ایالات متحده در حال توانایی یک اپیدمی مرگبار از مصرف مواد افیونی است که می‌تواند تا سال ۲۰۲۹ جان میلیون‌ها نفر را در این سرزمین بگیرد.

اکنون یک پیشرفت تازه در درمان‌های اوردوز می‌تواند یک استراتژی تازه برای سیستم اورژانس بهداشت عمومی اراعه دهد.

این مطالعه که توسط محققان دانشگاه استنفورد و دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس انجام شد، دارویی تازه به نام «ترکیب ۳۶۸»(compound 368) را معارفه کرد که به نظر می‌رسد اثرات نجات‌قسمت داروی نالوکسان در موش‌ها را تا حد بسیاری افزایش می‌دهد.

نالوکسان (Naloxone) دارویی است که برای جلوگیری از اثرات مخدرها به کار می‌رود و به خصوص در شرایط بیش‌مصرفی  مواد مخدر یا همان اوردوز کاربرد دارد.

نالوکسان با نام تجاری Narcan یکی از رایج‌ترین و مؤثرترین درمان‌های مصرف بیشتر از حد مواد افیونی است که امروزه در ایالات متحده بدون نسخه نیز در دسترس است. این چنین یک اپیوئید است، اما به جای فعال کردن گیرنده‌های مغز، نخاع و سیستم عصبی محیطی، گیرنده‌ها را غیرفعال می‌کند.

در حالی که این دارو می‌تواند از طریق بینی منفعت گیری شود، در مسدود کردن این گیرنده‌ها کاملاً موفق است، اما آنها را فقط برای نزدیک به ۲ ساعت غیرفعال می‌کند. این در حالی است که فنتانیل می‌تواند تا ۸ ساعت در جریان خون باقی بماند.

اکنون «ترکیب ۳۶۸» می‌تواند راه حلی باشد که دانشمندان مدام در جستجوی آن بوده‌اند.

این دارو در سلول‌های انسانی در آزمایشگاه، غیرفعال کردن گیرنده‌های مواد افیونی توسط نالوکسان را ۷.۶ برابر افزایش داد. این چنین نالوکسان را ۱۰ برابر زیاد تر به این گیرنده‌ها متصل نگه می‌دارد.

سوسروتا ماجومدار متخصص بیهوشی از دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس می‌گوید: تعداد بسیاری از افرادی که بیشتر از حد مواد افیونی مصرف می‌کنند، قبل از این که از خطر خارج شوند، به بیشتر از یک دوز نالوکسان نیاز دارند.

این مطالعه دلیلی بر این مفهوم است که ما می‌توانیم با ترکیب آن با مولکولی که بر جواب‌های گیرنده مواد افیونی تأثیر می‌گذارد، کاری کنیم که نالوکسان بهتر کار کند و دوام بیشتری داشته باشد و نیرومندتر باشد.

«ترکیب ۳۶۸» در مجموعه‌ای متشکل از ۴.۵ میلیارد مولکول، بعد از این که محققان به جستوجو ترکیباتی بودند که بتوانند به مکان‌های جانشین در گیرنده‌های مواد افیونی بدن متصل شوند، اشکار شد.

تیم دانشمندان با منفعت گیری از یک میکروسکوپ الکترونی اختصاصی نشان داده‌اند که این ترکیب به یک محل گیرنده در کنار نالوکسان متصل می‌شود تا گیرنده مواد افیونی را تثبیت و غیرفعال کند.

نویسندگان این مطالعه که توسط یک زیست‌شیمیدان به نام ایوان اوبراین در دانشگاه استنفورد رهبری می‌شود، توضیح خواهند داد که «ترکیب ۳۶۸» با همکاری دوزهای پایین نالوکسان تأثیرات مرگبار مورفین و فنتانیل همانند افت شدید شدت تنفس را معکوس می‌کند و مانع از آن می‌شود.

هنگامی که «ترکیب ۳۶۸» به خودی خود به موش‌های زنده‌ای که دوز بالایی از مورفین دریافت کرده بودند، تزریق شد، تأثیر قابل توجهی نداشت، اما وقتی که با دوز کم نالوکسان ترکیب شد و به موش‌ها تزریق شد، کم شدن تنفسی ناشی از مصرف مورفین را به طور متوسط ​​افت داد.

اما هنگامی که سخن بگویید از فنتانیل به بین می‌آید که ۱۰۰ برابر نیرومندتر از مورفین است، به نظر می‌رسد که این دارو زیاد نیرومندتر عمل می‌کند.

نویسندگان این مطالعه در نتیجه‌گیری خود آوردند: صرف نظر از دوز تجویزی نالوکسان، درمان با «ترکیب ۳۶۸» تبدیل افزایش قابل توجهی در توانایی نالوکسان در معکوس کردن اثرات ناشی از فنتانیل شد.

این که آیا این ترکیب در رابطه مواد افیونی مختلط نیز صادق است یا خیر، تا این مدت اشکار نیست. اخیراً دانشمندان مواد مخدری را در ایالات متحده اشکار کرده‌اند که در خیابان‌های این سرزمین به فروش می‌رسد و حاوی ترکیبی از فنتانیل، هروئین و یک آرام‌قسمت غیرافیونی به نام زایلازین است که برای اسب‌ها تجویز می‌شود.

هنگامی که زایلازین و فنتانیل با هم منفعت گیری خواهد شد، به طور قابل توجهی خطر اوردوز را افزایش خواهند داد.

«ترکیب ۳۶۸» تا این مدت روی انسان آزمایش نشده است و باید چشم به راه ماند تا نتایج آزمایش آن روی انسان را دید.

کاترین کیهیل نوروفارماکولوژیست از دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس که در این مطالعه شرکت نداشت، می‌گوید این یک پیشرفت قابل دقت و یک پیروزی در جستجوی راه حل‌هایی برای بحران مصرف مواد افیونی است.

این مطالعه در مجله Nature انتشار شده است.