در مطالعه‌ای که ۱۲ فوریه در مجله‌ی ساینس انتشار شد، پژوهشگران به بازدید این نوشته پرداختند که چه چیزی جهت می‌شود برخی از گروه‌های حیوانات ازنظر تکاملی برنده باشند و چرا برخی از گروه‌ها می‌توانند به گونه‌های بیشتری تنوع اشکار کنند و در رویدادهایی همانند انقراض‌های جمعی بهتر عمل می‌کنند.

دانشمندان پولک‌داران را بازدید کردند که راسته‌ای از خزندگان شامل مارها و مارمولک‌ها می باشند و بیشتر از ۱۱ هزار گونه را شامل خواهد شد. در این گروه مارها تنوع زیاد بالایی دارند و شامل نزدیک به ۴۰۰۰ گونه مار شناخته‌شده خواهد شد.مار سرحلقه‌ای غربی (Diadophis punctatus) که بومی غرب ایالات متحده است.

پژوهشگران برای کشف علت این نوشته که چرا مارها از نظر تکاملی موفق می باشند، مطالعه بزرگی روی ژنوم نزدیک به هزار مار و مارمولک انجام دادند. آن‌ها این چنین ترجیحات غذایی را با بازدید محتویات معده‌ی بیشتر از ۶۰هزار نمونه از موزه‌ها و این چنین مشاهدات میدانی مورد مطالعه قرار دادند.

تیم پژوهشی با منفعت گیری از داده‌ها، درخت تکاملی جامعی از تغییرات بدنی و رژیم غذایی در طول زمان تشکیل کرد و سپس مدل‌های ریاضی و آماری را برای بازدید نحوه تکامل مارها و مارمولک‌ها به‌کار برد.

یافته‌های مطالعه تازه مشخص می کند مارها چندین انفجار تکاملی را توانایی و ازنظر تنوع سه برابر سریع تر از مارمولک‌ها تکامل اشکار کرده‌اند.

مارها به گمان زیاد برای اولین بار نزدیک به ۱۲۸ میلیون سال پیش ظاهر شدند و سپس در مقطعی از زمان، بین آن موقع تا ۷۰ میلیون سال پیش در دوره کرتاسه (۱۴۵ میلیون تا ۶۶ میلیون سال پیش) و این چنین بعد از انقراض دایناسورها در آخر عصر کرتاسه، انفجار تکاملی بزرگی را توانایی کردند.مارهایی همانند افعی چاله‌مژه‌ای با برخورداری از شدت بالا در تکامل، می‌توانند سازگار و متنوع شوند و در سراسر جهان گسترش اشکار کنند.

مدل‌های پژوهشگران مشخص می کند که شدت تکاملی بالای مارها تا به امروز هم چنان ادامه دارد. دانیل رابوسکی از نویسندگان مقاله گفت: «در قیاس با مارمولک‌ها، مارها نسبتا سریع تحول کرده‌اند و تحول آن‌ها در طول زمان ادامه داشته است. از دیدگاه ما، انفجار تکاملی مارها تا این مدت ادامه دارد و به‌نظر می‌رسد تا حدی ناشی از این حقیقت باشد که شدت تکامل (یا به کلمه ساعت تکاملی) آن‌ها سریع تر از تعداد بسیاری از گروه‌های حیوانی دیگر حرکت می‌کند. این ساعت تکاملی سریع به مارها امکان می‌دهد به شدت ویژگی‌های جدیدی به دست آورند و بتوانند از زمان‌هایی که پیش می‌آید، منفعت گیری کنند.»مار شاخه انگوری سبز (Oxybelis fulgidus) در برزیل، طوری از مارها است که برای خوردن قورباغه‌ها، مارمولک‌ها و پرندگان سازگار شده است.

انعطاف‌پذیری تکاملی، مارها را قادر می‌سازد تا شکل بدن و رژیم عذایی خود را زیاد سریع تحول دهند.ویژگی‌های منحصربه‌فردی همچون بدن بدون دست‌وپا، جمجمه‌های انعطاف‌پذیر و سیستم‌های گسترش یافتهی تشخیص شیمیایی در پیروزی مارها نقش داشته است. این تغییرات آن‌ها را قادر ساخته تا انواع مختلفی از طعمه‌ها را مقصد قرار دهند و چارچوبی را برای تکامل و تخصصی شدن گونه‌ها فراهم کرده است.

پژوهشی از سال ۲۰۲۱ مشخص می کند که تنوع در رژیم غذایی مارها بعد از انقراض دایناسورها به شدت افزایش یافت و مارها به شدت سازگاری‌های جدیدی به دست آورند تا از جهان جدیدی که خالی از آن موجودات غول‌پیکر می بود، منفعت ببرند.

این نوشته که چرا اصلا مارها از اول ساعت تکاملی سریعی داشتند، تا این مدت معما است. رابوسکی می‌گوید: «این سوال بزرگی برای ما است که تا این مدت نمی‌توانیم آن را توضیح دهیم. اما این ماهیت علم است. طبق معمول حل یک معما با مطرح سوالات جدیدی همراه است.»

به‌نظر می‌رسد مارها هم چنان با شدت به سازگاری و تکامل خود ادامه خواهند داد. رابوسکی می‌گوید: «هیچ نشانه‌ای مبنی بر کند شدن شدت تکامل مارها نمی‌بینیم. مارها هم چنان تکامل اشکار می‌کنند تا راه‌های جدیدی برای زندگی اشکار کنند.»