دانشمندان زمان‌ها بر این باور بودند که سیستم ایمنی نوزادان نسخه‌ای نابالغ از سیستم ایمنی بزرگسالان است، اما تحقیقات تازه دانشگاه کورنل مشخص می کند سلول‌های T نوزادان که گلبول‌های سفید خونی می باشند و از انسان در برابر بیماری‌ها محافظت می‌کنند، در مبارزه با عفونت‌های متعدد نسبت به بزرگسالان بهتر عمل می‌کنند.

به نقل از مدیکال‌اکسپرس، این نتایج به روشن شدن این که چرا بزرگسالان و نوزادان به عفونت‌ها جواب متغیری خواهند داد، پشتیبانی می‌کند و راه را برای کنترل حرکت سلول‌های T برای کاربردهای درمانی هموار می‌کند.

این اکتشاف در مقاله‌ای به رهبری برایان راد (Brian Rudd)، دانشیار میکروبیولوژی و ایمونولوژی و اندرو گریمسون (Andrew Grimson)، استاد زیست شناسی مولکولی و ژنتیک که در روز ۲۳ فوریه در مجله Science Immunology انتشار شد، توضیح داده شد.

برای مثال، سلول‌های T بالغ در کارهایی از جمله شناسایی آنتی‌ژن‌ها، راه اندازی حافظه ایمنی و جواب به عفونت‌های مکرر از سلول‌های T نوزاد بهتر عمل می‌کنند که تبدیل این باور شده است که سلول‌های T نوزاد فقط نسخه ضعیف‌تری از سلول‌های T بالغ می باشند. اما در طول همه‌گیری کووید-۱۹، تعداد بسیاری از مردم از نبوده است بیماری در نوزادان شگفت‌زده شدند و این باور دیرینه را زیر سوال برد.

راد و گریمسون که علاقه‌مند به فهمیدن این تفاوت‌های مرتبط با سن بودند، کشف کردند که سلول‌های T نوزاد کمبودی ندارند و در عوض، آنها در بخشی از سیستم ایمنی که نیازی به شناسایی آنتی ژن ندارد، دچار می باشند و آن بازوی ذاتی سیستم ایمنی است. در حالی که سلول‌های T بالغ از ایمنی تطبیقی منفعت گیری می‌کنند و میکروب‌های خاصی را شناسایی می‌کنند تا بعدا با آنها مبارزه کنند، سلول‌های T نوزاد توسط پروتئین‌های مرتبط با ایمنی ذاتی فعال خواهد شد و محافظت سریع، اما غیر اختصاصی در برابر میکروب‌هایی را که بدن هیچ زمان با آنها روبه رو نشده است، اراعه می‌کنند.

راد می‌گوید: مقاله ما مشخص می کند که سلول‌های T نوزادان صدمه دیده نیستند، آنها فقط با سلول‌های T بزرگسالان متفاوت می باشند و این تفاوت‌ها به گمان زیاد منعکس‌کننده نوع عملکردهایی است که برای میزبان در مرحله های گوناگون زندگی سودمند است.

سلول‌های T نوزادان می‌توانند در بازوی ذاتی سیستم ایمنی شرکت کنند. این سلول‌های T نوزادان را قادر می‌کنند تا کاری را انجام بدهند که اکثر سلول‌های T بالغ نمی توانند و آن جواب دادن در مرحله های اولیه عفونت و در برابر طیف گسترده‌ای از باکتری‌ها، انگل‌ها و ویروس‌های ناشناخته است.

راد می‌گوید: ما می‌دانیم که سلول‌های T نوزادان به خوبی سلول‌های T بزرگسالان، انسان را در برابر عفونت‌های مکرر یا همان عوامل بیماری‌زا محافظت نمی‌کنند. اما سلول‌های T نوزادان در واقع توانایی افزایش یافته‌ای برای محافظت از میزبان در برابر مرحله های اولیه عفونت اولیه دارند. به این علت، نمی‌توان او گفت که سلول‌های T بالغ بهتر از سلول‌های T نوزاد می باشند یا سلول‌های T نوزادان بهتر از سلول‌های T بزرگسال می باشند. آنها فقط عملکردهای متغیری دارند.

راد به جستوجو کشف خود، می‌خواهد سلول‌های T نوزادی را که تا بزرگسالی در انسان باقی می‌همانند، مطالعه کند. او می‌گوید: ما این چنین علاقه‌مند به مطالعه این هستیم که چطور تغییرات در تعداد نسبی سلول‌های T نوزادان در بزرگسالان به تحول در حساسیت به عفونت و پیامدهای بیماری پشتیبانی می‌کند.