به لیست عجایب انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۳ می توان اجرای قانون خاک خورده همسان سازی حقوق بازنشستگان را اضافه کرد. در جریان آخرین مناظره انتخاباتی بین مسعود پزشکیان و سعید جلیلی که سه شنبه شب هفته قبل برگزار شد، یک سوال مشترک از هر ۲ کاندیدا درمورد «همسان سازی حقوق بازنشستگان» مطرح شد؛ نوشته مسکوت و فراموش شده که شب انتخاباتی بالاخره مورد دقت قرار گرفت و در سه روز منتهی به برگزاری مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم، مبالغ مورد تایید در قانون به حساب بازنشستگان واریز شده است؛ یقیناً به طور علی‌الحساب و نسیه!

واریز یکباره پول به حساب بازنشستگان

واریز این مبالغ در هفته منتهی به برگزاری انتخابات از جانب یقیناً مورد دقت و بازتاب در فضای رسانه‌ای و مجازی قرار گرفت و کنایه‌هایی در اینباره گفتن شد و خبر واریز سه میلیون تومان به حساب شش میلیون و ۸۰۰ هزار بازنشسته با عکس العمل افکار عمومی روبه رو شد.

داوود منظور، رییس سازمان برنامه و بودجه یقیناً در توئیتی تلاش کرد تا چارچوب حقوقی و علت این پرداخت را تشریح کند. او در اینباره نوشته است که «مشابه‌سازی حقوق بازنشستگان یک بار در سال ۱۳۹۹ بر پایه تکلیف قانون برنامه ششم انجام شد. مشابه‌سازی برای دومین بار بر پایه تکلیف قانون برنامه هفتم انجام می شود که در هفته قبل ابلاغ شد. منبع های مالی مشابه‌سازی هم در قسمت دوم قانون بودجه پیش‌بینی شده است که در هفتم خرداد ابلاغ شد».

چند ابهام درمورد مشابه سازی حقوق بازنشستگان

توضیح حقوقی منظور در اینباره درست است اما کامل نیست و در اینباره چند سوال و یقیناً ابهام جدی نقل است:

نخست این که ریاست سازمان برنامه و بودجه درمورد بازه وقتی نخست ان یعنی سال ۱۳۹۹ و دومین نوبت پرداخت یعنی تیرماه ۱۴۰۳ – بر پایه قانون برنامه هفتم- درست حرف های است اما او نه اشاره به فاصله وقتی بین سال‌های ۱۳۹۹ کرده و نه توضیحی در اینباره داده است. سپس از نوبت نخست پرداخت در سال ۱۳۹۹، نوشته همسان‌سازی در قوانین بودجه سال ۱۴۰۰، ۱۴۰۱ نیز مورد اصرار و تصویب بوده اما در اینباره پرداختی صورت نگرفته است. به گفتن دیگر از سال ۱۳۹۹ تا به امروز در دوسال پیاپی برای اجرای این قانون اعتبار در لوایح و قوانین بودجه در نظرگرفته شده بوده اما پرداختی به بازنشستگان صورت نگرفته است. اما دولت در سال ۱۴۰۲ خیال خودش و بازنشستگان را راحت کرد و در قانون بودجه، اعتباری برای این منظور درنظر نگرفت. سوال مهم این است که چرا طی سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ علیرغم لحاظ اعتبار پرداخت بازنشستگان انجام نشده است؟

دومین مساله درمورد نوشته درج و اصرار قانون برنامه هفتم درمورد اجرای قانون همسان‌سازی بازنشستگان است. بر پایه بند الحاقی یک ماده ۲۹ لایحه برنامه هفتم گسترش، به منظور عدل در پرداخت حقوق شاغلان و بازنشستگان و نیز مشابه‌سازی حقوق بازنشستگان با ۹۰ درصد حقوق و بسیار‌های مستمر مشمول کسور شاغلان شبیه و همتراز، دولت مکلف است تا آخر سال سوم برنامه عمل ملزوم را به عمل آورد. این افزایش از سال ۱۴۰۳ در سال اول معادل ۴۰ درصد و در سال‌های دوم و سوم هر کدام ۳۰ درصد مابه‌التفاوت تا ۹۰ درصد یاد شده خواهد می بود که آیین‌نامه اجرایی این بند به تصویب هیات وزیران رسید. آنچه توضیحی اراعه نشده این است که علت اجرای این قانون ۳ و نیم سپس از اغاز سال ۱۴۰۳ و در هفته منتهی به برگزاری دومین دور انتخابات ریاست جمهوری در شرایطی که برخی مدیران ارشد دولت مستقر به طور واضح در ستاد یکی از کاندیداها وجود دارد چیست؟

در کنار اینها، باز هم اشکار نیست تکلیف ۱۴ هزار میلیارد تومان اعتباری که در بودجه ۱۴۰۱ برای استمرار همسان‌سازی پیش‌بینی و قانون شد چه سرنوشتی اشکار کرد؟ و این که چرا در بودجه ۱۴۰۲ این اعتبار کلا دیده نشد؟ و مهمتر این که داود منظور که می‌گوید سال ۹۹ منطبق بر احکام برنامه ششم انجام شد، چرا ادامه نیافت؟ آن هم در شرایطی که ‌تا آخر اسفند ۱۴۰۲، احکام برنامه ششم به سلب تمدیدهای چندین‌باره‌ی دولت مستقر، معتبر بودند.

با وجود این دست از توضیحات مسئولان سازمان برنامه و بودجه اما انگیزه‌های این حد از دست و دلبازی این سازمان در هفته منتهی به انتخابات برای مردم روشن نیست.