به نقل از اس‌ای، تجزیه و تحلیل تازه بیشتر از ۲۷۰۰ بیمار مشخص می کند که تمیز نگه داشتن دندان‌ها می‌تواند افراد بستری در بیمارستان را از ابتلا به ذات‌الریه در امان نگه دارد و موارد کمتری از عفونت رایج ریه با مسواک زدن روزانه مرتبط است.

سلینا ارنزلر و مایکل کلمپاس، دو اپیدمیولوژیست متخصص در بیماری‌های عفونی در بیمارستان زنان و بریگهام در بوستون، داده‌های ۱۵ کارآزمایی بالینی را جمع‌آوری کردند که در آن افراد چندین بار در روز دندان‌های خود را مسواک می‌زدند یا دهان خود را با دهان‌شویه‌های ضدعفونی‌کننده می‌شستند.

در حالی که منفعت مراعات بهداشت دهان و دندان کاملاً آشکار به نظر می‌رسد، تمیز کردن دندان‌ها این چنین می‌تواند مانع از نفوذ باکتری‌ها یا دیگر عوامل بیماری‌زا به گلو و ابتلا به عفونت‌های ریوی همانند ذات‌الریه بشود. یقیناً شواهد این کار تا بحال به اختصاصی برای بیماران بستری در بیمارستان که نمی توانند بدون پشتیبانی فردی مسواک بزنند، مقداری متناقض بوده است.

سلینا ارنزلر و مایکل کلمپاس با تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به ۲۷۸۶ بیمار دچار در ۱۵ کارآزمایی بالینی دریافتند که مقدار ابتلا به ذات‌الریه در بیمارستان در بین بیمارانی که به ‌طور اتفاقی به مسواک زدن روزانه یا زیاد تر پرداخته‌اند، کمتر است.

ذات‌الریه اکتسابی بیمارستانی یک عفونت ریه شایع و کشنده است که می‌تواند بیمارانی را که از قبل بیمار می باشند، با شدت بیشتری بیمار کند. از مطالعات انجام شده در سراسر جهان، مقدار ابراز آن از یک در ۵۰ تا یک در ۲۰۰ بستری در بیمارستان متغیر است.

بیماران بدحالی که در بیمارستان بستری خواهد شد امکان پذیر به شکل اختصاصی در برابر عفونت صدمه‌پذیر باشند و سپس خود را در محیطی ببینند که مملو از میکروب‌های مقاوم به دارو است. به طور کلی، بین پنج تا ۱۰ درصد از بیماران بستری در بیمارستان در طول اقامت خود به نوعی عفونت مبتلا خواهد شد.

بیمارستان‌ها همه تلاش خود را می‌کنند تا از انتشار کردن عوامل بیماری‌زا جلوگیری کنند. اما این پژوهش مشخص می کند که منفعت گیری از مسواک زدن در مراقبت از بیماران و تشویق دیگر بیماران به انجام همین کار می‌تواند راهی کم هزینه برای بهبود سلامت دهان و دندان و افت موارد ذات‌الریه باشد.

در حالی که مراقبت از دهان زیاد تر به شکل ضد عفونی کننده برای بیماران اراعه می‌بشود، میکروفلورا – باکتری‌های جمعی و دیگر میکروارگانیسم‌های حاضر در یک میزبان – امکان پذیر به علت توانمندیشان برای نهان شدن در زیست‌رشته‌ها باقی بمانند.

کلمپاس می‌گوید: در دنیای پزشکی پیشگیرانه بیمارستانی به ندرت می‌توان این چنین چیزی را یافت که هم موثر و هم ارزان باشد. مطالعه ما مشخص می کند به جای یک دستگاه یا داروی تازه، چیزی به سادگی مسواک زدن دندان‌ها می‌تواند تفاوت بزرگی تشکیل کند.

مسواک زدن به طور قابل توجهی مقدار ذات الریه را در بین بیمارانی که از سیستم‌های حمایتتنفس منفعت گیری می‌کردند، افت داد که اتفاقاً اکثر موارد در مطالعات مورد تجزیه و تحلیل را راه اندازی می‌دادند. این افت معادل یک مورد ابتلا به ذات‌الریه به ازای هر ۱۲ بیمار می بود که دندان‌هایشان را مسواک زده بودند.

این چنین برای بیماران بستری در قسمت مراقبت‌های اختصاصی، مسواک زدن روزانه با زمان بستری مختصر‌تر و منفعت گیری‌ی کمتر از سیستم‌های پشتیبانی تنفسی همراه می بود.

گفتنی است که سه بار یا زیاد تر مسواک زدن در روز مزایای مقداری نسبت به دو بار مسواک زدن در روز داشت.

کلمپاس می‌گوید: یافته‌های مطالعه ما بر اهمیت اجرای یک رویه بهداشت دهان و دندان که شامل مسواک زدن برای بیماران بستری در بیمارستان است، به اختصاصی آنهایی که از سیستم پشتیبانی تنفسی منفعت گیری می‌کنند و امکان پذیر به پشتیبانی کادر درمان نیاز داشته باشند، پافشاری می‌کند.

روپاک داتا، اپیدمیولوژیست بیمارستانی در دانشکده پزشکی ییل که در این پژوهش شرکت نداشته است، می‌گوید این تجزیه و تحلیل، داده‌های قانع‌کننده‌ای را اراعه می‌کند که این فکر را تحکیم می‌کند که مسواک زدن روتین جزئی الزامی از مراقبت‌های استاندارد در بیماران منفعت گیری کننده از تنفس مکانیکی است.

با این حال، هیچ تاثییر قابل توجهی در بین بیماران بستری که از تنفس مکانیکی منفعت گیری نمی‌کردند، مشاهده نشد. به حرف های پژوهشگران، این می‌تواند به این علت باشد که از ۱۵ مطالعه انجام شده در این تجزیه و تحلیل فقط دو مورد شامل بیمارانی می بود که از تنفس مکانیکی منفعت گیری نمی‌کردند، به این علت مزایای مسواک زدن در افت ذات الریه در آن گروه نامشخص است.

این موارد ذات الریه اکتسابی بیمارستانی در بیمارانی که از تنفس مصنوعی منفعت گیری نمی‌کردند به همان اندازه مهم است که باید از آنها پیشگیری کرد. مطابق یک مطالعه بزرگ در ۲۸۴ بیمارستان ایالات متحده که در اغاز سال جاری انتشار شد، این موارد در یک مورد از هر ۲۰۰ بستری رخ می‌دهد و بین این بیماران، یک نفر از هر پنج نفر در بیمارستان فوت می‌کند.

این مطالعه در مجله JAMA Internal Medicine انتشار شده است.