مارتین اسکورسیزی سینماگر مولف ۸۱ ساله، امسال جایزه خرس طلایی جشنواره فیلم برلین را به پاس یک دستاورد در سینما دریافت می‌کند اما  ۴۳ سال پیش، در سال ۱۹۸۱، وقتی که او برای نخستین بار با نمایش فیلم «گاو خشمگین» به جشنواره برلین رفت، به نظر نمی رسید عمر بسیاری از سینمای او باقی مانده باشد.

فیلم قبلی او «نیویورک، نیویورک» در سال ۱۹۷۷، یک ناکامی عظیم در گیشه و این چنین یکی از بدترین فیلم‌های حرفه‌ای او نزد منتقدان می بود، موضوعی که اسکورسیزی را به مرز ویرانی کامل رساند. او سال سپس را در ناامیدی و اعتیاد به کوکائین سپری کرد، وزنش به نزدیک به ۵۰ کیلو افت یافت و حتی نزدیک می بود بر تاثییر خونریزی شدید داخلی بمیرد.

او در سال ۲۰۱۶ در این باره به هالیوود ریپورتر او گفت: «من به زمان ۱۰ شبانه روز در بیمارستان بودم و پزشکان مراقبت کردند، فهمید شدم که نمی خواهم بمیرم و زندگی‌ام را تلف کنم».

در بین دوستانی که اسکورسیزی را در بیمارستان ملاقات کردند، «رابرت دنیرو»  ستاره فیلم «راننده تاکسی» می بود که درمورد ساخت فیلمی درمورد جیک لا موتا، قهرمان پر دردسر بوکس بین‌وزن از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۱ اصرار بسیاری داشت. اسکورسیزی در ابتدا این نوشته را به اشتراک نمی‌گذاشت و هیچ علاقه‌ای به ساخت فیلمی ورزشی نداشت، اما دنیرو اصرار داشت.

حق با دنیرو می بود، در نهایت این فیلم ساخته شد و «گاو خشمگین» در هشت شاخه نامزدی اسکار دریافت کرد، گرچه جایزه بهترین فیلم و کارگردانی را به «مردم معمولی» ساخته رابرت ردفوردواگذار کرد اما دنیرو برای بازی در این فیلم اسکار بهترین بازیگر مرد را گرفت.

«گاو خشمگین» به اسکورسیزی انرژی ملزوم برای چهار دهه دیگر فیلم‌سازی شگفت انگیز تزریق کرد و او در ادامه فیلم‌هایی چون «سلطان کمدی»، «بعد از ساعات اداری»، «آخرین وسوسه مسیح»، «رفقای خوب»، «تنگه وحشت»، «کازینو»،  «دارودسته‌های نیویورکی»، «هوانورد»، «رفتگان»، «جزیره شاتر»، «گرگ وال استریت»، «مرد ایرلندی» و فیلم تازه «قاتلان ماه کامل» را به سینما آورد.

«قاتلان ماه کامل» که یکی از موفق‌ترین آثار مارتین اسکورسیزی تا به امروز است در جوایز اسکار پیش رو در ۱۰ شاخه از جمله بهترین فیلم و کارگردانی نامزد دریافت جایزه است.

این فیلم نخستین نمایش جهانی خود را در بین تمجید منتقدان در جشنواره کن قبل توانایی کرد و نمره سینمایی آن همتراز با آثار موفق اسکورسیزی از جمله «رفقای خوب» و «رفتگان» است.

این فیلم ۲۰۶ دقیقه‌ای برگرفته از کتاب پرفروش غیرداستانی نوشته «دیوید گرن» با همین گفتن و فیلم‌نامه‌ای از اسکورسیزی و اریک راث ساخته شده و روایتگر داستان قتل چندین نفر در منطقه نفت‌خیز اوسیج در اوکلاهاما در دهه ۱۹۲۰ است.

در این فیلم لئوناردو دی کاپریو در نقش «ارنست برکهات» بازی می‌کند که خواهرزاده یک دامدار قوی به نام «ویلیام هیل» با نقش‌آفرینی رابرت دنیرو است. لیلی گلداستون نیز در نقش همسر دی کاپریو بازی می‌کند.

ماریته ریسن‌بیک و کارلو چاتریان، مدیران برلیناله پیش از این به بهانه اعطای جایزه خرس طلایی افتخاری برلین در بیانیه‌ای مشترک انها گفتند: «مارتین اسکورسیزی برای هرکسی که سینما را هنر شکل‌دهی یک داستان به‌طوری که هم کاملاً شخصی و هم جهانی است، می‌داند، یک الگوی بی‌نظیر است. فیلم‌های او تاریخ ما را به‌گفتن تماشاگر و انسان همراهی کرده‌اند، شخصیت‌های او در درون ما زندگی کرده‌اند و رشد کرده‌اند، نگاه او به تاریخ و نوع بشر به ما پشتیبانی کرده است تا بفهمیم چه فردی هستیم و از کجا آمده‌ایم».

ربط اسکورسیزی با جشنواره برلین بعد از نمایش «گاو خشمگین» در جشنواره در سال ۱۹۸۱ یا فیلم «تنگه وحشت» نیز در قسمت رقابتی برلین در سال ۱۹۹۱ ادامه یافت. جشنواره برلین در سال ۲۰۰۳ میزبان نمایش «دارو دسته های نیویورکی» می بود و این فیلم مجدد در سال ۲۰۱۰ به گفتن بخشی از مرور آثار اسکورسیزی در جشنواره نمایش داده شد. فیلم کنسرت رولینگ استونز او با گفتن  «درخشش یک نور» در سال ۲۰۰۸ برلیناله را افتتاح کرد و «جزیره شاتر» نیز در سال ۲۰۱۰ در قسمت خارج از رقابت برلیناله به روی پرده رفت.

هفتاد و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین از تاریخ ۵ تا ۲۵ فوریه ۲۰۲۴ (۲۶ بهمن تا ۶ اسفند) در آلمان درحال برگزاری است.