کشف تازه دانشمندان از مومیایی‌های مرموز بابون‌های متعلق به ۲۸۰۰ سال پیش در مصر
[ad_1]
باقی مانده ۳۶ بابون مومیایی‌شده که توسط محققان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، برای اولین بار در اغاز دهه ۱۹۰۰ میلادی در گورستان «وادی القرود»، یا به کلمه «دره میمون‌ها»، در جنوب غربی دره پادشاهان مصر کشف شده‌اند.
استخوان‌ها نشان‌دهنده ده‌ها بابون نوزاد تا بزرگسال از دو گونه بودند: یکی بابون مقدس و فرد دیگر بابون زیتونی که بنابر حرف های دانشمندان گونه‌های بومی مصر محسوب نمی‌شده و از دو منطقه دیگر داخل این سرزمین شده بودند.
ویم ون نیر، پروفسور افتخاری موسسه علوم طبیعی بلژیک در بروکسل، در این باره می‌گوید: «بابون زیتونی از نواحی جنوبی (سودان جاری) و بابون مقدس از مناطق کوهستانی مجاور دریای سرخ، در سودان، اریتره، سومالی و اتیوپی آمده‌اند. هرچند منشا دقیق تا این مدت باید با جزئیات بیشتری مستند بشود.»
او گفت: «از بین همه حیواناتی که مصریان باستان به آنها احترام می گذاشتند، بابون‌ها تنها حیواناتی بودند که بومی مصر به حساب نمی‌آمدند.»
فکر می‌بشود بابون‌ها در آئین‌های مصر باستان نقش داشته‌اند. این در حالی است که پرورش و مراقبت از حیوانات وحشی بزرگ، به اختصاصی گونه‌های غیر بومی، چالش‌برانگیز بوده است. در همین رابطه محققان کشف کردند که بابون‌ها قبل از مرگشان از نور خورشید محروم بوده و به علت تغذیه نامناسب، دچار بیماری‌های استخوانی شده بودند.
به حرف های آنان، معاینه باقی مانده اسکلتی نشانه‌هایی از بیماری «راشیتیسم» را در این حیوانات نشان داده است. بابون‌ها به علت محرومیت از آفتاب و بیماری متابولیک دچار تحول شکل دست‌ها و پاها و صورت، دندان‌های رشدنیافته، آرتروز و دیگر صدمه‌ها شده بودند.
نویسندگان مطالعه نوشته‌اند که این صدمه‌ها در استخوان‌های دیگر بابون‌های کشف‌شده دو مکان باستانی سقاره و تونه الجبل که مربوط به همان دوره است دیده می‌بشود.
دکتر سلیمه اکرام، استاد مصرشناسی در دانشگاه آمریکایی قاهره، در این باره می‌گوید: «مطالعه انجام‌شده این حقیقت را ثابت می‌کند که انواع گوناگون بابون‌ها به مصر آورده شده و در آنجا پرورش داده می‌شدند. این دلنشین دقت است که فکر کنیم مصریان باستان تلاش کردند برنامه‌ای برای پرورش بابون‌ها تشکیل کنند تا هم احترام و تقدس آنها نگه داری بشود و هم در مراسم مذهبی مورد منفعت گیری قرار گیرند.»
استخوان بابون‌های مورد مطالعه قرارگرفته در زمره ۴۶۳ باقی مانده نخستی‌های مومیایی‌شده می باشند که در سال‌های ۱۹۰۵ و ۱۹۰۶ میلادی توسط باستان‌شناسان موزه تاریخ طبیعی لیون در فرانسه (موزه کنفلوانس جاری) جمع‌آوری شده بودند.
پیشتر فکر می‌شد قدمت آنها به قرن اول و دوم میلادی بازگردد، اما وقتی که نویسندگان مطالعه کلاژن استخوان و الیاف یک پارچه را که دور یک مومیایی سالم بابون پیچیده شده می بود مورد بازدید قرار دادند، فهمید شدند که این حیوانات به گمان زیادً بین سال‌های ۸۰۳ تا ۵۲۰ قبل از میلاد دفن شده‌اند.
این چنین در مقبره‌ها تکه‌هایی از پوست خشک‌شده با دسته‌های بلند مو وجود داشت که نشان می‌داد حیوانات به‌گفتن مومیایی در آنجا قرار گرفته‌اند.
با دقت به این که بابون‌ها صخره‌نوردهای خوبی می باشند، دانشمندان گمان می‌زنند آنها به گمان زیادً در ساختمان‌ها یا محوطه‌هایی با دیوارهای بلند نگهداری می‌شده‌اند تا از فرارشان جلوگیری بشود. درنتیجه به علت افتنور خورشید، آنها دچار اختلالات متابولیکی شدند که عمدتاً علتابراز بیماری راشیتیسم در آنها شده است.
دکتر اکرام می‌گوید: «متاسفانه مصری‌ها از نحوه مراقبت و تغذیه بابون‌ها خبر کافی نداشتند. هرچند آنان تلاش می‌کرده‌اند به این حیوانات احترام بگذارند و از آنها مراقبت کنند، اما در واقع شرایطی را تشکیل کردند که برای سلامتی و رفاه حیوانات زیان اور بوده است.»
همزمان پژوهشگران می‌گویند هیچ نشانه‌ای از شکستگی استخوان وجود ندارد که نشان دهد با حیوانات از نظر فیزیکی بد رفتاری شده است.
نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «PLOS One» انتشار شده است.
[ad_2]
منبع