیری به جای اجماع به تصویب رسید، مورد بی‌مهری زیاد واقع شد؛ پچ پچ‌های ترمیم این دستمزد که در هفته‌های اول سال در رسانه‌ها حتی رسانه‌های همسو با دولت به گوش می‌رسید، اوج نگرفته خاموش شد.

حتی حق مسکن که قرار می بود مبلغی ترمیم و اصلاح شود، بدون تحول باقی ماند؛ و در جمع‌بندی می‌توان او گفت تقریباً اولین بار است که وزارت کار حتی برای جلب نظر افکار عمومی هم که شده، برای اقناع نمایندگان کارگریِ شورایعالی کار تلاشی صورت نمی‌دهد و دستمزد بدون امضای حتی یکی از اعضای کارگری حاضر در شورا ابلاغ و به همین ترتیب ماه‌های متوالی اجرا می‌شود. با این اوصاف، آقای صولت مرتضوی و مجموعه‌ی تحت مدیریت ایشان چه نمره‌ای می‌آورد؛ ایشان وزارت کار را در چه نقطه‌ای رها می‌کنند و غزل خداحافظی را می‌خوانند؟!

«صولت مرتضوی» اولین روز از مرداد، در همایشی با وجود خبرنگاران، رو به دوربین‌ها و میکروفون رسانه‌ها، در فیگوری متفاوت با همه وزرای قبلی می‌گوید: از جامعه بزرگ کارگری و جامعه بزرگ بازنشستگی طلب حلالیت می‌کنم در این زمان مختصر هر خدمتی که انجام داده‌ایم لطف پروردگار عالم بوده است.

عدم پایبندی به سه جانبه‌گرایی

در جواب چه می‌توان او گفت؛ به سراغ «محسن باقری» از نمایندگان کارگری شورایعالی کار رفتیم؛ باقری یکی از شرکت‌کنندگان در نشست‌های مزدی ۱۴۰۳ و یکی از ترک‌کنندگان این جلسات بوده است؛ او در ربط با کارکرد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در دولت سیزدهم و به طور اشکار، شخصِ صولت مرتضوی، می‌گوید: در مذاکرات مزدی ۱۴۰۳، عقب‌ماندگی‌های مزدی جبران نشد، پیشنهادات به هیچ وجه قابل قبول نبوده است، ما هم ناخشنود بودیم و جلسات را ترک کردیم. مسئله اینجاست که بعد از آن، دولت سیزدهم هیچ اهتمام و اراده‌ای برای ترمیم مزد و اقناع ما نداشت.

او با گفتن این که «صولت مرتضوی اصلاً به اصل سه‌جانبه گرایی اعتقادی نداشت» اضافه می‌کند: در نشست‌ها می‌آمدند و هنگامی نمی‌توانستند نمایندگان کارگری را اقناع کنند و دیگر حرفی برای گفتن نداشتند، یا با اعمال سختی از نمایندگان کارگری امضا می‌گرفتند و یا صورت قضیه را کامل پاک می‌کردند و مدعی می‌شدند «زیاد خب، از این به سپس تعیین دستمزد را به مجلس و جا‌های دیگر می‌بریم و شورا بی شورا»!

به حرف های باقری، باید این راه حلها از مبنا اصلاح شود؛ برقراری گفتگو‌های اجتماعی به طور سه‌جانبه یکی از ابتدایی‌ترین ماموریت های وزارت کار است که متاسفانه در دولت سیزدهم، مدیران ارشد به این ماموریت پایبندی نداشتند.

دستمزد کارگران از دستمزد قانونی و با لیاقت زیاد دور افتاده است و افزایش واقعی دستمزد زیاد ناچیز و در حد صفر بوده است؛ به باور باقری، دستمزد کارگران باید واقعی شود و دولت به جای پافشاری بر فریز و سرکوب مزدی، باید «کنترل تورم» را جدی بگیرد. او اضافه می‌کند: کار دولت، کنترل تورم است؛ باید اجازه دهند دستمزد بر پایه قانون افزایش یابد.

این نماینده کارگران با اصرار بر این که «در این چند ماهِ تازه هیچ گونه نشست شورایعالی کار برگزار نشد» ادامه می‌دهد: فقط قضیه دستمزد نیست؛ این‌ها قائل به گفتگو‌های اجتماعی نبودند؛ در شورایعالی کار مسائل و آیین‌نامه‌های گوناگون به او گفت و گو گذاشته می‌شود، ولی آقایان کلاً جلسات را ملغی کردند. یعنی عملاً تعطیلی وزارتخانه.

یک قرارگاه صوری برای مسکن

تامین مسکن و مسکن کارگری، یکی از موضوعاتی می بود که دولت سیزدهم و به طور اشکار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی روی آن مانورِ زیاد می‌داد؛ یکی از کلید واژه‌های مدیران این دولت، تشکیل قرارگاه مسکن کارگری برای اولین بار در سرزمین می بود که به حرف های محسن باقری، به طور صوری، یک قرارگاهی درست شد، فقط یک جلسه برگزار شد که در آن نمایندگان برای وجود در این قرارگاه اشکار شدند، اما سپس از آن دیگر هیچ خبری نشد.

او می‌افزاید: الان کارفرمایانی داریم که خودشان زمین در جوار کارگاه دارند و جستوجو مجوز برای ساخت مسکن کارگری می باشند، اما دولت در دادن مجوز به این کارفرمایان سنگ‌اندازی می‌کند یعنی حتی در حد دادن مجوز، گروه کارفرمایی را همراهی نمی‌کند.

این نماینده کارگر اصرار می‌کند: قرارگاه مسکن کارگری همانند زیاد از اتفاق‌های نوظهور دیگر، هیچ آورده‌ای نداشت و فقط یک اسم پرطمطراق روی کاغذ باقی ماند!

تورم حداقل ۱۲ درصدی سبد معیشت

نرخ سبد معیشت در این چند ماه چه مقدار افزایش یافته؛ دولت در ماه‌ها و هفته‌های تازه، ارز ترجیحی بیشتر از ۴۰۰ قلم کالای اساسی را حذف کرده است؛ در این شرایط سبد معیشت، همان سبد رسمی و حداقلی که در وجوه گوناگون غیرواقعی می‌نماید، چه نرخی دارد؛ باقری با گفتن این که «در این اوضاع و احوال دیگر انگیزه و رمقی برای محاسبه سبد معیشت نیست» می‌گوید: به نظر می‌رسد هر ماه حداقل سه درصد رشد تورم سبد معیشت داشته‌ایم؛ در واقع در این چهارماه، تورم سبد معیشت حداقل ۱۲ درصد بوده است، یقیناً این ۱۲ درصد تورم هزینه‌ها است در حالیکه درآمد و دستمزدِ ما یک عدد زیاد کوچک‌تر است و لذا برای این که فقط تورم همین چند ماه جبران شود، دستمزد باید دو تا سه برابر این رقم افزایش یابد.

مردودی وزیر کار

محسن باقری در آخر سخن بگویید‌هایش در ربط با «حلالیت‌طلبی آقای مرتضوی» و نمره کارنامه‌ی ایشان در مقام وزیر می‌گوید: به باور من نمره کارکرد ایشان در حوزه معیشت و سه‌جانبه‌گرایی صفر است، از نظر من ایشان «مردود مطلق» است…

به باور فعالان کارگری، کارنامه صولت مرتضوی، یک کارنامه مردودی‌ست، اما بدیهی‌ست تا وقتی که کارگران اختیار تعیین سرنوشت خود را در دست نداشته باشند و نتوانند با تشکیل تشکل‌های جدا گانه و سراسری برای دستیابی به حقوق قانونی و صنفی خود مطالبه‌گری و اعتراض کنند، چیزی عوض نخواهد شد؛ تغییرات ساختاری باید اتفاق بیفتد تا کارگران «صاحب حق» شوند و حال‌شان بهتر شود.