تیجه تحقیقات انجام شده روی بیشتر از ۲۶۰ هزار مرد حاکی از آن بوده که گمان ابتلای به دمانس در مصرف‌کنندگان این دارو نسبت به دیگران ۱۸ درصد افت داشته است.

در عین حال، برای تایید این که نحوه تاثیرگذاری این داروها چه بوده به تحقیقات بیشتری نیاز است.

تا کنون تجویز دو داروی تازه مقابله با آلزایمر در افت شدت پیشرفت این بیماری در مرحله های اولیه آن نویدبخش بوده است.

اما پژوهشگران هم چنان به بازدید داروهای حاضر هم ادامه خواهند داد با این امید که احتمالا برخی از آنها بتوانند دست‌کم در مرحله های اولیه بیماری از پیشرفت آن جلوگیری کنند یا پیشرفت آن را به تاخیر اندازند.

داروهایی همانند ویاگرا در ابتدا برای درمان سختی خون بالا و آنژین طراحی شده بودند. این داروها از طریق تاثییر بر یک رساننده سیگنال سلولی عمل می‌کنند که امکان پذیر با کارکرد حافظه هم مرتبط باشد.

این داروها ها این چنین بر فعالیت سلول‌های مغزی تأثیر می‌گذارند و تحقیقات روی حیوانات نشان داده است که دارای تاثییر حفاظتی از مغز می باشند.

در پژوهش تازه که توسط متخصصان عصب‌شناسی (نورولوژی) در یونیورستی کالج دانشگاه لندن انجام شده، اسبق تجویز دارو برای هزاران مرد مبتلا به اختلال در نعوظ مورد بازدید قرار گرفته است و افرادی که این نوع داروها را مصرف کرده‌اند با دیگران قیاس شده‌اند.

پنج سال تحقیقات نشان داده است که مقدار ابتلا به آلزایمر در گروه مصرف‌کننده داروها ۸.۱ نفر به ازای هر ۱۰هزار نفر در سال و در گروهی که داروها مصرف نمی‌کردند ۹.۷ نفر در ۱۰هزار نفر بوده است.

مردانی که بیشترین دفعات و مقدار تجویز این داروها را داشته‌اند کمتر در معرض ابتلا به آلزایمر بوده‌اند که مشخص می کند منفعت گیری منظم از این داروها امکان پذیر تاثییر بیشتری در افت ابتلا به آلزایمر داشته باشد.

پژوهشگران می‌گویند که مطالعه آنها نشان نمی‌دهد که خود داروها خطر ابتلا به آلزایمر را در افراد افت خواهند داد، اما این تحقیقات می‌تواند مسیری را برای پژوهش زیاد تر در این عرصه باز کند.

دکتر روث برائر، نویسنده مهم گزارش حرف های است که «برای تایید این یافته‌ها، به اطلاعات و تحقیقات بیشتری در رابطه مزایا و مکانیسم‌های بالقوه تاثیرگذاری این داروها و دوز بهینه نیاز است.»

پژوهشگران این چنین می‌خواهند این دارو را روی زنان هم آزمایش کنند تا اشکار شودکه آیا در پیشگیری یا افت شدت پیشرفت آلزایمر در کل تاثیرگذار است یا نه.

عوامل بسیاری می‌تواند علتابتلای به این بیماری بشود. این پژوهش بر برخی از این عوامل از جمله سن، حالت سلامت، داروهای مورد منفعت گیری و سیگاری بودن یا نبودن افراد مورد مطالعه تمرکز داشته است.

پروفسور تارا اسپایر جونز، استاد دانشگاه ادینبورگ و رئیس انجمن علوم عصب‌شناسی بریتانیا، حرف های است: «این مطالعه به طور قاطق ثابت نمی‌کند که داروهای اختلال نعوظ خطر آلزایمر را افت خواهند داد، اما حاوی شواهد خوبی در این مورد است که این نوع داروها قیمت مطالعه زیاد تر در آینده را دارند.»

دکتر فرانچسکو تاماگنینی، فیزیولوژیست اعصاب در دانشگاه ردینگ، این پژوهش را یک «پژوهش عالی» توصیف کرده اما حرف های است که شواهد محکم‌تری در رابطه چگونگی تأثیر این دارو بر مغز ملزوم است.

او می‌گوید: «امکان پذیر تاثییر درمانی مستقیما ناشی ازتاثیر روی نورون‌ها (اگر دارو قادر به عبور از سد خونی مغزی باشد) یا از طریق افزایش جریان خون باشد، اما هر دوی این فرضیه‌ها نیاز به آزمایش زیاد تر دارند.»