او با منفعت گیری از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از راه حلهای گوناگون افت وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به سپس آن را متوقف می‌سازند.

او دریافت که بخشی از علت مؤثر بودن جراحی بای بعد معده و داروهای تازه افت وزن همانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان ملزوم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت افت کالری، افراد می‌توانند برای زمان طویل‌تری افت وزن را ادامه دهند.

بدن با تلاش برای نگه داری اعتدال بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. هنگامی کالری مصرف می‌کنیم یا افت می‌دهیم و اغاز به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می گوید که زیاد تر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها نیرومندتر می‌شود تا وقتی که با همه کارهای سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.

این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان مورد قیمت بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذاهایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.

هال برای مطالعه مسیر افت وزن تنها با منفعت گیری از محدودیت کالری، افت وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور اتفاقی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به زمان دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با شراکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را افت دادند به طور متوسط نزدیک به ۱۶پوند وزن از دست دادند اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را جستوجو کردند نزدیک به ۲ پوند اضافه وزن داشتند.

اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به زمان دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما افت وزن آنها تقریباً در نزدیک به ماه دوازدهم متوقف شد، چون اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.

هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان افت وزن امکان پذیر بسته به فرد متفاوت باشد.

مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به افت وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز اغاز می‌شد، باید بیشتر از ۸۰۰ کالری در روز افت می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه جواب داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه نزدیک به ۸۳ کالری بگیرند.

یک کیلوگرم نزدیک به ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند افت وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با خواست ۸۳ کالری زیاد تر در روز جواب داده شد. میانگین افت وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند می بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، حس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری زیاد تر در روز نسبت به قبل از اغاز افت وزن داشتند.

اما آن‌ها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که حس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای افت ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.

هال او گفت در آخر این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که مقصد آنها می بود، فقط توانستند نزدیک به ۲۰۰ کالری در روز افت دهند. و این علتشد که روال افت وزن آنها متوقف شود.

دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان حرف های می بود که روال افت وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. چون بدن افراد به آن عکس العمل مشخص می کند و از نظر متابولیک کارآمدتر خواهد شد. و به این علت همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین علت است که افت وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.

در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و نزدیک به ماه ۱۲، افت وزن را متوقف کردند.

داروهای سماگلوتید و تیرزپاتید که با پیروی از هورمون‌های روده به افراد در افت وزن پشتیبانی می‌کنند، علتایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را قبول کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.

اما مهم‌تر از همه آن که این داروها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آن‌ها این چنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان علتمی‌شد با افت وزن مجدد غذا بخورند، افت دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با افت اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای زمان طویل‌تری افت دهند، به طور متوسط یک سال زیاد تر در قیاس با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روال افت وزن در افرادی که از داروهای افت وزن منفعت گیری می‌کنند در نزدیک به سال دوم متوقف می‌شود.

عمل جراحی افت وزن نیرومندترین تاثییر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه نزدیک به ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم افت وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی افت وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به حالت پایدار می‌رسند که مشخص می کند این جراحی اشتهای آنها را به مقدار قابل توجهی افت می‌دهد.

هال می‌گوید منفعت گیری از داروهایی همانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی همانند جراحی افت وزن زمان ملزوم برای رسیدن به توقف افت وزن را طویل‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.

هال او گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چه مقدار هم وزن از دست بدهند، هم چنان افزایش اشتها را توانایی می‌کنند.»

او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد می بود. اگر این اتفاق بیفتد، امکان پذیر فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.

 این مطالعه این چنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در رابطه این که چرا افراد از افت وزن خودداری می‌کنند پشتیبانی می‌کند.

به گفتن مثال، یک نظریه این است که افت وزن به متابولیسم صدمه می‌رساند، به این علت افراد در زمان استراحت کالری زیاد کمتری نسبت به وقتی که اغاز کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.

هال می‌گوید متابولیسم بعد از افت وزن افت می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف افت وزن را دریافت.

او این فکر را که تاثییر داروها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «علت توقف افت وزن آن است که در نقطه‌ای، تاثییر داروها علتافزایش اشتها می‌شود.»

هال او گفت: «یک چیز زیاد رایج دیگر اکنون این است که برخی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ منفعت گیری می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی فرد دیگر خواهند داد.»

این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک حالت پایدار برای نگه داری افت وزن مورد نیاز است. به این علت ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای زمان طویل ادامه دهید یا نه.»

افرادی که بعد از افت کالری روال افت وزن‌شان متوقف می‌شود، به گمان زیادً می‌توانند با محدود کردن زیاد تر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این عرصه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید. به این علت شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»