دیرینه شناسان دانشگاه زوریخ سوئیس (UZH) دریافتند که فسیل‌ مشخص می کند که این حاضر باستانی با دلفین رودخانه‌ای کمیاب و در خطر انقراض که در اطراف آمریکای جنوبی زندگی می‌کند، ربط دارد.

به نقل از دیلی‌میل، فسیل‌ها نشان خواهند داد که دلفین پبانیستا یاکورونا (Pebanista yacuruna) که به تازگی اشکار شده است، بینایی ضعیف، پوزه‌ای کشیده و دندان‌های بسیاری داشته و بیشتر از ۱۶ میلیون سال پیش در اقیانوس‌ها پرسه می‌زده است.

محققان این گونه تازه را به افتخار مردم افسانه‌ای معروف به تاکورونا، که حرف های می‌شود در شهرهای زیر آب اطراف حوضه آمازون زندگی می‌کنند، نامگذاری کردند.

محققان برای اولین بار جمجمه دلفین را در سفری به پرو در سال ۲۰۱۸ کشف کردند.

آلدو بنیتس-پالومینو (Aldo Benites-Palomino) می‌گوید که دلفین‌های رودخانه‌ای باقی‌مانده «باقی مانده گروه‌های دلفین‌های دریایی زیاد متنوعی بودند» و باور بر این است که آنها اقیانوس‌ها را برای رسیدن به رودخانه‌های آب شیرین برای یافتن منبع های غذایی ترک کرده‌اند.

به حرف های محققان، تحول آب و هوایی علتناپدید شدن پبانیستا شد، چون طعمه آنها اغاز به ناپدید شدن کرد و فقدان منبع غذایی دلفین را به سمت انقراض سوق داد. حفره‌های کوچک چشم دلفین محققان را به این باور رسانده که این دلفین بینایی ضعیفی داشته و در آب‌های واقعا گل‌آلود زندگی می‌کرده، چون چشمانش اغاز به افت اندازه کرده بودند.

محققان این چنین دریافتند که پوزه‌ کشیده و دندان‌های متعدد آن مشخص می کند که این دلفین همانند تعداد بسیاری از گونه‌های دیگر دلفین‌های رودخانه‌ای امروزی از ماهی تغذیه می‌کرده است.

یافتن فسیل‌ در آمازون به طور فزاینده‌ای دشوار است، چون دیرینه‌شناسان باید تا «فصول خشک» در این منطقه که سطح رودخانه‌ها به قدر کافی پایین می‌رود، صبر کنند تا باقی مانده فسیل‌شده در معرض دید قرار بگیرند. جمع‌آوری فسیل‌ها فرآیندی حساس به زمان است، چون اگر دیرینه‌شناسان آنها را قبل از آخر فصول خشک بیرون نکشند، افزایش جزر و مد رودخانه می‌تواند آنها را برای همیشه از بین ببرد.