محققان دانشگاه پنسیلوانیا و دانشگاه صنعتی نانیانگ در سنگاپور بعد از مشاهدۀ ربط اختلال قشر پیش‌پیشانی با افعال خشونت‌آمیز، بالقوگی تحریک مغز برای مقابله با جنایت را کشف کردند.

آن‌ها از ۸۶ بزرگسال سالم خواست کردند دو سناریوی فرضی را بخوانند و سپس این افراد را در یک جلسۀ بیست دقیقه‌ای تحریک الکتریکی مغز شرکت دادند.

 یکی از سناریوها از تعرض جسمی و فرد دیگر از تعرض جنسی حکایت کرده می بود. بلافاصله بعد از جلسۀ تحریک الکتریکی مغز، از شرکت‌کنندگان خواسته شد مقدار علاقه‌شان را به رفتاری مطابق حرکت شخصیت منفی داستان‌ها بگویند.

 افرادی که مغزشان تحریک شده می بود، مقدار علاقه‌شان را بین ۴۷ تا ۷۰ درصد کمتر از افرادی که در جلسۀ تحریک مغز شرکت نکرده بودند، اظهار کردند.

 پروفسور اولیویا چوی، روانکاوی که در دانشگاه صنعتی نانیانگ فعالیت می‌کند، می‌گوید عصب‌پژوه‌هان زمان‌ها پیش ربط بین اختلال در قشر پیش‌پیشانی و نمود رفتارهای ضداجتماعی را ثابت کردند اما تحقیقات آن‌ها اشکار نکرد آیا افت فعالیت مغزی، آغازگر عمل های خشونت‌آمیز است یا خیر. او می‌گوید: «با انجام این آزمایش تصمیم داشتیم بدانیم آیا این ناحیه از مغز نقشی موقت دارد یا نه.»

 چوی و همکارانش، آدریان رین و روی همیلتون از دانشگاه پنسیلوانیا با منفعت گیری از فرایندی به نام “تحریک جریان مستقیم درون‌جمجمه‌ای”، یک جریان ضعیف ۲ میلی‌آمپری را در قشر پیش‌پیشانی داوطلبان عبور دادند تا مقدار فعالیت این قسمت را افزایش دهند.

 محققان در گزارشی در مجلۀ «Neuroscience» توضیح داده‌اند که چطور تحریک مغزی، مقدار نیت فرد برای ارتکاب جرم را افت می‌دهد و علتمی‌بشود افراد برخلاف این اعمال غیراخلاقی فکر کنند. اما حداقل در آزمایشگاه، تحریک مغزی مقدار اعمال خشونت‌آمیز را افت نداد.

در بخشی از این مطالعه به داوطلبان دو گروه عروسک‌هایی دادند تا با سوزن خشم خود را روی آن‌ها خالی کنند که در نهایت بدن این عروسک‌ها پر از سوزن شد.

دانشمندان اصرار می‌کنند تایید این که تحریک مغزی به افت جرائم خشونت‌آمیز پشتیبانی می‌کند یا نه، الزام آزمایش و مطالعات بیشتری است.

رین معتقد است اگر موثر بودن این روال اشکار بشود می‌توان این روش و این چنین راه حلهای مرسوم را برای جنایتکاران محکوم به کار گرفت.

 او می‌گوید: «زیاد تر مردم هنگامی به جرم و جنایت فکر می‌کنند نقش محله‌های جرم‌خیز، فقر، تبعیض نژادی و اقلیتی در این مقوله را حساب می‌کنند. اما ما معتقدیم بیولوژی هم سهمی دارد که در قبل سهم آن مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته. مطالعاتی که با فرایند تحریک الکتریکی مغز صورت گرفت، مشخص می کند رویکردی تازه و متفاوت برای آزمایش و نیز افت سطح جرم و خشونت در جامعه وجود دارد.»

 کارولین دی برناردی لوفت، روانکاوی که در دانشگاه کویین ماری لندن به مطالعۀ تحریک جریان مستقیم درون‌جمجمه‌ای مشغول است، می‌گوید این مطالعه روی جنایتکاران انجام نشده؛ به این علت اثبات افت مقدار جرم در زندگی را نمی‌توان اثبات کرد.

 رین گمان می‌دهد تحریک مغزی نتیجه‌ای معکوس داشته باشد: «تحریک کردن همانند این‌ است که مغز را هل بدهی و اگر جریان فکری (خوب یا بد) را که در مغز شما می‌گذرد افزایش دهد، امکان پذیر همه‌چیز بدتر بشود.»

او در ادامه می‌گوید یکی از راه‌های جلوگیری این روال این است که تحریک الکتریکی در وقتی از مغز افراد عبور داده بشود که آن‌ها در حال انجام فعالیت‌هایی باشند که به منظور بالا بردن آگاهی اخلاقی است. اکنون دانشمندان امیدوارند فرایند تحریک مغزی را روی افراد بیشتری آزمایش کنند.

 دانشمندان با افزایش سطح فعالیت‌ها در ناحیه‌ای به نام قشر قدامی پیش‌پیشانی، امیدوارند به کنترل زیاد تر احساسات که به ارتکاب جرائم غیرعمدی منجر می‌بشود، پشتیبانی کنند.