محسن خلیلی که پیشتر استاد علوم سیاسی دانشگاه فردوسی می بود در کانال تلگرامی خود در نوشته ای با گفتن ««کوروش کمپانی»؛ چنگکِ فساد در پیکرِ پُر زِ صدمه و زخم‌خوردۀ مردمانِ اسیرِ محتاجِ طمّاع» نوشت:

 نُها الرّاضی، نویسندۀ نام‌بردارِ عراقی، زندگیِ پُروحشتِ عراقی‌ها را در جنگ نخستِ خلیج‌فارس، توصیف کرده است. در صفحۀ ۹۶ کتابِ یادداشت‌های بغداد: روزنوشته‌های زنی در جنگ و تبعید (۲۰۰۳-۱۹۹۱)، به‌پارسی‌گردانیِ مریم مؤمنی (تهران: چشمه، چاپ چهارم، ۱۴۰۰) مسئله‌ای شگفت، آمده است‌که، طابق‌ٌ‌النّعل‌بالنّعل[راستاراست‌درست]، ماجرای ایران و ایرانی‌جماعتِ جاری است: 

« اتّفاقِ عجیبی دارد می‌افتد؛ افرادی ‌به‌ظاهرمعمولی، کسب‌وکارهای کوچکی، راه می‌اندازند، پول‌تان را می‌گیرند، اندوخته‌گذاری می‌کنند و به‌تان، قولِ سی تا هفتاددرصد، سودِ ماهانه خواهند داد…

 گدایی در خیابان، جلوِ فردی را می‌گیرد و از او، پول می‌خواهد. 

 طرف، جواب می‌دهد: «برو شرکت سام. پولم آنجاست.» 

 گدا می‌گوید: «پولِ من هم، همان جاست.» 

 متن زیر را از آن کتاب بخوانید و شباهت ها را ببینید: