به نظر می‌رسد زمانِ بهبود زخم‌ها تا حدی به ذهنیت ما مربوط می‌بشود، چرا که پژوهشگران دریافته‌اند که وقتی که یک فرد فکر می‌کند که زمان سریع تر از آنچه که هست در حال گذر است، بهبود زخم‌هایش سریع تر اتفاق می‌افتد.

به نقل از ساینس‌الرت، پیتر آنگل و الن لَنگِر روانشناسان دانشگاه «هاروارد» می‌گویند یافته‌های آنها ایده‌ی یک رابطه دو طرفه ذهن و بدن را تایید می‌کند و در زمان پشتیبانی به افراد برای نجات از صدمه و بیماری باید به عوامل روانشناختی دقت بیشتری کرد.

دانشمندان تا این مدت در تلاشند تا راه‌هایی را که نگرش ذهنی بر سلامت جسمی تأثیر می‌گذارد، شناسایی کنند. این مطالعه تازه مشخص می کند که رابطه بین مغز و بدن گسترده‌تر از آن چیزی است که تا بحال فکر می‌شد.

پژوهشگران در مقاله انتشار شده خود آورده‌اند: بر پایه نظریه وحدت ذهن و بدن که تأثیرات همزمان و دو طرفه ذهن بر بدن و بدن بر ذهن را اراعه می‌کند، ما فکر کردیم که زخم‌ها وقتی که زمان را به‌ترتیب طویل‌تر یا مختصر‌تر توانایی می‌کنیم، سریع تر یا کندتر بهبود می‌یابند.

آنگل و لنگر برای این مطالعه از ۳۳ شرکت‌کننده دعوت کردند که هر کدام تحت یک فرآیند بادکش درمانی کنترل ‌شده قرار گرفتند تا کبودی روی پوست‌شان باقی بماند. این علتشد که پژوهشگران آسیبی جزئی داشته باشند تا بتوانند روی آن مطالعه کنند.

داوطلبان سه بار به این روش به شکلی خفیف زخمی شدند. یک بار در یک سناریوی زمان عادی به زمان ۲۸ دقیقه، یک بار در یک سناریوی زمان آهسته که ۲۸ دقیقه طول کشید، اما طوری برنامه‌ریزی شده می بود که ۱۴ دقیقه به نظر برسد و یک بار در یک سناریوی سریع که ۲۸ دقیقه به طول انجامید، اما به نظر می‌رسید که ۵۶ دقیقه قبل است.

ترفندهایی همانند تحول شدت تایمر، واداشتن شرکت‌کنندگان به تماشای فیلم و تحول فرکانس بازدید زخم‌هایشان، همه انها برای پشتیبانی به تحول فهمیدن گذر زمان مورد منفعت گیری قرار گرفتند.

اگرچه زمان واقعی سپری شده در هر سه حالت ۲۸ دقیقه می بود، اما بهبود قابل توجهی در شرایط عادی در قیاس با شرایط آهسته و این چنین بهبود بیشتری در شرایط سریع در قیاس با شرایط عادی مشاهده شد و طبیعتا بهبود زخم در شرایط سریع در قیاس با زمان آهسته زیاد تر می بود.

این رابطه پیچیده بین ذهن و بدن مدتهاست که پژوهشگران را مجذوب خود کرده است. این بخشی از علت منفعت گیری از دارونماها در آزمایشات است، چرا که بعضی اوقات اوقات فقط فکر کردن به این که تحت درمان هستید، می‌تواند اثرات مثبتی داشته باشد.

در حالی که طبق معمولً چیزی همانند احساسات بر سلامتی تأثیر می‌گذارد، عوامل روانشناختی انتزاعی‌تر همانند فهمیدن گذر زمان تا این مدت به درستی مورد بازدید قرار نگرفته‌اند.

آنگل و لنگر در آخر انها گفتند: این نتایج این فرضیه را قبول می‌کند که تأثیر زمان بر شفای فیزیکی مستقیماً تحت تأثیر توانایی روان‌شناختی فرد از زمان و جدا گانه از زمان واقعی سپری شده است.

این پژوهش در مجله Scientific Reports انتشار شده است.