ماری کوری با نام ماریا اسکلودوفسکا (Maria Sklodowska) در ۷ نوامبر سال ۱۸۶۷ در لهستان به دنیا آمد و اولین زنی می بود که جایزه نوبل گرفت و اولین کسی به‌شمار می‌رود که دو بار این جایزه را دریافت می‌کند. کوششهای کوری به همراه همسرش «پیر کوری» به کشف عناصر پولونیوم و رادیوم منجر شد و سپس از مرگ پیر، ماری به گسترش‌ی تحقیقاتش در عرصه اشعه ایکس در ادامه گفت. این دانشمند مشهور در ۴ ژوئیه سال ۱۹۳۴ درگذشت.

ماری کوری چه چیزی را کشف کرد؟

ماری کوری توانست رادیواکتیویته را کشف کرده و وقتی‌که به همراه همسرش پیر، روی اورانیت معدنی کار می‌کردند موفق به کشف عناصر رادیواکتیو پولونیوم و رادیوم شد. او تحت تاثییر کار آنری بکِرِل (Henri Becquerel)، یک فیزیکدان فرانسوی، قرار گرفت که مدعی می بود اورانیوم اشعه‌هایی ضعیف‌تر از اشعه ایکسی که ویلهلم کونراد رونتگن (Wilhelm Conrad Röntgen) کشف کرده می بود، ساطع می‌کند.

ماری کوری بعدها کار او را چند قدم فراتر برد. کوری آزمایش‌های خود را روی اشعه‌های اورانیوم پیش برد و کشف کرد آن‌ها بدون دقت به فرم اورانیوم ثابت و یکسان می‌همانند. اشعه‌هایی که او نظریه‌پردازی کرده می بود، از ساختار اتمی عنصر می‌آمدند. این ایده انقلابی شاخه فیزیک اتمی را شکل داد.

کوری کلمه «رادیواکتیویته» را ساخت تا بتواند این اتفاق را شرح دهد. سپس از کشف رادیواکتیویته توسط ماری، او تحقیقاتش را با همسرش در ادامه گفت. میانه کار کردن روی اورانیت معدنی، این زوج در سال ۱۸۹۸ موفق به کشف یک عنصر رادیواکتیو دیگر شدند. آن‌ها نام این عنصر تازه را به افتخار سرزمین مادری ماری یعنی لهستان، پولونیوم گذاشتند.

ماری و همسرش این چنین وجود یک ماده رادیواکتیو دیگر را نیز حس کردند و نام آن را رادیوم گذاشتند. در سال ۱۹۰۲ این دو اظهار کردند که موفق به تشکیل یک دسی‌گرم رادیوم خالص شده‌اند که مشخص می کند این ماده یک عنصر شیمیایی یکتا است.

پیر کوری

ماری در ۲۶ جولای سال ۱۸۹۵ با یک فیزیکدان فرانسوی به نام «پیر کوری» ازدواج کرد. آن‌ها توسط یکی از همکاران ماری سپس از فارغ‌التحصیلی او از سوربن با هم آشنا شدند. ماری سفارشی برای مطالعه روی گونه‌های گوناگون استیل و خاصیت‌ آهنربایی آن‌ها دریافت کرده می بود و نیاز به آزمایشگاهی برای انجام این کار داشت.

بین این دو نابغه علاقه‌ای عاشقانه شکل گرفت و در کنار هم تبدیل به یک زوج دانشمند فعال شدند که خود را کاملاً وقف یکدیگر می‌کردند. در ابتدا ماری و پیر روی پروژه‌های مختلفی کار کردند اما سپس از آن که ماری موفق به کشف رادیواکتیویته شد، پیر کار خودش را کنار گذاشت تا به او در تحقیقاتش پشتیبانی کند.

ماری در سال ۱۹۰۶ هنگامی که پیر بر تاثییر یک سانحه زیر گاری اسب رفت با ضایعه بزرگی مواجه شد. علی‌رغم این سوگ بزرگ، او توانست در سوربن به مقام استادی برسد و اولین استاد زن این موسسه شود. در سال ۱۹۱۱ رابطه بین ماری و دانشجوی اسبق همسرش پل لانژون (Paul Langevin) علنی شد. کوری را برای خراب کردن ازدواج این مرد در روزنامه‌ها به استهزا گرفتند و یقیناً بخشی از این نگاه منفی برای هراس از بیگانه می بود که در فرانسه اوج می‌گرفت.

دختران

در سال ۱۸۹۷ ماری و پیر کوری صاحب دختری به‌نام ایرِن (Irène) شدند و در سال ۱۹۰۴ کوری دومین دخترشان «اِو» (Ève) را به‌دنیا آورد. ایرن ژولیو-کوری جای پای مادرش را جستوجو کرد و در سال ۱۹۳۵ موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد. او نیز این افتخار را با همسرش فردریک ژولیو (Frédéric Joliot) شریک می بود و جایزه را برای کارشان روی سنتز عناصر تازه رادیواکتیو دریافت کردند.

خانواده ماری کوری

ماری در ورشوی لهستان امروزی به دنیا آمد. والدین او هر دو معلم بودند و او کوچکترین فرزند خانواده هفت نفره‌اش می بود. کوری به گفتن یک کودک قدم‌های پدرش را جستوجو کرد که در ورشو یک معلم ریاضی و فیزیک می بود. او ذهنی کنجکاو و باهوش داشت و در مدرسه از سایرین پیشی گرفت. هر چند در سنی زیاد کم او با تراژدی از دست دادن مادر برای بیماری سل مواجه شد.

تحصیلات

علی‌رغم این که او در مدرسه دانش‌آموز نمونه می بود، اما موفق نشد در دانشگاه تک جنسیتی ورشو ثبت نام کند. او به جای این کار تحصیلات خود را در «دانشگاه شناور» ورشو در ادامه گفت که مجموعه‌ای از کلاس‌های زیرزمینی و غیررسمی سری را راه اندازی می‌داد. ماری و خواهرش برونیا آرزوی رفتن به خارج از سرزمین را در سر می‌پروراندند تا بتوانند مدرک رسمی بگیرند اما آن‌ها با افتمالی برای پرداخت شهریه مواجه بودند. ماری کوری که نومید شده می بود، تصمیم گرفت با خواهرش یک خرید وفروش کند: او برای حمایتمالی برونیا وقتی‌که در مدرسه به تحصیل می‌پردازد کار خواهد کرد و خواهرش نیز در عوض سپس از آخر تحصیلات باید همین کار را برای او انجام دهد.

به زمان پنج سال، کوری به گفتن یک معلم و مدیر کار کرد. او از زمان فراغت خود برای مطالعه منفعت می‌برد و درمورد فیزیک، شیمی و ریاضی می‌خواند. در سال ۱۸۹۱، او بالاخره توانست راهی پاریس شود و در سوربن ثبت نام کند. ماری خود را غرق درس‌هایش کرد اما این کار یک هزینه شخصی نیز داشت: با پول اندکی که او داشت، ناچار می بود با نان کره‌ای و چای زندگی کند و گاه برای رژیم غذایی بد دچار مشکلات سلامتی می‌شد. او تحصیلات خود در رشته فیزیک در مقطع فوق لیسانس را، در سال ۱۸۹۳ به آخر رساند و در سال سپس مدرک فرد دیگر هم در رشته ریاضیات گرفت.

جایزه نوبل

ماری کوری اولین زنی می بود که جایزه نوبل دریافت کرد و حتی اولین کسی می بود که دو بار موفق به دریافت این جایزه شد. کوری تا این مدت هم تنها فردی است که برای دو علم جداگانه جایزه دریافت کرد. در سال ۱۹۰۳، وی در کنار همسرش و هانری بکرل برای کار روی رادیواکتیو در رشته فیزیک نوبل گرفت. این زوج با برنده شدن این جایزه به شهرت جهانی رسیدند و از پول این جایزه برای پیشبرد تحقیقاتشان منفعت گیری کردند. در سال ۱۹۱۱ کوری برای دومین بار و برای کشف رادیوم و پولونیوم در رشته شیمی موفق به دریافت این جایزه مورد قیمت شد. اگر چه این بار او جایزه را به تنهایی برد، ولی باز هم افتخار آن را با همسرش شریک شد. در این زمان کوری به دیگر دانشمندان معروف همانند آلبرت انیشتین و ماکس پلانک پیوست تا در اولین کنگره سولوِی (Solvay) در رشته فیزیک شرکت کنند و اکتشافات تازه مرتبط با عرصه کاری‌شان را با هم به اشتراک بگذارند.

اشعه ایکس

هنگامی در سال ۱۹۱۴ جنگ جهانی اول اغاز شد، کوری زمان و منبع های خود را صرف پشتیبانی به این قضیه کرد. او از منفعت گیری‌ی ماشین‌های قابل حمل اشعه ایکس حمایتکرد و این وسایل پزشکی گفتن «کوری‌های کوچک» را گرفتند. سپس از جنگ، کوری از شهرتش منفعت گیری کرد تا تحقیقاتش را پیش ببرد. او مجدد در سال‌های ۱۹۲۱ و ۱۹۲۹ به آمریکا سفر کرد تا برای خرید رادیوم بودجه جمع‌آوری کرده و یک انستیتوی تحقیقاتی رادیوم در ورشو تأسیس کند.

ماری کوری چطور مرد؟

ماری کوری در چهارم ژوئیه سال ۱۹۳۴ برای کم خونی آپلاستیک درگذشت که حرف های می‌شود ناشی از تماس طویل با مواد رادیو اکتیو می بود. او همیشه تیوب‌های رادیوم را در جیب لباس آزمایشگاه خود حمل می‌کرد و در طی همه این سال‌ها که با مواد رادیواکتیو کار می‌کرد سلامتی‌اش به خطر افتاده می بود.

میراث

ماری کوری در طی زندگی‌اش به پیروزی‌های بسیاری دست یافت. از او به گفتن یکی از چهره‌های پیشتاز علم و از الگوهای مهم زنان یاد می‌شود. او بعد از مرگ نیز افتخارات بسیاری به‌دست آورد. تعداد بسیاری از انستیتوهای علمی و آموزشی و مراکز پزشکی نام او را برای خود انتخاب کرده‌اند و حتی دانشگاهی نیز به اسم پیر و ماری کوری وجود دارد.

در سال ۱۹۹۵ پیکر ماری و پیر کوری به پانتئون پاریس منتقل شد و در کنار دیگر چهره‌های برجسته فرانسه آرام گرفتند. کوری اولین و یکی از پنج زنی است که در اینجا دفن شده است. در سال ۲۰۱۷ پانتئون نمایشگاهی به افتخار تولد ۱۵۰ سالگی ماری کوری برگزار کرد. در سال ۱۹۳۷، اِو کوری اولین زندگی‌نامه مادر معروفش را به نام «مادام کوری» نوشت. بعدها بر پایه این نوشته فیلمی درمورد زندگی او ساختند.

ماری کوری در یک نگاه:

• ماری کوری در سال ۱۸۶۷ در ورشوی لهستان به دنیا آمد.
• او از همان کودکی راه پدرش را پیش گرفت که معلم ریاضی و فیزیک می بود.
• او برای تک جنسیتی بودن دانشگاه ورشو ناچار به ادامه تحصیل در موسسه‌ای زیرزمینی شد.
• سپس از چند سال صبر و تلاش، او بالاخره توانست در دانشگاه سوربن فرانسه به تحصیل در رشته فیزیک و ریاضیات بپردازد.
• او به همراه همسرش پیر کوری روی رادیواکتیویته کار کرد و موفق به کشف دو عنصر رادیواکتیو پولونیوم و رادیوم شد.
• او نام پولونیوم را به افتخار کشورش لهستان انتخاب کرد.
• آن دو برای تحقیقاتشان روی رادیواکتیویته موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک شدند.
• نوبل بعدی او در رشته شیمی برای کشف دو عنصر رادیواکتیو می بود.
• او اولین زنی می بود که نوبل گرفت.
• او اولین کسی می بود که موفق به دریافت دو جایزه نوبل آن هم در دو علم گوناگون شد.
• ماری کوری نهایتاً برای بیماری کم خونی آپلاستیک درگذشت که ناشی از تماس طویل با مواد رادیو اکتیو می بود.
• ماری و پیر دارای دو دختر بودند که یکی از آن‌ها راهشان را ادامه داده و او هم موفق به دریافت جایزه نوبل شد.
• پیکر او و همسرش را در پانتئون پاریس دفن کردند و او اولین زنی می بود که در این مکان در کنار دیگر نام‌های درخشان آرام می‌گیرد.