سردار با دو گلی که داخل دروازه رقیب آسیای شرقی کرد، شمار گل‌های زده‌اش در تیم ملی را به عدد ۴۹ رساند. این بدان معنی است که او با زدن یک گل دیگر به کریم می‌رسد و با زدن دوتای دیگر، از باقری در رنکینگ برترین گلزنان تاریخ تیم ملی فوتبال ایران عبور می‌کند. همین گزاره نخست برای این که کریم باقری، چهره‌ای اختصاصی در فوتبال ایران باشد کافی است. او بعد از علی دایی که با زدن ۱۰۹ گل، انگار در فوتبال ایران دست‌نیافتنی است، دومین گلزن برتر تیم ملی ایران محسوب می‌بشود. احتمالا اسم کریم باقری و توانایی و جذابیتش در فوتبال ایران به قدر کافی با این آمار تاریخی هم‌خوانی داشته باشد، ولی حقیقت این است کاری که کریم باقری در فوتبال ایران کرده به قدری منحصر به فرد است که دور از انتظار است قابل تکرار باشد. برای ورود جزئی‌تر به همین مبحث بهتر است ابتدا از همین سردار آزمون اغاز کرد. این مهاجم ترکمنِ تیم ملی که این روزها عزمش را برای شکستن رکوردهای فرد دیگر در فوتبال ایران جزم کرده، به‌گفتن یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال ملی خودش را نقل کرده است. سردار به‌واسطه توانایی‌ای که از سال‌ها وجود در فوتبالِ درجه دو اروپا و این روزها در سطح اول اروپا پیدا کرده، تبدیل به مهره‌ای بی‌بدیل در ترکیب تیم ملی ایران شده است. او با پوست‌اندازی نیمکت و جدایی کارلوس کی‌روشِ محافظه‌کار با آن حجم از اندیشه‌های تدافعی، رها شده و اکنون هر بازی که در ترکیب تیم ملی قرار می‌گیرد، شانس گلزنی دارد. این چنین شده که این مهاجم باتجربه، رفته‌رفته به رتبه دومین گلزن برتر تاریخ فوتبال ایران در عرصه ملی نزدیک شده و به‌زودی آن را به دست خواهد آورد. کار سردار با همین سختی‌هایی که در مسیر توانایی کرده، درخور دقت است ولی قطعا به خاص‌بودن کار کریم باقری نیست. کریم در شرایطی آمار گل‌های ملی‌اش به عدد ۵۰ رسید که برخلاف سردار آزمون اصلا مهاجم نبوده است؛ از آن شگفت‌تر این که هافبک سال‌های دور فوتبال ایران در تدافعی‌ترین چیدمان بین هافبک‌ها قرار داشته و دهه‌ها به گفتن هافبک دفاعی برابر رقیب ها قرار گرفته است. پافشاری روی این گزاره یکی از ویژگی‌های خاص کریم باقری است؛ او در شرایطی ۵۰ گل زده در تیم ملی دارد که سال‌ها در پست هافبک دفاعی بازی کرده است. یقیناً که این مورد همیشگی نبوده چراکه بر حسب سلیقه سرمربیان، باقری سابقه وجود در ترکیب تیم ملی به‌گفتن دفاع کننده میانی را هم دارد. اکنون همین موارد اشکار می‌کند که او در قیاس با مهاجمان که زیاد تر به دروازه رقیب ها نزدیک بوده و موقعیت و شانس گلزنی بیشتری داشته‌اند، چه مقدار بازیکن متغیری بوده است.

دیگر مسئله‌ای که کار کریم باقری را در فوتبال ایران خاص و غیرقابل تکرار می‌کند، زمان‌ وقتی است که او پیراهن تیم ملی را به تن کرده است. کریم نزدیک به ۴۵ گل ملی‌اش را فقط در عرض پنج سال داخل دروازه حریفان کرد و از همه شگفت‌تر آنکه در سن زیاد جوانی و ۲۷سالگی از تیم ملی فوتبال ایران خداحافظی کرد. او سال‌ها روی خداحافظی از تیم ملی ایران پافشاری داشت تا این که به دعوت دوست همیشگی‌اش، یعنی علی دایی، مجدد به تیم ملی برگشت و چند دیدار و یقیناً چند گل ملی دیگر به کارنامه‌اش اضافه کرد. بدیهی است با دقت به توانایی خاص و نابی که باقری در تیم ملی داشت، اگر او این بازه رفت و برگشت به تیم را خالی نمی‌گذاشت، احتمالا آمارش از چیزی که الان دست‌به‌دست می‌بشود، شگفت انگیز‌تر هم می‌شد.

اکنون که سردار به کریم باقری نزدیک شده و به گمان زیاد مهدی طارمی هم به‌زودی از او عبور کند، اسم این هافبک خلاقِ اسبق تیم ملی مجدد نقل شده و کار بزرگش بازتاب داده می‌بشود. مسئله شگفت این که او در حالی مجدد به تیتر تعداد بسیاری از رسانه‌ها تبدیل شده که درست همانند به دوست قدیمی‌اش، علی دایی، اسیر بی‌مهری‌های مکرر و خانه‌نشین شده است. کریم باقری تا سال پیش به‌گفتن یکی از دستیاران اثرگذار تیم پرسپولیس ایفای نقش می‌کرد و تأثیر بسزایی در پیروزی‌های پی‌درپی این تیم داشت. او کار او را آن‌قدر بلد می بود که در بازه‌ای با نگه داری سمت به تیم ملی هم فراخوانده شد تا کنار دراگان اسکوچیچ قرار بگیرد. فصل تازه برای او ولی در حالی از سر گرفته شد که همه چیز شوکه‌کننده می بود. قرارداد او با پرسپولیس تمدید نشد تا سخن و حدیث‌های زیاد درمورد این چهره خاص فوتبال ایران نقل محافل بشود. ابتدا گفتن شد که کریم باقری خواست مالی بسیاری از پرسپولیس داشته و بعدها گفتن شد که او به مسئولان باشگاه خبر داده نیاز به استراحت دارد و یک سالی می‌خواهد دور از این فضای فوتبال باشد. با‌این‌حال، مطابق با انتظار، مطرح این چنین موضوعاتی زیاد سریع توسط خود کریم باقری تکذیب شد. او از این او گفت که هیچ شرط و شروطی برای ادامه کار در پرسپولیس نداشته ولی مسئولان باشگاه قید همکاری مجدد با او را زده‌اند. از آنجا می بود که شایعه ها مهم تبدیل به حقیقت شد؛ این که کریم باقری هم ممنوع‌الفعالیت است و حداقل در تیم‌های دولتی نمی‌تواند کار کند. خودش هم به‌طور رسمی در او مباحثه با رسانه‌ها گفت این چنین مواردی را شنیده ولی فردی تا این مدت مستقیما به او چیزی اظهار نکرده است. 

کریم در حالی به گوشه رانده شد که پیش از او، دوست صمیمی‌اش، یعنی علی دایی هم این چنین شده می بود. اگرچه دلایل بیرون‌ماندن این دو اسطوره فوتبال ایران تا حدودی متفاوت به نظر می‌رسد ولی رویکردها یکسان است. این چهره‌های مردمی به دلایلی خاص که چندین دفعه به آن به‌طور مستقیم و غیرمستقیم اشاره شده، بیرون مانده‌اند تا در روزهایی که کشورهای متعدد از در تکریم اسطوره‌ها داخل خواهد شد، آنها به گوشه رانده شوند و با شایعه ها ممنوع‌الفعالیتی در فضایی که سال‌ها از همان طریق، اسم ایران را نقل کرده‌اند، دست‌و‌پنجه نرم کنند.