پدر و مادرها می توانند به فرزند خود در رسیدن به همه ی این بلوغ ها و آماده شدن برای دوران بزرگسالی پشتیبانی کنند.

۱- به فرزندتان پشتیبانی کنید خودکفا بشود

بهتر است همه ی کارها را برای فرزندتان انجام ندهید. او باید یاد بگیرد که خودش لباس هایش را بپوشد، بند کفش هایش را ببندد و کیف مدرسه اش را آماده کند. مسلماً شما می توانید این کارها را سریع تر و با توانایی بیشتری انجام دهید، اما باید صبور باشید و چشم به راه شوید تا فرزندتان خودش حلش کند. فراموش نکنید که امکان پذیر همیشه برای پشتیبانی کردن در دسترس نباشید و فرزندتان باید یاد بگیرد که می تواند به خودش اتکا کند.

۲- به فرزندتان زمان انتخاب دهید

به فرزندتان اجازه ی انتخاب کردن دهید. شما نباید در رابطه لباس، اسباب بازی یا سرگرمی هایش، یا این که چه چیزی را دوست داشته باشد و چه چیزی را نه، تصمیم بگیرید. می توانید با پیشنهاد کردن کمکش کنید و در رابطه انتخاب هایش با او سخن بزنید. اما نباید فکر کنید که از فرزندتان بهتر می دانید که او چه می خواهد. او خودش می داند که چه می خواهد و شما فقطً باید به او زمان به دست آوردن خواسته اش را بدهید.

۳- به فرزندتان اجازه دهید تنها به مدرسه رود

لزومی ندارد همه جا پیش فرزندتان باشید. هنگامی بزرگ تر شد، (درصورت امکان و مهیا بودن شرایط آن) می تواند خودش به تنهایی به مدرسه برود یا سوار سرویس مدرسه بشود. درست است که اگر خودتان او را به مدرسه ببرید، خیال تان راحت تر خواهد می بود و می توانید یقین شوید که قطعاً به مدرسه رسیده است. اما کودکان از سنی به سپس دیگر قواعد مراعات احتیاط بلدند و می دانند که در خیابان باید چطور حرکت کنند. به علاوه، اگر فرزندتان دوستانی دارد، اجازه دهید باهم به مدرسه بروند  و و در راه با یکدیگر درمورد ی تکالیف مدرسه و اسباب بازی های جدیدشان سخن بگویید کنند.

۴- به فرزندتان خودکنترلی یاد دهید

بچه ها زیاد احساساتی می باشند. آن ها می توانند دیوانه وار خوشحال باشند یا با چنان صدای بلندی گریه کنند که صدایش تا خیابان برسد. نشاط که چیز زیاد خوبی است، اما اگر فرزندتان با کوچک ترین مخالفتی اغاز به جیغ و داد کردن می کند، باید به او نشان دهید که چطور احساساتش را کنترل کند. فرزندتان باید حرکت معقولی نسبت به اتفاقات داشته باشد. و اگر هر بار که سر و صدا به راه انداخت، به میلش حرکت کنید، عادت می کند که همه چیز را با همین روش به دست آورد.

۵- به فرزندتان یاد دهید منضبط باشد

فرزندتان باید یاد بگیرد که منضبط باشد و کارهای واجب را انجام دهد، حتی اگر ربط به بازی و تفریح نداشته باشند. مسواک زدن پیش از خواب، جمع کردن اسباب بازی های خود و انجام تکالیف مدرسه، همه انها از اجزای جدایی ناپذیر یک روتین روزانه می باشند. بدون این که کارهای فرزندتان را کنترل کنید، به او یاد دهید که خودش تکالیف مدرسه اش را انجام دهید و فقطً به او یادآوری کنید که دندان هایش را مسواک بزند.

۶- اجازه دهید فرزندتان خودش جواب دهد

زیاد مهم است که به فرزند خود این زمان را دهید که از جانب خودش سخن بگویید کند. این کار هم برای توانایی های ذهنی او اهمیت دارد و هم توانایی های ارتباطی اش. فرزند شما نباید از این که فردی چیزی از او بپرسد بترسد. او باید یاد بگیرد که چطور به سؤالات جواب دهد. در غیر اینصورت، امکان پذیر خجالتی بشود و خودش را از دیگران دور کند.

۷- درمورد ی علت و معلول برای فرزندتان توضیح دهید

درمورد ی کارهایتان برای فرزندتان توضیح دهید. اگر سرزنشش کردید، حتماً به او بگویید که دلیلش چه بوده و مرتکب چعه اشتباهی شده است. زیاد مهم است که فرزندتان به اشتباهات خود پی ببرد و نتیجه گیری های خودش را داشته باشد. او باید فهمیدن کند که کارهایش می تواند نتایج بخصوصی داشته باشد. تلاش کنید زمان توضیح این که چرا بهتر است آن طور حرکت نکنند، اسایش خود را نگه داری کنید.

۸- به فرزندتان اجازه ی نادرست کردن دهید

در دعوا کردن فرزندان زیاده روی نکنید. حتماً به او درمورد ی چیزهایی که می تواند برایش خطرناک باشد، توضیح دهید. اما در رابطه باقی کارها می توانید به او آزادی عمل دهید. این کار به فرزندتان این امکان را می دهد که از اشتباهات خود درس بگیرد و خودش توانایی کسب کند، امری که برای آینده اش سودمند است. برای داشته باشید که اشتباهات، شکت ها و نومید شدن ها همه انها جزئی از زندگی می باشند.

۹- به فرزندتان پشتیبانی کنید که نظر ی خودش را داشته باشد

پرورش توانایی تفکر و داشتن نگاه نقادانه به هر موقعیتی و رسیدن به یک نظر ی شخصی بر پایه فهمیدن و احساسات خود اهمیت بسیاری دارد. به علاوه، باید به فرزندتان اجازه ی ابراز نظر دهید. این کار به او پشتیبانی می کند تسلیم تمسخرهای همسن و سالانش نشود و فقطً برای ثابت کردن خود به دیگران دست به کارهای شگفت یا نامناسب نزند. فرزند شما در آینده تبدیل به شخصی خواهد شد که می تواند بر سر موضع خود بماند و تحت تأثیر دیگران قرار نگیرد.

۱۰- با فرزندتان دائماً طوری حرکت نکنید که انگار یک بچه ی کوچک است

هنگامی فرزندتان ۳ ساله شد، می توانید کم کم او را به انجام برخی کارها عادت دهید. برای مثالً می تواند اسباب بازی هایش را جمع کند. همزمان با بالا رفتن سن فرزندتان، فهرست ماموریت های خانگی اش را هم زیاد تر کنید. این کار به رشد فرزندتان و نهادینه شدن تلاش و تلاش و انضباط در او پشتیبانی می کند. این چنین این کار به او یاد می دهد که به دیگران پشتیبانی کند و برای زحمات آن ها احترام قائل باشد.