سجاد حسین‌پور که پیش از این نمایش «قضات» را در بوتیک تئاتر ایران اجرا کرده می بود، سپس از قتل هولناک داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی‌فر تصمیم گرفت در نمایش تازه خود به هنرمندانی بپردازد که در کشورهای گوناگون به قتل رسیده‌اند.

او با ارایه توضیحاتی درمورد اجرای این تاثییر نمایشی از استقبال تماشاگران ابراز خرسندی کرد و گمان داد که اجرای این نمایش ادامه داشته باشد.

این کارگردان درمورد انتخاب این سوژه برای اجرای نمایشش گفت: آنچه در ماجرای داریوش مهرجویی دقت مرا جلب کرد، تناقض می بود. ما انسانی را می‌بینیم که همه عمرش را صرف هنر و فلسفه و چرایی‌های زندگی کرده و در آخر، به ساده‌ترین شکل ممکن، به قتل می‌رسد. این تناقض مرا به اجرای این نمایش واداشت.

حسین‌پور او گفت: در این نمایش هنرمندان رشته‌های گوناگون را که در کشورهای گوناگون به قتل رسیده‌اند، دستمایه قرار داده‌ایم. نمایش ما شامل ۱۲ اپیزود نمایشی است که در ۴ فصل بهار، تابستان، پاییز و زمستان روایت می‌بشود.

او در ادامه گفت: هر یک از تماشاگران ما در هر اجرا ناظر یک اپیزود نمایشی خواهد می بود و اگر تماشاگری بخواهد کل نمایش را ببیند، باید ۴ بار به دیدن این کار بیاید.

حسین‌پور با گفتن این که این نمایش کاملا مستند است، افزود: همه پرونده‌ها کاملا مستند است و طراحی و دراماتورژی شده. در این نمایش ماجرای قتل هنرمندانی همچون شارون تیت (بازیگر و همسر مقتول رومن پولانسکی که با ضربات چاقو به قتل رسیده است) ، تئودور ون‌گوگ (برادرزاده ونسان ون‌گوگ)، داریوش مهرجویی، وحیده محمدی‌فر و … روایت می‌بشود.

حسین‌پور که در اجرای این تاثییر از هنرهای گوناگونی همچون سینما، موسیقی، هنرهای تجسمی و … در کنار تئاتر منفعت گیری می‌کند، اضافه کرد: ما در این نمایش به اتاق کارگردان می‌رسیم و صحنه‌ای از فیلم «سنتوری» را همانند‌سازی می‌کنیم.

در واقع آخرین برداشت یک کارگردان را به مخاطب ارایه می‌دهیم. درواقع مخاطب ما داخل فضای لوکیشن سکانس پلانی می‌بشود و توسط دستیار کارگردان، هدایت می‌بشود. در اینجا دوربین، زاویه دید تماشاگر است.