تحقیقات تازه مشخص می کند که انگار قطرات اشک‌ زنان نقش یک حافظ صلح شیمیایی بین مردان و زنان را ایفا می‌کنند و در برگیرنده فرمول اسرارآمیزی برای افت مقدار پرخاشگری در مردان است.

بر پایه یافته‌های تازه، اشک‌های زنانه علتکاهش پرخاشگری در مردانی می‌بشود که در فاصله نزدیکی از آن‌ها قرار دارند و به نحوی بویی از این قطرات اشک به مشام آن‌ها می‌رسد. محققان گمان می‌زنند که اشک مردان هم به گمان زیادً تاثییر شبیهی داشته باشند، اما این نوشته تا این مدت باید مورد آزمایش دقیق علمی قرار گیرد.

شانی آگرون نویسنده مهم این مقاله می‌گوید که این یافته تازه مشخص می کند که علت مهم اشک‌های عاطفی زنان این است که «یک سیگنال شیمیایی از خود ارسال کنند که پرخاشگری را در اطرافیان افت ‌دهد.»

شانی آگرون که این مطالعه را برای مدرک اخذ دکترای خود در رشته نوروبیولوژی از مؤسسه علوم وایزمن در اسرائیل انجام داده است افزود که «ما معتقدیم که این سازوکار در تعداد بسیاری از پستانداران مشترک باشد.»

آیا ریختن اشک‌های عاطفی فقط برای انسان‌ها است؟

نوآم سوبیل، استاد مشاور خانم آگرون می‌گوید که زمان‌ها فکر بر این می بود که عمل تشکیل اشک فقط یک حرکت منحصر به فرد انسانی است، اما این فکر ناقص است.

به گفتن مثال، سگ ها بعد از یک دوره جدایی، هنگامی که مجدد صاحبان خود را می‌بینند، اشک می ریزند. 

یا این که اشک موش‌ها حاوی برخی نشانه‌های مولکولی است بطوریکه جنس نر را تشویق می‌کنند تا از هجوم دست بردارد و در عوض با ماده جفت‌گیری کند.

موش‌های کور از این هم فراتر می‌روال و خود را با اشک‌ می‌پوشانند تا از نظر شیمیایی پرخاشگری را از اعضای غالب گروه خود دور کنند.

انسان همانند پستانداران دیگر با بوی بدن خود برخی اطلاعات دیگر را نیز منتقل می‌کند. اما اشکار نبوده است که اشک هم تاثییر بویایی بر حرکت انسان دارد یا نه چرا که انسان‌ها نمی توانند بوی اشک را حس کنند. 

علاوه بر این، در حالی که زیاد تر پستانداران دارای اندام بویایی دوم می باشند که مسئول تشخیص فرومون‌ها است، در انسان فکر می‌‌بشود که این اندام تکامل نیافته‌اند.

محققان اشک افراد را چطور جمع کردند؟

اولین شواهد مبنی بر این که اشک می‌تواند بر حرکت انسان تأثیر شیمیایی بگذارد در سال ۲۰۱۱ ظاهر شد. در آن زمان سوبیل و همکارانش مطالعه‌ای را در مجله Science انتشار کردند که نشان می‌داد اشک‌های زنان علتکاهش سطح تستوسترون و برانگیختگی جنسی در مردان می‌بشود. 

این مطالعه سوالات بیشتری تشکیل کرد. برای پیگیری دقیق‌تر این ابهامات سال‌ها تلاش انجام شد، چه بسا که یکی از علل این طویل شدن تحقیق به سختی در جمع‌آوری اشک از اهداکنندگان ربط داشت. 

سوبیل می‌گوید که محققان برای منفعت گیری از هر شرکت‌کننده به حداقل یک میلی‌لیتر اشک نیاز داشتند که «اشک بسیاری» به حساب می‌آید. 

آگرون در این رابطه گفت که منفعت گیری از پیاز یا مواد محرک دیگر برای ناچار کردن چشمان به ریختن اشک به کار آن‌ها نمی‌آمد، چراکه این اشک‌ها با اشک‌های عاطفی کاملا متفاوت می باشند.

برای جمع آوری اشک‌های مورد نظر، این گروه با داوطلبانی که زیاد راحت زیر گریه می‌زنند تماس گرفت. در این فراخوان فقط چند مرد حاضر شدند اشک خود را بدهند که یقیناً هیچ کدام نتوانستند اشک کافی برای واجد شرایط شدن را تشکیل کنند. از نزدیک به ۱۰۰ زنی که داوطلب شدند نیز تنها ۶ نفر توانستند مقادیر کافی اشک را جمع آوری کنند.

آگرون می‌گوید شرکت‌کنندگان می‌توانستند از هر وسیله‌ای که می‌خواستند برای تشکیل اشک منفعت گیری کنند – از گوش دادن به موسیقی غمگین تا خواندن یک نامه غمگین – اما اکثر آنها به سراغ « فیلم‌های غمگین» رفتند.

محققان علاوه بر اشک، قطره‌های محلول نمک را نیز از صورت زنان جمع‌ کردند تا برای از آن‌ها برای آزمایش‌های کنترلی منفعت گیری کنند.

این تحقیق مشخص می کند که استشمام اشک زنان در قیاس با بوییدن قطرات پوست صورت آن‌ها، به طور قابل توجهی فعالیت‌های مغزی مرتبط با حرکت پرخاشگرانه مردان را افت می‌دهد.

خشم مردان را چطور اندازه گرفتند؟

این عمل مثالای از مکانیسمی است که دانشمندان آن را «علامت‌دهی شیمیایی» می‌نامند.

برای بازدید این گمان که آیا انسان‌ها نیز به این مواد شیمیایی بی‌بو عکس العمل نشان خواهند داد، این محققان گروهی از مردان را برای شرکت در یک سری بازی دو نفره گرد هم آوردند.

دانشمندان این بازی‌ها را به طوری طراحی کردند که نوعی حرکت تهاجمی را در بین هر یک از رقیب‌ها تشکیل می‌کرد و مردان شرکت‌کننده را به این باور می‌رساند که حریف آن‌ها در بازی تقلب کرده است. با این حال، محققان به هر مرد زمان انتقام از حریف خود را فراهم می‌کردند.

در حالی که همه این اتفاقات در حال رخ دادن می بود، این محققان از مردان شرکت‌کننده خواستند تا مثالای از اشک یک زن یا قطرات صورت را که یقیناً هر دو بی‌بو می باشند را استشمام کنند.

نتایج نشان داد که در مردانی که اشک‌های عاطفی زنان را استشمام کردند، ناظر افت ۴۰ درصد پرخاشگری و افت تمایل آن‌ها برای انتقام‌گیری بودند.

در طول اسکن‌های ام‌آر‌آی، این گروه تحقیقاتی با فعالیت کمتری در «قشر پیش‌پیشانی» و «قشر جزیره‌ای» مغز مردانی که اشک‌های زنان را بو کرده بودند روبه رو شدند. هر دوی این مناطق مغز با حرکت پرخاشگرانه در انسان ربط دارند.

محققان در یک بیانیه رسانه‌ای اظهار کردند که «درست همانند موش‌ها، اشک‌های انسان نیز حاوی یک سیگنال شیمیایی است که مانع از پرخاشگری مردانه می‌بشود. این نوشته در تضاد با این فکر است که اشک‌های برخاسته از احساسات و عواطف منحصرا انسانی می باشند.»

این تحقیق را می‌توان در مجله PLOS Biology مشاهده کرد.