دانشمندان در پژوهشی که به تازگی داشتند به این نتیجه رسیدند که کاشت اسفناج، چغندر قند، گندم و هویج در مناطق شهری و نزدیک به شهرها می‌تواند تغذیه مورد نیاز جمعیت یک شهر متوسط را در دنیای پساآخرالزمانی تامین کند. آن‌ها با تکیه بر پژوهش‌های قبلی، به جستوجو یافتن محصولات کشاورزی بهینه برای کاشت بعد از وقوع یک فاجعه جهانی همانند جنگ هسته‌ای، همه‌گیری‌های شدید یا طوفان‌های خورشیدی بودند. مقصد آن‌ها یافتن کارآمدترین راه برای تغذیه‌ی یک فرد با کمترین مقدار زمین می بود.

مت بوید، نویسنده‌ی مهم مقاله و بنیان‌گذار و مدیر پژوهشی سازمان جدا گانه Adapt Research می‌گوید: «این پژوهش در واقع با الهام از حالت ژئوپولیتیکی جاری انجام نشد، اما اکنون کاملاً با شرایط جاری جهان مرتبط شده است.»

در این پژوهش که به تازگی انتشار شد، پژوهشگران بازدید کردند که در صورت وقوع یک فاجعه جهانی، چطور می‌توان با کشاورزی، جمعیت یک شهر متوسط را زنده نگه داشت. مطالعه دو سناریو را بازدید کرد: این که در شرایط اقلیمی عادی چه محصولاتی باید درون و اطراف شهر کاشته شوند و این که در صورت وقوع زمستان هسته‌ای چه محصولاتی مناسب‌ترند.

در شرایط اقلیمی عادی، نخودفرنگی به‌گفتن محصول بهینه برای کاشت در یک شهر معتدل معارفه شد. بویْد او گفت: «نخودفرنگی غذایی با پروتئین بالا است و در محیط‌های کشاورزی شهری به‌خوبی رشد می‌کند. اگر بخواهید فردی را تغذیه کنید، کاشت نخودفرنگی کمترین مقدار زمین را برای این کار نیاز دارد.»

به حرف های می بود نخودفرنگی گیاهی مقاوم در برابر سرما نیست. در صورت وقوع زمستان هسته‌ای، فوران یک ابرآتشفشان یا برخورد یک سیارک عظیم، امکان پذیر تابش خورشید افت بیابد که این حالت به کم شدن دما منجر می‌شود و علتمی‌شود گیاهان نتوانند به‌خوبی فتوسنتز کنند.

به حرف های دانشمندان، در این سناریو، ترکیبی مقاوم‌تر از اسفناج و چغندر قند انتخاب بهتری است. بوید و نیک ویلسون، استاد بهداشت عمومی در دانشگاه اوتاگو در ولینگتون، به این نتایج بخشی با منفعت گیری از داده‌های یک فراتحلیل از پژوهش‌های کشاورزی شهری رسیدند که بازده محصولات گوناگون را در ده‌ها شهر جهان بازدید کرده می بود.

برای مثال، در شرایط عادی، نخودفرنگی در صدر قرار گرفت چون فقط به ۲۹۲ مترمربع زمین برای فراهم نیازهای کالری و پروتئین یک فرد در سال نیاز دارد، در حالی‌که ترکیب کلم و هویج به ۷۷۷ مترمربع نیاز داشت و این تقریباً سه برابر زیاد تر می بود.

پژوهشگران شهر پالمِرستون نورت در نیوزیلند را انتخاب کردند، اما به حرف های‌ی آن‌ها، یافته‌ها می‌تواند برای شهرهای شبیه در سراسر جهان کاربرد داشته باشد. این شهر با جمعیتی نزدیک به ۹۰ هزار نفر، یک شهر متوسط جهانی محسوب می‌شود. بویْد او گفت: « این شهر درون‌سرزمینی است، همانند تعداد بسیاری از شهرهای دیگر جهان، و تراکم نسبتاً پایینی دارد و نوعی مسکن حومه‌ای، نه آسمان‌خراش‌های سبک منهتن در آن وجود دارد.»

سپس پژوهشگران با منفعت گیری از تصاویر ماهواره‌ای گوگل از پالمِرستون نورت، کل فضای سبز در دسترس برای کشت محصولات، همانند حیاط‌های جلویی و پشتی و پارک‌ها را بازدید کردند.

بویْد او گفت: «جای شگفتی نیست که شهر نمی‌تواند همه‌ی مردمش را تغذیه کند.» اگر غذا فقط در محدوده‌ی شهری تشکیل شود، زمین‌های حاضر تنها می‌توانند نزدیک به ۲۰٪ از جمعیت را در شرایط اقلیمی عادی با محصولاتی که حداکثر پروتئین و انرژی غذایی را در هر مترمربع تشکیل می‌کنند، تغذیه کنند. این عدد در زمستان هسته‌ای به نزدیک به ۱۶٪ افت می‌یابد.

برای تغذیه‌ی بقیه‌ی جمعیت، مردم باید از زمین‌های بلافاصله بیرون شهر منفعت گیری کنند نزدیک به یک‌سوم اندازه‌ی ناحیه‌ی شهری ساخته‌شده—تا محصولات مؤثر بیشتری کاشته شوند. در رابطه پالمِرستون نورت، این مقدار نزدیک به ۱۱۴۰ هکتار (۲۸۱۷ جریب) زمین به‌علاوه‌ی ۱۱۰ هکتار (۲۷۲ جریب) کلزا برای تبدیل به بیودیزل جهت سوخت‌رسانی به تراکتورها و ماشین‌آلات کشاورزی است.

در زمین‌های اطراف شهر، این مطالعه نشان داد که سیب‌زمینی برای شرایط اقلیمی عادی مناسب است و ترکیبی از ۹۷٪ گندم و ۳٪ هویج، نسبت بهینه در زمان زمستان هسته‌ای خواهد می بود، چون تحمل بیشتری به دمای پایین دارند.

ترزا نوگر-مک‌ری، بوم‌شناس منظره در سازمان American Farmland Trust و استاد وابسته در دانشگاه ایالتی اورگن، که در این مطالعه شراکت نداشت، او گفت:«حتی در شهرها «مقدار بسیاری زمین کشاورزی وجود دارد که می‌توان برای تشکیل غذا از آن منفعت گیری کرد.»

او او گفت: «مردم برای دلایل خوبی شهرها را در مکان‌های جاری ساخته‌اند. خاک‌های غنی نزدیک رودخانه‌ها، دارایی‌های ارزشمندی می باشند. نباید این ثروت را نادیده گرفت.» او این چنین افزود که راه حلهای مطالعه درست بوده و یافته‌ها منطقی می باشند.

بوید خاطرنشان کرد عوامل ناشناخته‌ی بسیاری وجود دارد که امکان پذیر بر کارکرد محصولات در دنیای واقعی تأثیر بگذارند. کیفیت خاک یک متغیر مهم است، چون خاک با کیفیت پایین‌تر بازده کمتری خواهد داشت. او این چنین سناریویی را فکر کرده که در آن سیستم‌های آبرسانی هم چنان فعال می باشند. با این حال او او گفت می‌توان شرایطی را فکر کرد که در آن فاجعه جهانی مانع ها و مشکلات بیشتری تشکیل کند. این چنین انتظار ندارد مردم همه سال فقط نخودفرنگی بخورند، اما کاشت محصولات کارآمدتر مقدار زمینی را که برای تغذیه‌ی یک جمعیت نیاز است، افت می‌دهد.

بوید او گفت این مطالعه می‌تواند گامی نخست برای شهرهایی باشد که می‌خواهند تاب‌آوری کشاورزی شهری را در سیاست‌گذاری کاربری زمین لحاظ کنند. تصمیم‌هایی که امکان پذیر از یک منظر، برای مثالً اقتصادی، بهینه به نظر برسند، احتمالا اگر از زاویه‌ای دیگر همانند تاب‌آوری، ایمنی و رفاه نیز بازدید شوند، چندان بهینه نباشند.»