به نقل از تارنمای سای تک دیلی، مهندسان حوزه فناوری‌نانو با منفعت گیری از رشته های دی ان ای به گفتن چسب از نانوذرات، شبه‌بلور ساختند. تشکیل شبه‌بلورها از نظر ساختاری زیاد پیچیده و دشوار است.

بر خلاف کریستال‌های معمولی که توسط یک ساختار تکراری تعریف خواهد شد، الگوهای حاضر در شبه‌بلورها تکرار نمی‌بشود. شبه‌بلورهای ساخته شده از اتم‌ها می‌توانند از خواص استثنایی برخوردار باشند برای مثال دارای خواص گرمایی و نوری متغیری بوده اما دارای خواص الکترونیکی غیرمعمول باشند.

چاد میرکین از محققان این پروژه در این عرصه گفت: وجود شبه‌بلورها سال ها یک معما بوده است و کشف آنها تبدیل دریافت جایزه نوبل شد. اکنون چندین نمونه شناخته شده از شبه‌بلورها وجود دارد، اما نتایج تحقیقات ما شکل‌گیری آنان را تحول داد و از همه مهم تر مشخص می کند که چطور می‌توانیم ماهیت قابل برنامه‌ریزی دی ان ای را برای طراحی و مونتاژ شبه بلورها به کار ببریم.

این گروه تحقیقاتی به علت منفعت گیری از دی ان ای به گفتن چسب برای مهندسی بلورهای کلوئیدی ساخته شده از نانوذرات شناخته شده است. محققان در این پروژه روی شکل‌های دو هرمی متمرکز شدند و از رشته های دی ان ای رمزگذاری شده منفعت گیری کردند، به طوری که رشته‌های مکمل می‌توانستند یکدیگر را اشکار کنند و با این کار امکان چیدمان ذرات روی هم و راه اندازی شبه بلور بوجود آمد.

پیش از این، گروه تحقیقاتی شارون گلوتزر ساختارهای دو هرمی را با تعداد گوناگون طرفین همانند‌سازی کردند. این گروه تحقیقاتی در این پروژه دریافتند که دکاهدرال‌، دوهرمی‌های پنج‌ضلعی ۱۰ طرفه، در شرایط خاص و با ابعاد نسبی مناسب، یک شبه کریستال را راه اندازی خواهند داد.

نتایج این تحقیق به سرپرستی محققان دانشگاه های نورث وسترن و میشیگان در آمریکا و مرکز تحقیقات مواد زیستی در سن سباستین اسپانیا در نشریه نیچر انتشار شده است.