این ساکن در اعماق دریا که حداقل ۲۷۰ سال و به گمان زیاد بیشتر از ۵۰۰ سال زندگی می‌کند، زمان‌ها است که با توانمندیهای خود برای مقابله با پیری، محققان را متحیر کرده است. اکنون، گروهی به رهبری یوان کمپلیسون(Ewan Camplisson)، دانشجوی دکترا در دانشگاه منچستر، کشف کرده‌اند که راز آن امکان پذیر در متابولیسم ماهیچه‌ای بی همتا کوسه باشد.

به نقل از  اس‌اف، کوسه گرینلند، با پتانسیل خود برای زندگی نیم هزاره، نه تنها رکوردها را می‌شکند، بلکه فهمیدن ما از پیری مهره‌داران را بازنویسی می‌کند. این کشف که در کنفرانس سالانه انجمن زیست‌شناسی تجربی در پراگ اراعه شد، می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای داشته باشد، از محافظت از این گونه صدمه‌پذیر در برابر تغییرات آب و هوایی گرفته تا بهبود بالقوه سلامت قلبی عروقی انسان.

زیاد تر بدانید: یک تراشه کوچک جای موش‌های آزمایشگاهی را می‌گیرد

کشف راز متابولیک

نظریه‌های قبلی عمر طویل کوسه گرینلند را به محیط سرد و حرکت کم آن نسبت می‌دادند. با این حال، کمپلیسون و گروهش شک داشتند که امکان پذیر موارد بیشتری وجود داشته باشد. آنها تصمیم گرفتند تا بازدید کنند که آیا این کوسه‌ها علائم سنتی پیری را در متابولیسم خود نشان خواهند داد، همانطور که در زیاد تر گونه‌های دیگر دیده می‌شود یا خیر.

برای شکستن این معمای زیستی، محققان از روشی هوشمندانه منفعت گیری کردند.

این رویکرد به دانشمندان اجازه داد تا تصویری از نحوه حرکت متابولیسم کوسه گرینلند در طول زمان و در شرایط گوناگون ترسیم کنند.

متابولیسمی که پیری را به چالش می‌کشد

نتایج هیچ تفاوت معنی داری در فعالیت متابولیک ماهیچه‌ها در سنین گوناگون نشان نداد. این مشخص می کند که به نظر نمی‌رسد متابولیسم کوسه‌ها در طول زمان افت اشکار کند و امکان پذیر این نقش کلیدی در عمر بسیار طویل آنها داشته باشد.

کمپلیسون می‌گوید: این با زیاد تر حیواناتی که با افزایش سن تغییراتی در فعالیت آنزیم متابولیک خود نشان خواهند داد، کاملا متفاوت است. نتایج از فرضیه ما حمایتمی‌کند که کوسه گرینلند علائم سنتی پیری را همانند دیگر حیوانات نشان نمی‌دهد.

این کشف در تضاد کامل با آنچه در اکثر حیوانات مشاهده می‌کنیم، که در آن فعالیت آنزیم‌های متابولیک طبق معمول با افزایش سن متفاوت است، قرار می‌گیرد. به نظر می‌رسد کوسه گرینلند راهی برای نگه داری فعالیت متابولیک خود در طول عمر قابل توجهش اشکار کرده است. این مطالعه این چنین نتیجه غیرمنتظره‌ای را در رابطه دما نشان داد. آنزیم‌های متابولیک کوسه گرینلند در دماهای بالاتر به طور قابل توجهی فعال‌تر بودند.

کمپلیسون توضیح می‌دهد: این مشخص می کند که متابولیسم ماهیچه قرمز کوسه به طور خاص برای محیط قطبی سازگار نیست، در غیر این صورت انتظار می‌رفت که تفاوت کمتری در فعالیت مربوط به دما مشاهده کنیم.

این یافته فرضیات ما را در رابطه چگونگی سازگاری این موجودات آب سرد با زیستگاه سرد خود به چالش می‌کشد. پیامدهای این تحقیق زیاد فراتر از علاقه علمی است. در عصر تغییرات آب و هوایی سریع، گونه‌های با عمر طویل همانند کوسه گرینلند با چالش‌های منحصر به فردی روبرو می باشند. کاربردهای بالقوه این تحقیق به حفاظت محدود نمی‌شود. کمپلیسون این چنین در حال بازدید این است که چطور این یافته‌ها امکان پذیر برای سلامت انسان سودمند باشد.

نویسنده این مطالعه نتیجه‌گیری می‌کند: با مطالعه کوسه گرینلند و قلب آن، امکان پذیر بتوانیم سلامت قلبی عروقی خود را بهبود بخشیم. اینها مشکلاتی می باشند که با افزایش سن کم کم شایع‌تر و شدیدتر خواهد شد.