شوید با نام علمی Anethum graveolens L شناخته می‌شود. شوید گیاهی یکساله با ریشه‌های نازک با گل‌های کوچکی به رنگ زرد است. این گیاه بومی مناطق مدیترانه‌ای و جنوب روسیه است اما در زیاد تر نقاط جهان کاشته شده است و پراکندگی آن در سرزمین ما نیز در اکثر نقاط است.

میوه خام خشک شده و یا برگ‌های تازه و یا خشک شده آن به طور خوراکی قابلیت مصرف دارد. میوه‌های گیاه زیاد تر به علت وجود ترکیبات اسانس تاثییر ضد اسپاسم روی عضلات صاف دستگاه گوارش دارند. کاربرد تایید شده شوید نیز از بین بردن مشکلات هاضمه است. در طب هندی برای از بین بردن تنفس بدبو، آلودگی به کرم‌های انگلی، ناراحتی‌های دستگاه تنفسی و سیفلیس مورد منفعت گیری قرار می‌گیرد.

بنابر اظهار دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، در طب سنتی به نام «شبت» شناخته می‌شود. طبیعت شوید گرم و خشک است. مدر، افزایش دهنده ترشح شیر و باز کننده انسدادها است. حرف های شده نشستن در جوشانده آن برای درد و بیماری‌های رحم سودمند است. روغن آن را نیز برای خستگی و درد مفاصل سودمند می‌دانند. این چنین از بین برنده تهوع ناشی از برگشت غذا است. برای سکسکه‌ بلغمی و ناشی از پر شدن معده سودمند است. روغن گیاه شوید خواب آور است. ریختن عصاره شوید در گوش برای بیماری‌های گوش سودمند است.

زیان های خوردن زیاد شوید شامل ضعف قوه بینایی و افت اسپرم‌ها است و تاثییر تهوع‌آور نیز دارد و برای افراد گرم مزاج نیز زیان اور و زیان آن به سر است. مصلح شوید، آب لیمو، سکنجبین، آبغوره و ترشی‌ها است. در افراد سرد مزاج مصلح آن قرنفل و دارچین و عسل و آب رازیانه است.