ریشه‌های نظریه کوانتومی به دست آلبرت اینشتین و دیگر دانشمندان بزرگ در سال ۱۹۰۵ بازمی‌گردد. با این حال، این نظریه در سال ۱۹۲۵ به شکل جدی‌تری شکل گرفت و از آن زمان تا بحال، تأثیر عمیقی بر علم و فناوری گذاشته است. در ادامه، به مرور با اهمیت ترین لحظات این سفر علمی می‌پردازیم.

۱۹۱۳؛ مدل کوانتومی اتم

نیلز بور مدلی کوانتومی از اتم اراعه داد که در آن الکترون‌ها تنها می‌توانند در مدار‌های خاصی با انرژی ثابت وجود داشته باشند. این مدل، مبنا فهمیدن ما از ساختار اتم را بنا کرد.

۱۹۱۹؛ مغناطیس، اتفاق‌ای کوانتومی

فیزیکدان هلندی، هندریکا یوهانا ون لوئون، در آخر‌نامه خود نظر کرد که مغناطیس نیز یک اتفاق کوانتومی است. این کشف، فهمیدن ما از خواص مغناطیسی مواد را به طور چشمگیری تحول داد.

۱۹۲۵؛ محاسبات هایزنبرگ و تولد مکانیک کوانتومی

در سال ۱۹۲۵، ورنر هایزنبرگ در جزیره بادخیز هلگولند، محاسباتی انجام داد که به جای توصیف ویژگی‌های الکترون به طور مقادیر واحد، آنها را به طور جداولی از مقادیر تحلیل کرد. این کار، حقیقت بنیادی نظریه کوانتومی را آشکار کرد که توسط استادش، مکس بورن، شناسایی شد. 

۱۹۲۶؛ معادله شرودینگر و الکترون‌های موج‌همانند

اروین شرودینگر چارچوبی جانشین برای نظریه کوانتومی گسترش داد که در آن الکترون‌ها به طور امواج توصیف می‌شدند. این توصیف با منفعت گیری از “تابع موج”، تصویری تازه از حرکت ذرات اراعه داد.

۱۹۳۵؛ گربه شرودینگر و درهم‌تنیدگی کوانتومی

در سال ۱۹۳۵، شرودینگر آزمایش فکری معروفی طراحی کرد که در آن یک گربه در جعبه‌ای می‌تواند همزمان زنده و مرده باشد تا وقتی که مشاهده نشود. این چنین، اینشتین، ناتان روزن و بوریس پودولسکی در مقاله‌ای به بازدید اتفاق «درهم‌تنیدگی کوانتومی» پرداختند که در آن دو ذره حتی در فواصل دور از هم، به یکدیگر متصل باقی می‌همانند.

به گزارش newscientist، امروزه، نظریه کوانتومی به گفتن پایه‌ای برای گسترش فناوری‌های نوین همانند کامپیوتر‌های کوانتومی عمل می‌کند. این کامپیوتر‌ها توانایی حل مسائلی را دارند که برای کامپیوتر‌های کلاسیک غیرممکن است و انقلابی در حوزه‌های گوناگون علم و فناوری تشکیل خواهند کرد.

اکنون، دانشمندان در حال آزمایش‌هایی می باشند که می‌تواند ذرات را به قبل بفرستد. این آزمایش‌ها، افق‌های جدیدی را در فهمیدن ما از زمان و حقیقت باز می‌کنند.