این دو محقق ۹ سناریوی گوناگون را در رابطه وجود تمدن‌های هوشمند فرازمینی مطرح کردند که طیفِ نادر تا رایج بودن وجود آنها را پوشش می‌داد. 

در قالب، بدبینانه‌ترین سناریوی آنها در رابطه وجود تمدن‌های هوشمند فرازمینی، تخمین زده شده که گمان دارد تنها ۱۱۰ تمدن در سراسر کهکشان راه شیری وجود داشته باشد. بر پایه این سناریو، گمان این که تمدنی از تمدن دیگر پیامی دریافت کند، الزام این است که این تمدن‌ها تا پیش از دریافت مطلب حداقل ۴۰۰ هزار سال عمر داشته و موجودیت خود را نگه داری کرده باشند. 

یقیناً در خوشبینانه‌ترین سناریوی آنها که گمان داده نزدیک به ۴۳ هزار تمدن هوشمند فرازمینی در کهکشان راه‌ شیری وجود داشته باشد، حداقل ۲ هزار سال طول می‌کشد که یک تمدن نخستین مطلب خود را از تمدنی دیگر دریافت کند. 

بر پایه سناریوهای بازدید شده در این مقاله، این فرضیه نقل شده است که احتمالا علت عدم دریافت مطلبِ تمدن‌های بیگانه فرازمینی توسط انسان‌ها این باشد که عمر تمدن بشری تا این مدت به اندازه ملزوم طویل نشده است. 

این چنین، این گمان هم نقل شده که در صورت رخداد پیش‌بینی‌های آخر‌الزمانی در رابطه نابودی تمدن بشری به علت انفجار اتمی، برخورد شهاب‌سنگ یا تغییرات آب و هوایی، انسان‌ها هیچ زمان موفق به دریافت مطلب تمدن‌های فرازمینی نشوند. 

نویسندگان این مقاله اصرار کرده‌اند: «این که چه تعدادی از سیارات قابلیت میزبانی از تمدنی هوشمند را دارند، این که روال‌های تکامل آنها برای بدل شدن به سکونتگاه تمدن هوشمند چطور است و رسیدن آنها به توانایی ارسال مطلب به فضا نیازمند طی چه فرایندی است، کاملا نامشخص و غیرقابل پیش‌بینی است.»

یقیناً در این بین یک عدم قطعیت بزرگ هم در قالب فرضیه «جنگل‌‌های تاریک» نقل شده است که نباید از نظر دور داشت و آن این که احتمالا تمدن‌های هوشمند معدودی وجود داشته باشد ولی هیچ علاقه‌ای به برقراری تماس با ما نداشته باشند.