الهه خادمی بازیگر فصل اول و فصل دوم سریال «مستوران» است که در این مجموعه نقش غزال را ایفا کرده است. او در رشته کارگردانی تئاتر تحصیل کرده و سپس از دانشگاه داخل کار حرفه‌ای شده است. خادمی ابتدا فعالیت خود را با تئاتر اغاز کرد و اولین وجود جدی‌اش در تلویزیون، سریال «آشپز باشی» محمدرضا هنرمند می بود. در ادامه در آثار کارگردانانی چون جلیل سامان، سیروس مقدم، تورج اصلانی و … وجود یافت. به بهانه پخش فصل دوم این مجموعه به او مباحثه با این بازیگر جوان پرداختیم.

خادمی در ابتدا به توضیح نقش خود در سریال «مستوران» پرداخت و در این باره به خبرنگار مهر او گفت: نقش غزال در فصل اول سریال «مستوران» به کلمه سینمایی از نمای لانگ شات نمایش داده می‌شد اما غزال فصل دوم را از نمای کلوزآپ و با جزییات زیاد تر و عمیق‌تری می‌بینیم. غزال در فصل یک نوجوانی ناپخته می بود که تصمیمات اضطراب می‌گرفت. بعد از پخش فصل اول، مخاطبان بازخوردهای خوبی به من دادند و نقش را دوست داشتند، در فصل دوم، بیست سال قبل و کاراکتر غزال پخته‌تر شده است، مقصد‌های بزرگتری دارد و رییس قبیله‌ای شده که برای نگه داری منافع آن حاضر است از خواسته‌های شخصی خودش بگذرد.

وی در ادامه به گفتن تفاوت‌هایی که بین فصل اول و دوم «مستوران» وجود دارد پرداخت و فرمود: فصل دوم به نسبت فصل قبل حال و هوای شیرین تری دارد چرا که در این فصل داستان های عاشقانه ای را جستوجو می‌کنیم و تم قصه لطیف‌تر و جوان پسندانه‌تر است. کاراکترهای مهم فصل دوم نیز به نسبت نقش‌های مهم فصل یک جوان‌تر می باشند.

افتادن از اسب و ماجرای لگد خوردن

خادمی با اشاره به تفاوت بازی در یک تاثییر تاریخی در روبه رو یک تاثییر رئالیستی فرمود: نقش‌آفرینی در یک تاثییر تاریخی قابل قیاس با بازی در تاثییر رئال نیست، در کار تاریخی از لوکیشن‌ها و گریم گرفته تا لباس و بقیه موارد چندین برابر سخت‌تر از کار رئال است که یقیناً این نوشته چالش جذابی برای بازیگر به حساب می‌آید. در بازیگری آثار تاریخی، بعضی اوقات سلامت بازیگر به مخاطره می افتد؛ برای مثالً در همین پروژه به‌علت لنزی که در چشم داشتم و لوکیشن‌هایی که در فضای باز و خاک‌آلود می بود، علتشد تا چشم من دچار مشکلاتی بشود و در هفته چندین بار به علت عفونت چشم به پزشک مراجعه کنم. در یک سکانس دیگر گروه تشکیل با ما فاصله داشت، اسبی که سوار بر آن بودم از اعتدال خارج شد و من از تپه به زمین افتادم، لباس‌هایم به اسب گیر کرده می بود و اسب برای این که خلاص بشود مدام به من لگد می‌زد، معتقدم معجزه شد که در این غلت زدن‌ها اتفاقی برایم رخ نداد.

او گفت: با همه این موارد نمی‌توان جذابیت‌های یک تاثییر تاریخی را نادیده گرفت. خود شخصیت غزال برای من دلنشین می بود و بازی در این نقش را یک خوش اقبالی می‌دانم. در مجموعه‌های تاریخی بازیگر وسوسه می‌بشود علیرغم وجود همه مسایل و سختی‌ها باز هم در این آثار وجود داشته باشد و نقش‌آفرینی کند.

بازیگر نقش غزال سریال «مستوران» اظهار کرد: همکاری با سیدعلی هاشمی کارگردان این مجموعه زیاد توانایی جذابی می بود، او زیاد دقیق است و به طور اشکار می‌دانست که می‌خواهد چه کند، این نوشته علتمی‌شد تا همه گروه تکلیف خود را بدانند، دکوپاژها از قبل آماده می بود و از این بابت وقتی سر صحنه تلف نمی‌شد. تعامل خوب او با بازیگران علتمی‌شد تا بتوانیم نظرات و پیشنهادهایی را که در ذهنم داریم ارایه دهیم که این نوشته به پخته‌تر شدن کاراکترها پشتیبانی می‌کرد.

۵ سال دچار پروژه «۸۷ متر» کیانوش عیاری بودم

خادمی در جواب به این سوال که پیش از سریال «مستوران» دچار کدام پروژه بوده است، او گفت: نزدیک به ۵ سال دچار پروژه «۸۷ متر» کیانوش عیاری بودم که سرنوشتش تا این مدت اشکار نیست، تشکیل آن از سال ۹۵ اغاز شد و نزدیک به دو سه سالی است که حالت پخش این سریال بلاتکلیف باقی مانده است، امیدوارم سریعتر مشکلات پیش روی آن حل بشود و به پخش برسد. همکاری تلویزیون با پروژه‌های تولیدی مساله زیاد مهمی است که علتراغب‌تر شدن بازیگران برای وجود در آثار تلویزیونی خواهد شد.

وی با گفتن این مسئله که خود نقش برای بازیگر از همه چیز مهمتر است، نقل کرد: یکی از با اهمیت ترین دلایلی که من در سریال «مستوران» وجود یافتم علاوه بر عوامل زیاد خوب و حرفه‌ای که این تاثییر داشت، خود نقش غزال می بود.

خادمی در ادامه گفت: به نظرم تلویزیون باید به فیلمنامه‌نویسان و کارگردان‌های قوی و با سابقه و همینطور کارگردانان جوان و با انگیزه بهای بیشتری بدهد و این مجال را برای آن‌ها فراهم کند تا به تلویزیون همراه شوند و کار کنند؛ تشکیل کارهای خوش ساخت قطعاً مورد استقبال مخاطب هم قرار خواهد گرفت.

این بازیگر با اشاره به این نوشته که مخاطب فکر می‌کند آثاری که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌بشود از نظر بازی، کارگردانی و فیلمنامه کار نیرومندتر و بهتری است، او گفت: به‌خاطر دارم که در زمان پخش سریال «آشپزباشی» خیابان‌ها خلوت می‌شد و همه پای تلویزیون بودند. با سامان دادن شرایط و تبلیغات و بستر سازی توسط مدیران حال حاضر تلویزیون می‌توان پیروزی‌های قبل را تکرار کرد.

خادمی در آخر فرمود: باید از محمد حنیف نویسنده «مستوران» و عطا پناهی تهیه‌کننده این مجموعه سپاس کنم که سپس از سال‌ها روی متون کهن ایرانی کار کردند، این نوشته هم جسارت می‌خواست و هم به عزم جدی احتیاج داشت چون موافقان و مخالفان خاص خود را داشت. ما تاثییر تاریخی ایرانی به ندرت داشتیم از این رو خوشحال هستم که زمان تشکیل این مجموعه تاریخی فراهم شد.