بازدید پوست کودکان نشان داد مثالهای بوی بدن آنها دارای سطوح بالاتری از ترکیبات شیمیایی با رایحه‌ای از گل است. این در حالی می بود که بدن نوجوانان ترکیبی تشکیل می‌کرد که بوی عرق و ادرار می‌داد و دارای سطوح بالاتری از موادی می بود که بویشان همانند بوی پنیر، کپک‌زدگی و «بز همانند» توصیف می‌شود.

نویسندگان این مطالعه یقیناً تا آنجا پیش نرفتند که بگویند نتایج ثابت کرد نوجوانان بوی بدتری نسبت به کودکان دارند. با این حال به حرف های دیانا اوسینکو، محقق مقطع دکترا در دانشگاه ارلانگن-نورنبرگ آلمان، تفاوت‌ ترکیبات شیمیایی‌ای که آنها یافتند «امکان پذیر بوی بد بدن نوجوانان را نتیجه بدهد».

بوی بدن ترکیبی پیچیده از مواد شیمیایی حاضر در هوا است. تعداد بسیاری از این بوها وقتی تشکیل خواهد شد که عرق و سبوم (ماده‌ای روغنی که طبق معمولً از طریق فولیکول‌های مو ترشح می‌شود) توسط میکروب‌های حاضر روی سطح پوست تجزیه شده یا با دیگر ترکیبات حاضر در هوا عکس العمل خواهند داد.

به حرف های محققان، تفاوت بوی بدن کودکان و نوجوانان به گمان زیادً ناشی از تغییرات ناشی از بلوغ در تشکیل عرق و سبوم است.

این مطالعه بر روی ۱۸ کودک زیر سه سال و ۱۸ نوجوانی که دوران بلوغ را گذرانده بودند، انجام شد. دانشمندان برای جمع‌آوری مثالهای بوی بدن، وصله‌های پنبه‌ای کوچکی را در زیر بغل تی‌شرت‌ها و لباس‌هایی که کودکان و نوجوانان شب به زمان خواب می‌پوشیدند دوختند.

این چنین از شرکت‌کنندگان خواسته شد ۴۸ ساعت مانده به آزمایش از منفعت گیری از محصولات بهداشتی معطر و خوردن غذاهای حاوی مواد بودار نظیر پیاز و سیر خودداری کنند.

در آزمایشگاه، دانشمندان ترکیبات شیمیایی‌ای را که در وصله‌های پنبه نفوذ کرده می بود استخراج کرده و مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آنها از این طریق دریافتند مثالهای بویی که از بدن کودکان برمی‌خاست حاوی تقریبا اکثر مواد شیمیایی مثالهای نوجوانان می بود.

با این حال دو ترکیب شیمیایی استروئیدی وجود داشت که فقط در مثالهای نوجوانان یافت شد. غدد عرقی که تا سن بلوغ فعال نمی‌شوند، پیش‌سازهایی برای این ترکیبات ترشح می‌کنند که میکروب‌های پوست آن را به استروئیدهای بودار مورد نظر تبدیل می‌کنند. اما این بوها را چطور می‌توان توصیف کرد؟

حقیقت آن است که اشکار کردن بوها کاری زیاد مشکل است. هلن لوس، محقق عطر و بو در دانشگاه ارلانگن-نورنبرگ و از نویسندگان مقاله تازه، در این باره می‌گوید: «هیچ اجماعی در رابطه چگونگی توصیف بوها وجود ندارد.»

با این وجود کارشناسان بو در دانشگاه پیش از این واژگان استانداردی را برای توصیف بوی ترکیبات گوناگون با تمرکز اولیه بر روی عطرهای غذا تشکیل کرده‌اند. دکتر لوس او گفت: «ما اکنون این دایره واژگان طعم را به موادی که در بوهای بدن وجود دارند نیز تعمیم داده‌ایم.»

بازدید بوی استروئیدهای نوجوانان نشان داد که یکی از این ترکیبات بوی چوب صندل و مشک می‌دهد. فرد دیگر نیز دارای ویژگی‌های مشک‌همانند می بود، یقیناً همراه با بوی عرق و ادرار.

نوجوانان این چنین دارای سطوح بالاتری از ترکیباتی به نام اسید کربوکسیلیک بودند. این ترکیبات بوی مواد کپک‌زده، پنیری و بز همانند تشکیل می‌کنند و یقیناً برخی رایحه‌های کمتر آزاردهنده نیز که تحت گفتن خاکی، میوه‌ای یا مومی توصیف خواهد شد حاصل همین ترکیبات شیمیایی می باشند.

اسیدهای کربوکسیلیک در سبوم حاضر است و تشکیل سبوم در دوران بلوغ افزایش می‌یابد.

محققان اعتقاد دارند که ترکیب دو استروئید بو‌دار به علاوه سطوح بالاتر اسیدهای کربوکسیلیک امکان پذیر توضیح دهند که چرا بوی بدن نوجوانان می‌تواند برای برخی افراد آزاردهنده باشد.

خانم اوسینکو او گفت: «من فکر می‌کنم تشخیص این که یک بو همیشه برای همه خوشایند یا ناخوشایند است، دشوار محسوب می‌شود. به همین خاطر آنچه توصیف کرده‌ایم در واقع یک فکر از طرف ما است.»