اولین حاشیه سیاسی جام ملت‌های آسیا همان دقیقه ۱۴ بازی ایران و فلسطین رقم خورد که حواشی‌اش تا همین لحظه ادامه اشکار کرده است. کافی است توی اینستاگرام و توییتر پی عکس شجاع خلیل‌زاده بگردید تا با انبوهی از متن‌های انتقادی به عکسی از دفاع کننده تیم ملی ببینید. همان عکسی که درست لحظه سپس از گل شجاع به ثبت رسید و دفاع کننده تیم ملی را در حالت امتناع از خوشحالی سپس از باز کردن دروازه فلسطین مشخص می کند.

طبیعی هم می بود که این چنین اتفاقی می‌افتد و حتما در ادامه متن به این نوشته خواهیم پرداخت که حرکت شجاع خلیل زاده چطور حاشیه ساز شد.

اما چرا این چنین واکنشی در سطح جامعه طبیعی می بود؟ جنگ غزه با اسراییل و نقش ایران در حمایتاز فلسطین از یک‌سو، افت محبوبیت بازیکنان تیم ملی در یک سال قبل، قهر برخی هواداران با تیم ملی، اعتراضات پاییز و زمستان سال قبل و نسبت آن با تیم ملی و حرکت بازیکنان در جام جهانی و اصلا خود تقابل با فلسطین در بازی نخست نشان می‌داد که این مسابقه سویه‌هایی فرافوتبالی اشکار خواهد کرد. اشکار می بود عده‌ای با نگاهی ریزبینانه وقایع این تقابل را رصد می‌کنند تا مسئله‌ای، حاشیه‌ای، داستانی بکشند بیرون و همان گونه که حرف های شد زیاد سریع در دقیقه ۱۴ به مقصد‌شان رسیدند. هنگامی شجاع خلیل‌زاده دروازه حریف را گشود دستانش را به نشانه خوشحالی نکردن بالا برد و این درحالی می بود که بازیکنان با نشاط به سمت او در حرکت بودند و از همین لحظه می‌توان فهمید به گمان زیاد عمل شجاع شخصی و برنامه‌ریزی نشده بوده.

۲۴ ساعت مداوم این سوال در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد که چرا خلیل‌زاده نشاط نکرد؟ اولین و نیرومندترین ظن برای شرایط غزه می بود. عده‌ای نوشتند شجاع به احترام درد و رنج مردم غزه که زیر بمباران می باشند، خوشحالی نکرد. برخی دیگر هم شایعه کردند سردار سلامی، فرمانده سپاه در دیدار با بازیکنان و کادرفنی قبل از اعزام به مسابقات از آن‌ها خواسته می بود سپس از گلزنی به فلسطین برای شرایط خاص منطقه خوشحالی نکنند! یقیناً این چنین چیزی نه در خبر‌های بیرون آمده از جلسه وجود داشت و نه تا پیش از این در رسانه‌ای انتشار کردن یافته می بود.

شجاع خلیل‌زاده تا لحظه نگارش این متن در رابطه علت اقدامش چیزی نگفته است. کاربران، اما در فضای مجازی با قیاس اتفاقات جام جهانی و این مسابقات سوالاتی در رابطه تیم ملی نقل می‌کنند. آن‌ها نگاه نکردند که تنها خلیل‌زاده می بود که این کار را کرد و کل تیم را مخاطب قرار دادند.

ذکر این مسئله الزامی است که از روی حرکت بازیکنان روی گل‌های به ثمر رسیده اشکار است که هیچ کدام برنامه‌ای برای نشاط نکردن سپس از گل نداشتند. هنگامی کریم انصاری‌فرد در دقیقه ۲ دروازه حریف را گشود و به رکورد ۳۰ گل برای تیم ملی در ۱۰۲ بازی رسید، خوشحالی کرد و بازیکنان هم که از گشوده شدن دروازه رقیب به آن زودی کیفور شده بودند با خوشحالی به سمتش دویدند. روی گل‌های سوم و چهارم هم همین طور. حتی روی گل دوم هم بازیکنان به سمت شجاع دویدند و حتی به نظر می‌رسید از تصمیم او سورپرایز شدند.

پیگیری‌ها از تیم ملی هم مشخص می کند واقعا تصمیم هماهنگی برای نشاط سپس از گل در رختکن صورت نگرفته می بود.

از این منظر می‌توان به شجاع خلیل‌زاده نقد داخل کرد که چرا بدون هماهنگی با اعضای تیم یک تصمیم شخصی اتخاذ کرده و در رابطه آن توضیح هم نمی‌دهد. یقیناً که بازیکن آزاد است سپس از گل نشاط انجام بدهد یا نه و حتی نشاط نکردن برای مردم غزه نه تنها امری مذموم نیست که زیاد معنادار است. ولی هنگامی شما عضوی از تیم هستید و به گمان زیاد به درجه‌ای از بلوغ رسیدید که می‌دانید اوضاع از چه قرار است باید حرفه‌ای‌تر حرکت کنید. کاری که خلیل‌زاده انجام نداد و تیم را بی‌علت داخل یک دوقطبی کاذب کرد.

یقیناً این تنها حاشیه فرافوتبالی بازی نخست تیم ملی نبوده است. حاشیه دوم را حرکت صدا و سیما در پخش تصاویر بازی به وجود آورد. تلویزیون میانه نمایش دیدار ایران روبه رو فلسطین بار‌ها و بار‌ها تصاویر مربوط به تماشاچیان را سانسور کرد و به جای آن از تصاویر تکراری منفعت برد. درحالی که تماشاچیان این بازی ایرانی‌ها و فلسطینی‌ها یا نهایتا عرب‌هایی بودند که برای حمایتاز فلسطین به اجوکشین سیتی رفته بودند. حرکت صدا و سیما این سوال را به وجود آورد که به راستی مرز‌های سانسور کجاست؟

اگر که بازی ایران و فلسطین و تماشاچیان این دو سرزمین مشمول حذف خواهد شد بعد دقیقا چه چیزی را می‌توان در رسانه ملی نشان داد؟

برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی نوشتند به علت وجود تماشاچیان فلسطینی بدون حجاب در ورزشگاه، صدا و سیما تصاویر مربوط به هواداران را نشان نمی‌داد، چراکه با عکس رسمی که مدام از شرایط مردم فلسطین مشخص می کند، تعارض دارد. هرچه می بود سپس از بازی اینستاگرام و توییتر پر شد از عکس‌های دختران فلسطینی حاضر در ورزشگاه با این کپشن که «آنچه صدا و سیما نمی‌خواست شما از بازی ایران و فلسطین ببینید» یا «صدا و سیما در حذف کردن حتی به زنان فلسطینی هم رحم نمی‌کند»

این دومین دوره‌ای است که تیم ملی داخل یک تورنمنت می‌بشود و دوقطبی‌ها دست از سر تیم برنمی‌دارند. این درحالی است که همه فکر می‌کردند هنگامی مسابقات اغاز بشود و جو رقابت‌ها سرزمین را فرا بگیرد جنجال‌ها و دوقطبی‌ها همه می‌بشود. اتفاقی که فعلا رخ نداده و حتی احتمالا مقداری زیاد تر هم شده است. اما این امیدواری وجود دارد از بازی سپس روبه رو هنگ‌کنگ شرایط متفاوت بشود، بازیکنان هماهنگ‌تر و حرفه‌ای‌تر حرکت کنند و فضای یکپارچه حمایتاز تیم ملی فوتبال ایران شکل بگیرد، یقیناً اگر برخی‌ها بگذارند!