نیک جیمز که خود مبتلا به سندرم لینچ است و تقریبا همه اعضای خانواده‌اش را به علت سرطان از دست داده، اولین کسی می بود که در این مطالعه شرکت کرد. او در این باره او گفت: نتایج این تحقیق واقعا علتآرامش خاطر است.

این نجار اهل نیوکاسل، در رابطه سابقه این بیماری در خانواده‌اش گفت: اعضای بسیاری از خانواده‌ام سرطان داشتند — همانند سرطان روده بزرگ یا سرطان رحم. پدربزرگم سرطان مثانه داشت، مادرم نوعی خاص از سرطان را داشت. هنگامی به درخت خانوادگی‌مان نگاه می‌کنید، کاملاً اشکار می‌شود چه خبر است. ما در واقع تا ۱۳ سال پیش نمی‌دانستیم سندرم لینچ داریم و همان موقع می بود که من با آزمایش‌های آسپیرین آشنا شدم.

برای جلوگیری از ابتلا به سرطان، جیمز نزدیک به ۱۰ سال پیش اولین کسی می بود که در این مطالعه تازه ثبت‌نام کرد. مطالعه CaPP3 یا پروژه پیشگیری از سرطان ۳، با حمایتمؤسسه تحقیقات سرطان بریتانیا، بیماران را تحت دوزهای گوناگون روزانه آسپیرین قرار داد: ۱۰۰، ۳۰۰ یا ۶۰۰ میلی‌گرم. در این مطالعه از دوز اروپایی ۱۰۰ میلی‌گرم منفعت گیری شد. در حالی که دوز رایج در بریتانیا ۷۵ میلی‌گرم و در آمریکا ۸۱ میلی‌گرم در روز است. جیمز تازه در آخر مطالعه فهمید که روی دوز ۳۰۰ میلی‌گرم بوده است.  

او او گفت: «این‌که اکنون می‌توانم به آسپیرین کودکان (دوز پایین) برگردم، علتمی‌شود قضیه ترسناک نباشد. عوارض جانبی خاصی نداشتم،‌ اما این دوز پایین‌تر، گمان ابراز عوارض را هم افت می‌دهد. این‌که تحقیقات نشان داده مصرف آسپیرین خطر سرطان را در افراد مبتلا به سندرم لینچ افت می‌دهد، برای من و خانواده‌ام زیاد اسایش‌قسمت است».

افراد مبتلا به سندرم لینچ، ژنی معیوب را به ارث می‌برند که گمان ابتلا به برخی سرطان‌ها (از جمله سرطان روده و رحم) را افزایش می‌دهد.

پروفسور برن که از کاشفان سندرم لینچ است و این مطالعه بین‌المللی را رهبری کرده، او گفت تمرکز خود را بر این بیماران گذاشته، چون آنها در معرض ابتلا به انواع مختلفی از سرطان می باشند.

مطالعه قبلی به رهبری او نشان داده می بود که مصرف روزانه ۶۰۰ میلی‌گرم آسپیرین برای بیشتر از دو سال، تاثییر محافظتی دارد. اما نتایج تازه نشان داده که دوز پایین‌تر به همان اندازه مؤثر است.